And then I found you

Κεφάλαιο 45ο

(Author's POV)

ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΣ

"Τζέιν..."

"Κ... Κόλιν... ;" τον ρώτησε μη μπορώντας να πιστέψει στα μάτια της

Ο νεαρός άντρας κοίταξε την Τζέιν από πάνω μέχρι κάτω, και στη συνέχεια επέστρεψε το βλέμμα του στα μάτια της. Έκανε ένα βήμα προς το μέρος της και εκείνη έτρεξε στην αγκαλιά του. Τύλιξε τα αδύνατα πόδια της γύρω από τον κορμό του και πέρασε τα μπράτσα της γύρω απ Ότο λαιμό του.

"Μου έλειψες μικρή" της ψιθύρισε στο αυτί, ενώ εκείνη είχε ήδη αρχίσει να τραντάζεται από τα αναφιλητά.

"Και μένα" κατάφερε να ψελλίσει

Ελευθέρωσε το σώμα της και ακούμπησε τα πόδια της στο δάπεδο. Τον τράβηξε από το χέρι και τον οδήγησε στον πολυτελέστατο κήπο. Τίναξε τη σκόνη που είχε μαζευτεί στην μεγάλη κούνια και κάθισε, μαζεύοντας τα πόδια της κοντά στο στέρνο της.

Ο Κόλιν κάθισε δίπλα της και στήριξε την πλάτη του στη γωνία της κούνιας. Παρατήρησε την κοπέλα δίπλα του για μερικά δευτερόλεπτα, και ξεροκατάπιε.

"Συγγνώμη..." ψέλλισε

"Για ποιο πράγμα;" τον ρώτησε απορημένη ρουφώντας τη μύτη της

"Που εμφανίστηκα έτσι..."

"Μη λες βλακείες! Απλά σοκαρίστηκα. Αυτό είναι όλο" του απάντησε

"Έλα εδώ!" της είπε γελώντας και την τράβηξε στην αγκαλιά του

Εκείνη σαν υπνωτισμένη υπάκουσε, και ακούμπησε την πλάτη της στο καλογυμνασμένο στέρνο του, ενώ ξεκούραζε το κεφάλι της στο βαθούλωμα του λαιμού του. Πήρε μια βαθιά ανάσα και εισέπνευσε το άρωμα του. Αυτό το άρωμα που τόσο της είχε λείψει.

Όσο και αν δεν ήθελε να το παραδεχτεί...

Πέρασε τα μπράτσα του γύρω από τη λεπτή μέση της και την έσφιξε γερά. Για λίγα λεπτά υπήρχε σιγή. Μια πολύ ιδιαίτερη και όμορφη σιγή. Ίσως αν κάποιος βρισκόταν λίγο πιο δίπλα, να μπορούσε να ακούσει τους χτύπους των καρδιών τους, να συγχρονίζονται μεταξύ τους και να συνοδεύουν τον άνεμο που έσκιζε εκείνη την νύχτα τον ουρανό, στον ξέφρενο χορό του.

"Ξέρεις..." ξεκίνησε να της λέει και εκείνη δεν έκανε κάτι για να τον διακόψει

"Νομίζω πως πρέπει να συνεχίσουμε την κουβέντα μας Τζέιν... Δε μπορούμε να προχωρήσουμε τις ζωές μας έτσι. Τι θα γίνει με μας;"