And then I found you

Κεφάλαιο 48ο

ΑΠΡΊΛΙΟΣ

Η ζωή είχε σχεδόν πάρει πια τους φυσιολογικούς της ρυθμούς. Τουλάχιστον αυτό είναι που ισχύει για τη Τζέιν. Θα ήταν ξεκάθαρα ψέμα να πούμε πως η ιστορία την άφησε ανέγγιχτη. Εξωτερικά δεν την άλλαξε ιδιαίτερα. Ίσως απλά άρχισε να ντύνεται λίγο πιο προκλητικά από όσο συνήθιζε. Μα αυτό δεν ήταν τίποτα μπροστά στις εσωτερικές τις συγκρούσεις. Ο παλιός με τον νέο εαυτό της προσπαθούσαν, ο καθένας με τη σειρά του να υπερισχύσουν.

Μετά τον Κόλιν, δε τα ξαναβρήκε ποτέ της με τον Στέφανο. Παρά τα παρακάλια του και τις προσπάθειες που έκανε να την ξανακερδίσει, η Τζέιν ήταν παγερά αδιάφορη απέναντι του. Το ίδιο ίσχυε και για όλα τα άτομα από το σχολείο και το φροντιστήριό της που προσπαθούσαν να της τραβήξουν την προσοχή. Είχε αποκτήσει τη φήμη της άπιαστης ντίβας. Τα πράγματα όμως ήταν εντελώς διαφορετικά σε μέρη που ήξερε ότι δε θα επιστρέψει, και αν συναντούσε μια στο εκατομμύριο γνωστούς, μπορούσε εύκολα να κλείσει τα στόματα οποίων την κάρφωναν.

Άρχισε να εμφανίζεται περισσότερο σε μέρη που σύχναζε υπόκοσμος. Μέρη στα οποία μια κοπέλα γύρω στα 16 δεν θα έπρεπε καν να σκέφτεται να πατήσει το πόδι της. Ναρκωτικά και πολύ αλκοόλ, ήταν το άλφα και το ωμέγα για αυτά τα κακόφημα μπαρ που - ο Θεός ξέρει που - κατάφερε να ξετρυπώσει. Η Τζέιν κατέφευγε είτε σε φάσεις, είτε σε κάτι παραπάνω με όμορφους άντρες που της έριχναν κοντά στα δέκα χρόνια, μα ποτέ σε κάτι που διαρκούσε πάνω από ένα βράδυ. Παραδόξως, στο σχολείο οι βαθμοί της είχαν ανέβει αλλά εκείνη δεν έδειχνε να δίνει καμία σημασία.

Ένα βράδυ τα πράγματα πήραν λίγο διαφορετική τροπή από τη συνηθισμένη.

(Jane's POV)

Εσπρωξα με δύναμη την πόρτα μπροστά μου και προχώρησα προς το μπαρ. Το μαγαζί έτυχε να παίζει Arctic Monkeys το Arabella που τυχαίνει να είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, πράγμα που βελτίωσε αρκετά τη διάθεση μου.

"Ένα τζιν τόνικ παρακαλώ!" παρήγγειλα στην ξανθιά μπαργούμαν μπροστά μου

"Για αρχή ελπίζω!" μου απάντησε γελώντας όσο έβαζε πάγο σε ένα ποτήρι

Την παρατήρησα με προσοχή ενώ συμφώνησα μαζί της. Ξανθιά, αδύνατη, γύρω στα 24. Τα χέρια της γεμάτα τατουάζ τα οποία κάλυπταν όλο το δέρμα από τον ώμο μέχρι τον καρπό. Παρατήρησα και κάποια μικρά στα δάκτυλα. Της πήγαιναν πολύ.

"Maddie" μου είπε και έσπρωξε το ποτήρι προς το μέρος μου

"Τζέιν" απάντησα αδιάφορα ενώ με ευκολία σταμάτησα το ποτήρι από το να κυλήσει στο πάτωμα από τον πάγκο του μπαρ