Bir Şehir Efsanesi : 2. Boyut #wattys2017

21. bölüm : kamera şakası mı ?

Merhaba okurcuklarim okurken multimedyadaki şarkıyı açarsanız sizin acınızdan okurken keyif alırsınız , iyi okumalar ....

Austin

Babamın istekleri doğrultusunda hareket ediyordum. Ben artık ben değildim , benligimden uzak , maviden uzak , tıpkı kara zindanlar da hapsolmuşçasına siyaha yakın ..

Çünkü o gittikten sonra ondan geriye bir adet kırık kalp bıraktı ..
Bazen kendi kendime düşünmüyor değilim , erkek dediğin sevdiği kadının arkasından gitmez mi ? böyle hemen pes eder mi ? Diye ..

Asla pes etmek istemezdim..
Düşünceler beynimin her hücresini
Kemirirken .. , hayallerim uğruna herşeyi göze alıp gerceklesmeyecegini bilsem de çabalamak , en azından o umudu iliklerime kadar hissetmek isterdim ..
Fakat insanın karşısında benim gibi bencil ve vurdumduymaz bir baba varsa hayatını her şeye karşı kurtarmak ve yaşam mücadelesini devam ettirmekten başka çaresi kalmıyor , hele bütün bunlar göz göre göre hatta bile isteye yapılıyorsa aşktan kırılmış olan kalbi bi kere daha kırılıp içindeki saf kanı durduramıyor ve umutsuzluk kaybından yavaş yavaş çürüyüp gidiyor ki Bu da insana en çok koyan şey oluyor ..

Bütün bu düşünceleri kafamdan geçirirken günlük tutmaya karar verdim çünkü babam ve onun oğlundan daha değerli olan işleri nedeniyle İzmir'e rakibimiz olan KAYA HOLDING'IN iş yemeğine gidecektim .. günlük tutmamın sebebi ise onun da olduğu bu şehir de her ne kadar olmayacağını bilsem de belki Birgün karşılaşırız umuduyla hissettiklerimi şiirsel olarak kalbimden geçtiği gibi sayfalara dökmekti ..Evet günlük olarak adlandırılan bu yapıya onu gördüğüm gün yazmaya başlayacaktım ki bu benim için günlük değil saatlik , dakikalık , saniyelik hatta ve hatta saliselik olacak ..

Hira

Gözlerimi istemsizce açtım ama bu ben değildim ... benliğimi kaybetmiş insanların arasından soyutlanmıştım .
Öylece tavana bakıyordum , boş gözlerle ..

Bizimkiler bana cam pencerenin ardından korku ve şaşkın dolu gözlerle bakıyorlardı . Bana ne oldu ? Neden buradayım ????..

Kendi kendime düşünürken , düşüncelerimi doktora söyleyip derdime derman bulmaya çalıştım fakat yapamadım , çünkü ağzımı açacak tâkatim yoktu ..

En sonunda kendimi toparladım ve zorla da olsa birkaç cümle kurarak hemsireyle iletişime girmeye çalıştım .

" Neden buradayım bana ne oldu ?"

Hemşire bana sanki beklemediği birşey söylemişim gibi

" Birşey hatırlamıyor musun ? En son hatırladığın şey ya da olay nedir?" diye sorunca düşüncelerimi biraz zorladım ,

" En son okula kayıt yaptırmaya gidiyorduk sonra kendimi burada buldum , bi sorun mu var ?"

" Tamam siz dinlenin birazdan doktor bey gelecek o size gerekli bilgiyi verir"..

Hemşireye cevap vermedim suskun ve soğuk tavırlarım da eklenince dışarı çıkıp Barış ve Ekin'in yanına gitti.
Onları pencereden izleyebiliyordum.
Ekin ve Barış'ın tepkilerini ölçüp ne olup bittiğini anlamaya çalışıyordum .

ELİSA

Sanırım Hira uyanmıştı . Hemşire odadan çıkınca Ekin ve Barış'la konuşurken yanlarına gittim ..

Hemşirenin dedikleri üzerine
Doktorun gelmesini beklerken stresten ojeli tırnaklarımı kemirmeye başlamıştım .

" Bakın gerekli bilgiyi doktorun söylemesi gerekiyor "