And then I found you

Κεφάλαιο 21ο

(Megan's POV)

Εμ... Ναι... Γειαααα παιδιά! Δεν είμαι σίγουρη τι και πως ακριβώς έγιναν όλα αυτά χθες το βραδοπρωινό... Καλά μωρέ πως κάνετε έτσι και εσείς; Ωχού! Απλά φασώθηκα λίγο με τον Τζακ και τώρα μάλλον παίζει να τα έχουμε. Αα και μου ζήτησε να βγούμε.

Κάτσε τι; Παίζει να τα έχετε; Ποτέ έγιναν όλα αυτά; Και εγώ που ήμουν καλέ; Μωρή τι έκανες;

Μμμ καλώς την και ας άργησε! Δεν μου λες αγάπη μου γλυκιά, εσύ δεν μου είπες να τα βγάλω πέρα μόνη μου χθες; Εε λοιπόν αυτό έκανα.

Βασικά σκατά έκανες. Από που και ως που;

Να σου πω με ποιανού το μέρος είσαι φωνή ναμπερ ουαν;

Μα τι ερώτηση είναι αυτή; Με οποίου με συμφέρει.

Αα δεν μου αρέσουν αυτάάαα. Δεν θα τα πάμε καλά! Καθόλου όμως!

Κάτσε δηλαδή εσύ τι ήθελες; Και γιατί αλλάζεις γνώμη πιο συχνά και από ότι ο Στέφανος έρχεται σπίτι μας; (aka ΣΥΝΈΧΕΙΑ)

Μια και το έφερε η κουβέντα Μεγκ δεν τον πάω καθόλου μα καθόλου αυτόν! Δεν ξέρω πολύ φλώρος ρε παιδί μου.

Άκου να σου πω φωνή στο χεντ μου! Μια χαρά παιδί είναι ο Στέφανος! Και πιστεύω πως ταιριάζουν πολύ με την Τζέιν. Βέβαια... ΠροσωπικάμεεκνευρίζειαπίστευταπολύκαιθέλωηΤζεινναβρεικανεναναλλοναλλαδενμουπεφτειλογοςοποτετινακανουμε.

Ναι είναι πολύ καλό παιδί κατά βάθος... Άσε μας κουκλίτσα μου. Εμένα δεν μαρεσει!

Όμως σπαστικό μου υποσυνείδητο δεν στον προξενεύουμε οπότε ξεκόλλα! Άντε. Πάω να μπω σπίτι μου. Παναγία μου βοηθά και βάλε το χέρι σου να μην μου έχουν σπάσει τη συλλογή από πορσελάνινα βάζα της μαμάς και να μην έχουν πέσει στα χέρια τους τα πανάκριβα κρασιά του μπαμπά γιατί αλλιώς αντίο μάταιε τούτε κόσμε. Αα και να μην έχει πεθάνει κανένας τους από τη κρεπάλη γιατί δεν έχω αρκετό χώρο στον κήπο να τους βολέψω χάρη στις μπιγκόνιες που έχει φυτέψει ο παππούς στο παρτέρι με το χώμα.

Σταμάτα να μιλάς.

Σωστά σωστά. Φόκους λίγο.

Λοιπόν όπως περνούσα από τους χώρους που ήταν μαζεμένος ο κόσμος το θέαμα ήταν προφανώς και αναμενόμενο. Αυτό που αντίκρυσα ήταν οι λίγες παρέες που είχαν απομείνει να είναι κάποιοι λιώμα, κάποιοι να χορεύουν, άλλοι να φασώνονται, μερικοί να έχουν αποκοιμηθεί με τα κινητά τους είτε στα χέρια τους, είτε ξεχασμένα παραδίπλα, είτε πεσμένα στο στέρνο τους. Ένα πραγματικά σκηνικό σαν τους πίνακες του Πικάσο. Ξέρετε, αλλού χέρια, αλλού πόδια, αλλού κεφάλια.