Yeni gün ve evet! Okuluma başlıyorum.
Kararsızdım. Vampir tarafı mı yoksa kurt tarafını mı seçmeliyim? Vampir kokum nedeniyle kurtlar fazlasıyla saldırgan oluyorlardı bana. Bu yüzden sanırım vampir tarafına geçicektim.
"Hadi derin gidelim" diye seslendiğinde kuzenimle birlikte ilerlemeye başladım.
+×+×+×+
Okula girdiğimde müdürün odasına doğru yol almıştık. Bana bakan vampirleri umursamazlıktan geldim. Ama bir yandanda dinliyordum.
"Melez olan bumuymuş?"
"Neden okulumuzda? Bize zarar verebilir!"
"O lanet olası it sürüsünün yanına neden gitmiyor? Islak köpek kokusu miğdemi bulandırdı"
Pekala.. susturabilirdim. Ama hangi birini?
Müdür sınıfımı söylemekle yetinmişti. Kuzenimin yardımına gerek kalmadan sınıfı buldum. Zaten herkes dersliklere girmiş gibiydi
Kapıyı tıklatmadım ve içeriye daldım. "Merhaba"
"Merhaba sen melez kızsın. A sınıfında beraber olmamıza sevindim. Seni sınıfımda ağırlamak bir onur melez kız"
"Teşekkürler" dedim kısaca bir gülümsemeyle.
"Tek boş yer var ve senin için. En arkada, oraya geç" dediğinde tanrıya şükürlerimi sundum ve arkaya doğru ilerledim. Yanımdaki çocuğa baktım ve gülümseyerek sordum.
"Merhaba. Cam kenarına geçsem olur mu?" Çünkü genel olarak anlatılanları biliyor olacaktım ve camdan dışarıyı izlemek iyi gelecekti.
"Burası benim yerim yana otur" dediğinde gözlerimi devirdim ve "ölürdün dimi?" Diye fısıldadım kendi kendime. Duyacağını elbette biliyordum. Sinir olmuş bir şekilde kollarımı göğüsüme yasladım.
3-4 ders geçmiş, çoktan bir kaç kişiyle tanışmıştım. Fakat okuldan çok fazla sıkılmıştım ve bugün enerjimi atamamıştım. Dolunay yaklaşıyordu ve ben fazlasıyla enerjiktim.
Daha fazla okula durmamaya karar verdim ve çıkışa doğru ilerledim. Kapının önünde yanımda oturan çocuğu görmemezlikten gelecektim. Ta ki konuşana dek.
"Şirin ve küçük kızlar okulu asmazlar" diyip sinsice gülümsedi. Bu çocuk bana çok fazla itici geliyordu. Umursamadan devam ettim. "Kurt kokunu yanımdayken dizginle. Yoksa kalbini sökerim" diye bağırdı arkamdan. Vampir hızımla önüne geçtim ve bir anda elimi göğsüne sokup kalbini elime aldım.
"Sadece santimlik oynamayla hayatın bana bağlı. Ben bir melezim istersen davranışlarına dikkat et yoksa bu kalp elimde kalır" diyip elimi çektiğimde derin bir nefes aldı. Yere düşmüş ve kalbini tutuyordu.
Dolunay zamanında üzerime gelinmemesi gerektiğini herkes kabullenmeli.
Ormana doğru vampir hızımla ilerledim. Koşmak beni inanılmaz rahatlatıyordu. Geçtiğim binlerce ağaçtan sonra küçük bir şelaleye denk geldim. Şelalenin ucunda küçük bir göl oluşmuştu. Evet işte burası artık benim yerim.
Üzerimdeki tişörtü ve pantolonu çıkarıp suya atladım. Yüzmeyi seviyordum. Suyun üzerinde yattım ve etraftaki böceklerin sesini dinledim. Uçuşan kuşların kanat sesleri.. karıncaların ayak seslerine kadar istediğim her şeyi duyabiliyordum. Bu kainatın bana hediyesiydi. Ömrümün sonuna kadar da bu hediyeyle yaşayacaktım.
Sudan çıktım, üzerimi giyip ormandan çıktım
Acıkmıştım.
Uzun bi süre yürüdüm ve villaların arasında 16larında bir kız gördüm.
"Merhaba " diyip el salladım kendimi fark ettirebilmek için.
Gülümedi ve bana yaklaştı. Yazık olacaktı. 1 2 3 4.. "buralarda yeni misin? İlk defa görüyorum"
Kanı o kadar güzel akıyordu ki damarlarından. Ona emir vermeyi veya korkutmayı denemedim. Direk boynuna yaklaştım ve onu sıkıca tutup ısırdım. Fakat kanının ağzıma gelmesiyle çığlık attım. Mine!
Kız korkuyla benden uzaklaşırken kollarını moraracak kadar sıktım ve bağırdım. "Nesin sen" eğer mine çiçeği varsa ve insansa, avcı olabilirdi.
Kız ellerimde ağlamaya başladı. Ve birden arkamdan birisi gelip beni yere fırlattı. Hızla kalktım ve sıra arkadaşıma sinirle baktım.
"Uzak dur lan kardeşimden. Uzak dur sana bunu ödetirim" diye bağırdı.
"Kardeşin mi?" Dedim şok olmuş biçimde. Kendini zor tutarak kardeşine döndü ve yarasına baktı. Beni umursamıyordu. Bileğini ısırfı ve kardeşinin ağzına dayadi. Ona kanını içirecekti. Ama abisi vampirken nasıl vampirleri bilmezdi?
Kardeşini aldı ve hızla kayboldu. Suçlu hissediyordum. Ve yarın kesinlikle birşeyler yapmalıydım. Fazla olmuştum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kötü Kızlar Kaybetmez
Vampire'Peki ailem bile olmadan bir Kurtadam olan Alberte güvenmek hata mıydı? Yada ona deliler gibi aşık olmak..' Birinin merhametine değil, bir mucizeye ihtiyacım var. "Ben.." diye fısıldadım. "Insanlara merhamet etmem. Ve kimsenin merhametine ihtiyacım...