"O çocuk senden hoşlandı eliz"
"Evet bende fark ettim."
"Susar mısınız artık ya" diyip başımı farklı yere çevirdim.
"Susmayacağım eliz o sünepeye böyle davranma. Senden yüz bulacak"
"John sen ne saçm-"
"Sünepe ha?"
"Max?"
"Eliz.Canım?"
"Canım mı?"
"Of john."
"Ne demek canım?"
"Peki sevgili john, sen benim arkamdan ileri geri konuşacak cesareti nereden buldun?"
"Ben istediğimi söylerim sende tek kelime edemezsin max"
"Yaa öylemi" diyip john'un üzerine yürüdü Max
"John lütfen birşey yapma"
John sadece bekliyordu. Birşey yapmayacak gibiydi. Ta ki Max üzerine atlayana kadar. John birden Maxi altına aldı ve deli gibi yumruklamaya başladı.
Büyük bir off çektim ve johnu belinden tutup geriye çekmeye çalıştım.
"John fazla canını yakacaksın tamam"
"Bırak lan beni" diye bağırdı ve beni ittirip Max'e geri döndü. Neydi şimdi bu tavır? Cidden sinirlenmiştim.
"John" diye bağırıp bu sefer gerçekten gücümü kullandım ve onu bi kenara fırlattım.
"Ne yaptığını sanıyosun ya" diye yürüdüm üzerine.
"Hep ben yapıyorum değil mi Elizabeth? Hatalıyım çünkü beni dövmesine izin vermedim? Hatalıyım çünkü beni öldürmesine izin vermedim haklısın elizbeth"
"Böyle demek istemedim John biliyorsun"
"Birşey bildiğim yok" diyerek kalktı ve çoktan iyileşmiş olan burnundaki kanı sildi ve arkasını dönüp okulun çıkışına doğru ilerlemeye başladı.
Maxde yerden kalkmıştı.
"Bu burda bitmedi" diye bağırdı max
John bir anlığına durdu.
"Max yeter artık sabrımın sınırını mı deniyorsun" diye bağırdım ama John çoktan gelip üzerine atlamıştı. O kadar sert vuruyordu ki bir an Maxin insan olduğunu düşündüm. Kesinlikle ölürdü.
Profesörlerden birisi geldi ve kavgayı ayırdı.
"İkinizde çabuk odama" diye bağırdı.
John arkasını dönüp ilerlemeye başladı.
"John sende odama"
"Eğer bu okuldan çıkarsan atılırsın john" profesör bunu dediği an johnun yanına gittim ve kolundan hafifçe tuttum.
"Lütfen"
Yavaşça başını kolunu tuttuğum eline indirdi ve bir kaç saniye gözleri orada kaldı. Hala sabitçe bakarken "çek ellerini üzerimden" dedi. Ses tonu yüksek değildi ama sinirini buram buram hissediyordum.
Birden sarıldım. Sıkıca sarıldım. Şaşırdı ama beni itmedi.
"Sinirini biliyorum senden beni şimdi affetmeni de istemiyorum. Sadece okuldan atılmamaya çalış ve müdürün odasına çık. Olur mu bunu benim için yapar mısın?"
Geri çekildim ve başını salladı.
"Sanırım bu son olmayacak fakat teşekkürler"
Onlar ikisi giderken elsa yanıma geldi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kötü Kızlar Kaybetmez
مصاص دماء'Peki ailem bile olmadan bir Kurtadam olan Alberte güvenmek hata mıydı? Yada ona deliler gibi aşık olmak..' Birinin merhametine değil, bir mucizeye ihtiyacım var. "Ben.." diye fısıldadım. "Insanlara merhamet etmem. Ve kimsenin merhametine ihtiyacım...
