okyanus kırıntıları || bwoo

2.0

Ufak çocuklar ellerinde balonlarla koşuştururken şeytan arkalarında beklermiş. Kendi imtihanlarında boğulmaları için hep arkalarındaymış.
Ay gitmiş.
Balonlar patlamış.
Şeytan hiç olmadığı kadar kırılmış.
Ve bir şeytanın kalbi hiçbir zaman iyileşmezmiş.

Kutuyu yatağımın üzerine koyup derin nefes alarak açtım. Ters çevrilmiş bir çerçeve duruyordu. Kırmamaya özen göstererek kutudan çerçeveyi çıkardığımda az kalsın küçük dilimi yutacaktım.

Bu bendim.
Beni çizmişti.

Ve arkada biri daha vardı. Arkası dönük, uzun boylu biri vardı.

Gidiyordu.

Kendisi miydi?

Anonimdi.

Ciu : bunu çok güzel

Ciu : beni çizmişsin anonim bu çok güzel

Ciu : ben nasıl teşekkür edeceğimi bilmiyorum gerçekten çok yeteneklisin çok güzel olmuş

Tramonto : gülümsüyor musun?

Ciu : hediyeni gördüğüm andan beri desem

Tramonto : güzeel

Tramonto : teşekkürümü almış oluyorum bende o zaman

Ciu : nasıl biri olduğunu asla çözemeyeceğim

Ciu : karmakarışıksın

Tramonto : madem zihnimi toplayamıyorum

Tramonto : bende daha çok dağılması için seni çizdim

Tramonto : zihnimi darmaduman yapıyorsun düzen bozan. Kalbimin nasıl düzenini bozduysan zihnimi dağıtmaktan da geri kalmıyorsun

Ciu : bir şey yapmıyorum ki

Ciu : kim olduğunu dahi bilmiyorum

Tramonto : yapıyorsun güzelim, çok güzel gülüyorsun, çok güzel bakıyorsun, çok güzel konuşuyorsun

Tramonto : sesin çok güzel mesela, farkında olmadan o kadar çok şey yapıyorsun ki

Ciu : arkası dönük biri daha var burada

Ciu : gidiyor, sensin değil mi?

Tramonto : gitmek zorunda

Tramonto : bilmiyor

Ciu : neyi

Tramonto : hiçbir şeyi

Ciu : seninle iletişimimiz oldu değil mi?

Ciu : karşı karşıya geldik

Ciu : belki de hala karşı karşıyayız neden hala çıkmıyorsun?

Tramonto : bilmiyorum

Tramonto : ben sevmeyi bilmiyorum

Tramonto : seni incitirim

Ciu : incinmeye alışığım ben

Ciu : bazı insanlar sadece incinmek için gelir dünyaya

tramonto: ya da bazıları benim sende kaldığım gibi arafta asılı kalır.