Philippines: Year 2302 - Helena's Downfall

Chapter 6: Ruler of the Blind (Pinuno ng mga Bulag)

"Hate and mistrust are the children of blindness."

-William Watson

"...the authorities said that the organization's motive is to get the program and once again use it as threat to the people..."

"The US government has started to doubt the governance of the European Union and the Philippines. Fear again had reached itself to mankind once more..."

"...ang lahat...ang lahat ay nasa ayos. Walang dapat ipag-alala ang lahat. Maaayos ng gobyerno ang gulong ito."

"HINDI KAMI PAPAYAG SA NANGYAYARING ITO! PAANO NA ANG KALIGTASAN NG MGA PAMILYA NAMIN!"

"...two years--- that is a long long way for the Philippines to rise again, yet another devastating attack has shaken the whole world."

"...maging ang mga prototype na nagbabantay sa puntod ni Johan ay nawala. Ayon sa ilang mga gwardiya ng Malakanyang, bigla na lamang itong kumilos at kumaripas ng takbo papunta sa iisang direksyon. May kinalaman ba ang pangyayaring ito sa pagsabog na naganap sa EDSA?"

"Ilang raliyista pa ang nagdatingan sa harap ng Malakanyang upang ipaabot ang kanilang mensahe at mga hinaing sa gobyerno. Hanggang ngayon ay hindi pa lumalabas ang bise presidente. Nagpatawag naman ng press conference ang ilang mga senador upang kondenahin ang mga aksyong ginawa ng ating bise na si Madam Helena Cera."

"...magkakaroon ba ulit ng gulo? Hindi naglalabas ang gobyerno ng kahit anong balita tungkol sa secret organizations. Paano natin malalaman kung gaano tayo kahanda sa mga pag-atake? Vice President Helena, baka puwede namang lumabas ka diyan sa kwarto mo at sagutin ang mga tanong namin!"

Kabi-kabilang balita ang pinapanood ni Helena sa iba't ibang hologram screen ng techno hub sa Malakanyang nang hapong iyon. Lahat ay tila nakatulala at nanonood. Nakita ng maraming bansa ang nangyaring pagsabog sa EDSA. Marami na ang nagdududa sa pamamalakad ni Helena. Marami na rin ang umayaw sa ginawa niyang pagligtas sa mga taong nasa loob ng tren. Nailigtas niya nga ang isang pamilya at isang bata ngunit napuruhan naman nang matindi ang mga ito. Dahil dito ay nagsimulang magduda ang mga tao kung kaya nga ba talagang iligtas ng pamumuno ni Helena ang bawat mamamayan ng Pilipinas. Nakatulala lamang si Helena sa mga hologram screen na iyon. Mabigat ang kanyang pakiramdam at maluha-luha pa siya dahil sa labis na pagkadismaya.

Napatingin naman nang paunti-unti ang mga staff sa loob ng malaking kwartong iyon. Tila naaawa ang mga ito sa kalagayan ng dalaga. Nakabenda pa ang ilang parte ng katawan ni Helena. Ang mukha naman niya ay bahagyang nasunog din ngunit dahan-dahan naman itong naghihilom. Napayuko na lamang ang dalaga at tuluyan nang tumulo ang luha. Napayuko din ang ilang mga sundalo at bodyguard na kanyang kasama. Animo'y nakikisimpatya sa kanyang nararamdaman.

Pinilit ni Helena na tumayo sa wheelchair kung saan siya nakaupo. Sa pagkakataong iyon ay hindi pa nagre-regenerate ang kanyang nabaling buto sa kanyang paa.

"M-Madam hindi niyo pa po kaya..." awat naman ng isang sundalo sa kanyang tabi.

"Hindi ko kailangan nito! Ayokong maging simbolo ng gobyerno ang wheelchair na ito sa pagkakataong kailangan ng mga tao ng malinaw na sagot!" bulyaw naman ni Helena.

Kahit nasasaktan ay pinilit niyang tumayo. Inalalayan naman siya ng sundalo na kanyang katabi. Mula naman sa pinto ay pumasok si Maria. May bahid ng tensyon sa kanyang mukha. Alam niyang magulo na ang mga pangyayari sa labas dala ng dami ng mga taong nagtungo doon upang kwestyunin ang kanyang ginawa.

"Helena..." wika ng dalaga. May lungkot sa kanyang mukha nang makitang pinilit ni Helena na tumayo at maglakad. Agad siyang lumapit at inakay ang kaibigan.