SEVGİLİM BİR MAFYA!

49. Bölüm-Evlatlığım...

Uzun süren yolculuğu kesen önümüzde kıran bir araba oldu. Çarpmadık ama durmuştuk.
Buda kimdi şimdi?.
Aras ile birbirimize baktık.
Aras"iyi misin?"
"Evet..,sanırım.."
Önüme baktığımda arabadan inen kişiyi seçmeye çalışıyordum. Far gözümüze vurduğundan elimle kimin olduğunu görmek için yeltendim. Ama görünmüyordu. Birden arabadan inip bize doğru yaklaştıkça kimin olduğunu çoktan kestirmiştim.
Kağan'nın tam kendisiydi. İyide burada ne işi vardı. ?
Kapımı açtı ve bana baktı.
Kağan"in arabdan"
"Efendim?"
Birden kolumdan çekip arabadan indirdi. Aras arabadan inip diğer kolumu tutup kendine çekti.
Aras"Ne yaptığını zannediyorsun Kağan!" Diye bağırdı.
Kağan"Aras zorluk çıkarma ver Aryayı"
Aras"ne demeye varıyorsun?" Kaşlarını anlamaz bir biçimde çattı.
Kağan"birşeyden emin olmaya çalışıyorum,sonra sana geri vereceğim"
Aras"Nedeni söyle,ama söylesende bırakmayacağım ki Aryayı, Kağan!"
"Kardeşimi bırakır mısın,ARAS!"Dedi dişini sıkarak.
Bir dakika,NE?!
Aras"Ne?"
Aras ve ben bakıştık.
Neler oluyordu...,burada...?
Aras bileğimi bıraktı ve arkasını döndü yumruğunu sıktı sonra Kağan'nın yakasını tutup arabaya yapıştırdı.
Aras"Bak Kağan anlıyorum kardeşini çok özlüyorsun. Bir gün beraber içip dertleştik ama
Arya'yı birden kardeşin olarak görmen...,çok saçma"
Kağan bir ona bir bana baktı. Yutkundu ve bana ona bakarak söyledi "Kanıtım var ama sana söyleyemem"
Aras"Kanıtını söyleyemezsen bu iş sarpa sarabilir bak"
Bu sohbeti bölmezsem iyiye işaret olmadığı bâriz bir şekilde ortadaydı. Aralarına girmeye karar verdim. Aras'ın bir kolundan tuttum. "Aras...boşver yolumuza devam edelim,Hı?" diyerek ona baktım.
Kağan bana baktı ve "Eğer yolunuza devam etmek istiyorsanız..,Aryanın saç telini istiyorum.." dedi.
Aras bu durdurma göz devirdi. "Şimdi yumruk geliyor ama.." dedi sabır dileyip.
"Tamam,tamam yeterki bu mesele daha fazla büyümesin" dedim ve saç telimi kopartıp ona uzattım.
Aras ise bunda inatçıydı. "Arya,üvey olsa bile bir mafya ailesinden gelemez" dedi ve kolumdan tutup beni arabaya bindirdi. Sonra kapıyı sertçe kapatıp kendi koltuğuna geçti ve oradan hızlı bir şekilde evime doğru sürmeye başladı...

"Aras..,sakin ol lütfen.." bir eliyle direksiyona vurdu.
"O çıldırmış,hem sen evlatlık mısın ki?" Deyip kısa bir anlığına bana baktı.
Yere baktım...,"henüz herşeyi bilmiyorum ama ailem'in bana anlatacakları vardı...,galiba..evet olabilirim Aras"
Aras iç çekti. "O aileden olmanı istemezdim..."
"Neden?"
Aras ileriye baktı.ne düşündüğü ile ilgili bir fikrim yoktu.
Kederli bir şekilde iç çekti.. "Boşver.." dedi ve sürmeye başladı..

Neyin ne olduğunu farkına varamamıştım. Kafamdaki yapboz parçalarını bulmak epey zordu. Özellikle evlatlık olup yada olmadığımı bilmiyordum. Ama konuşulanlar beni öyle gösteriyordu.
Bir süre sonra evin önündeydik. Aras bana bakıp"Birşey olursa ara lütfen.." dedi ve uzanıp yanağıma uzun bir öpücük kondurdu..
"Peki" dedim. Aras ayrıldı ve bende arabadan indim.

Eve girdim. Annem ve abim evde değildi... anahtarı alıp astım. Merdivenlerden çıktım... ve odama çıktım. Topuklularımı çıkartıp bir kenara koydum. Aynada kendime baktım... güldüm.. "Kimim ben..?," gülmeye devam ettim sonra aynaya baktım ellerimi aynaya vurdum.. sonunda öyle bir yumruk attım ki kırıldı...
elim kanamıştı.. lavobaya kendimi yasladım ve aşağı kaydım ve yere oturdum. Ve ağlamaya başladım...
olaylar beni baya bir yormuştu...
o sırada bir kapı sesi duyuldu. Ve abim seslendi. "Arya eve sen mi geldin?" Yukarı çıktı. Ve odama baktı. Orada olmadığımı anlamış olacaktı ki banyoya baktı. Işıkları açtı. Ve beni yerde görünce gözleri büyüdü. "Arya eline ne oldu böyle?" Ona baktım.
Elimi onun elinden çektim. "Yalnız bırak beni..!" Abim iç çekip beni kucağına aldı. "Bırak beni!" Beni oturma odasının siyah koltuğuna koydu ve cımbızla elimdeki camları aldı...
Umursamadım... yere baktım... "Neden bana gerçeği söylemiyorsunuz?" Ona baktım.
"Kimim ben..?" Artık acı çekiyordum.. bunun nedeni o cam kırıkları değil... kalbimden geliyordu.
"Arya... bu herkesin kaldırabileceği bir olay değil"
"Bir şey ya sadece bir şey söyle.. hayatımı söyleme tamam boşver kimlerden olduğumu felan ama bana birşey söyle"
Abim bana baktı"ne öğrenmek istiyorsun?"
"Evlatlık mıyım..?"
Abim cam kırıklarını alırken durdu ve bana baktı... gözlerimin içine... dudağını yalayıp cam kırıklarını almayı bıraktı.
İşte acı gerçek o zaman vurmuştu yüzüme...
başını olumlu anlamda sallamıştı. Yutkundum.
"Tamam..Buda iyi..evet.." en azından kalbimin sakinleşmesi için biraz yeterdi.
Abim"Böyle olmasını bende istemezdim Arya.."
"Peki ne zaman söylemeyi düşünüyordunuz?,ha?"
"Uygun bir zamanda"
"Maalesef uygun bir zamanım yok abi... aa dur evde çok uygun bir zamanım var"
"Arya anlamıyorsun..."
"Neyi?"
"Neyi olabilir sence?,Aras ile çıktığın tanıştığından beridir olayların küçülmüyor aksine büyüyor"
Elimi o sırada sarıyordu..
"Teşekkür ederim gerisini ben yapabilirim" dedim. Bana baktı,"peki" deyip geri çekildi.
Kendi kendime sardım ve iğneyle tutturdum.
"İyi geceler,abi"
"İyi geceler,Arya" dedi ve uyuyabileceğim ve kafamdakilerini boşaltabileceğimi düşünerek uyudum.
İç çekerek"Demek evlatlığım...,ha?" Dedim..
bir yandan Kağan'ın sözcüğünede takılmıştım.
"Kardeşimi bırakır mısın,ARAS!"
Gözlerimi yumdum. Ve unutmaya ve uyumaya çalıştım. Lakin... hep aklıma geliyordu. Anlamsız ve bir o kadar saçma olan bu şeye kafamı fazla yormadım . Bir müddet sonra kafamdaki soru havuzunu boşalttım ve kendimi uykunun huzurlu kollarına bıraktım...

Aranıza tekrar döndüm. Gelen fikirlerinizi okudum. Güldüm ve bir o kadarda sevindim. Kısa olduğuna bakmayın ikinci üzerine şimdi çalışıyorum. Bugün yada yarın kesin yayınlanır. Hepinizi çok çok seviyorum kendinize iyi bakın by by 😘😘