Chapter 47

5.1K 148 12
                                    

FS47

Irishana's POV

Napahinto ako sa paglalakad ng marealize ko kung saan kami nagpunta.

Sky Ranch.

"Papa gusto ko pong sumakay sa horse!"

"Sige anak. Ikaw Irish, gusto mo din?" He asked.

"Hindi na. Papaunorin ko nalang kayo dito."

"Sure ka?"

"Yep. Picturan ko na lang kayo dito."

"Okay. Can you hold my phone? Baka kase mahulog e."

"Oo naman. Akin na." Aabutin ko na sana pero hindi niya inabot.

"Wait. I'll just text someone." Is he texting Kim? Ano to seryosohan na? "Here. Thanks. Hindi ka talaga mangangabayo? Magaling ka pa naman dito."

Nag-init naman ang mukha ko dahil sa sinabi niya. Fudge! I remember last time we did it, I was on top. Is he pertaining to that? Sira ulo talaga to! "Dito na lang ako."

Pumwesto na ko doon sa railings kung saan makikita ko silang dumaan.

"Hi mama!" Tuwang-tuwa akong binati ni Andrei ng mapadaan siya sa harap ko.

"Smile anak and baby!" Wala sa sariling sabi ko. Nag-smile naman ang mag-ama ko.

This is what I'm picturing on my mind. Carl, Andrei, and me. A happy family. Mabubuo pa kaya?

Parang nakuha ko naman na bigla yung sagot sa tanong ko when I checked Carl's phone which is vibrating right now.

Kim Manalo

Accept 《-----》 Ignore

Wow ha? With picture pa talaga niya tong babae na to. Seryosohan na nga ata talaga sila.

Eto ba yung sinasabi niyang mahal niya ko? Dalawang linggo pa lang talaga ang nakalipas simula nung huli kaming mag-usap. Okay na okay na agad sila nung babae na yun?

Para namang pinipiga yung puso ko dahil dito. Ang sakit na naman.

Hindi ko sinagot yung tawag pero maya-maya ay tumatawag na naman. Ugh! Bahala ka diyan. Today is family day and no pet's allowed. I turned off his phone bago ko ibinalik sa bag ko.

"Hey." Napapitlag ako ng may biglang tumabi sakin na lalaki. Hindi ko siya pinansin. "Ang snob mo naman miss. Gusto ko lang naman makipagkilala."

"I don't talk to strangers." Mataray na sabi ko.

"Kaya nga nagpapakilala diba? I'm Ian. And you are?" He asked.

"I'm nobody."

Tumawa siya. "You're amazing." Komento niya pero tinalikuran ko siya. "Mag-isa ka lang?"

"May nakikita ka bang hindi ko nakikita?" Tinaasan ko siya ng kilay. "Pero para sabihin ko sayo, I am not alone. I'm with my husband and son."

"May asawa ka na? Ang tanga naman ng asawa mo para iwan ka dito mag-isa."

"Mas tanga ko nung mag-decide akong itulak siya palayo." Seryosong sabi ko.

"May problema ka." He concluded. "Samahan mo na lang ako." Bigla niya kong hinatak patayo.

"Hoy ano ba! Bitawan mo nga ako! Hindi naman tayo magkakilala a! Saan mo ba ko dadalin?!"

"Sa langit." Ngumisi siya ng nakakatakot.

"TULONG! TULONG!" Sigaw ko pero wala akong makitang tao. Bakit ba naman kase sa pinakasulok pa ko nagpunta? "Bitawan mo na ko please!"

"Saglit lang naman tong gagawin natin e! Papaligayahin lang kita."

"Fuck you! BITIWAN MO KO!"

"Masasarapan ka naman!" Sabi niya bago ako itinulak pasandal sa isang pader.

Pinipilit ko siyang itulak pero sadyang mas malakas siya sakin.

"Wag please! WAAAAAAAAAAG!" Pinunit niya yung blouse ko kaya expose na ngayon yung bra ko sa kanya. "Parang awa mo na.. wag please..." Pilit kong tinatakpan yung dibdib ko.

"Ang arte mo naman!" Sabi niya bago ako hinalikan sa leeg.

"Wag please... tama na..."

"KAPAG SINABI NG ASAWA KO NA TAMA NA, TAMA NA." Bigla na lang nawala yung lalaki sa harap ko. "How dare you touch my wife." Nakakatakot na yung boses niya dahil punong-puno ito ng galit.

Napaupo ako sa sahig habang yakap yung sarili ko. Hindi ko na alam kung anong nangyayare sa paligid ko.

"Shhhh. Everything is okay now." I felt secured with his touch. "Tumahan ka na.." Hinubad niya yung coat niya at isinuot sa akin. Naramdaman ko din ang paglapat ng labi niya sa noo ko.

"Thank you Carl." I hugged him tight. Aminin ko man o hindi, miss na miss ko na talaga siya.

"Are you feeling better now? Gusto mo na bang umuwi?" Kapag ba umuwi na kami, makakasama ko pa siya?

"Okay na ko. Ayokong sirain yung kasiyahan ni Andrei." Ayoko din masira yung moment ko na kasama ka..

"Halika na doon. I'll buy you clothes first."

"Nasan si Andrei?"

"Nandun pa. Pinasamahan ko muna sa isang staff na sumakay ng kabayo dahil nga nawala ka dun sa pwesto mo. Hinanap kita."

"Buti na lang napansin mo na nawala ako." Hindi ko alam kung ipagpapasalamat ko pa yung nangyare sakin o hindi.

He still cares for me.

Does that mean he still love me too?

***

Lalala. 💞💞💞

Father Stealer #Wattys2016Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon