Za Czarnym Zwierciadłem

Rozdział IX

Następnego ranka obudził go krzyk jego maleńkiej córeczki.
Widocznie była głodna.
Podniósł głowę i spojrzał na zegarek.
Była 06:00
Spał zaledwie kilka godzin.
Wstał i poszedł do pokoju dziecięcego przecierając twarz.
Zanim wszedł spojrzał szybko na lustro na ścianie.
Czarna tafla lekko odbijała światło poranka.
Otworzył drzwi i jego serce na chwilę zamarło.
Przy łóżeczku stał wysoki mężczyzna w czarnym garniturze.
Od razu go rozpoznał.
- Wynoś się stąd! Nie zbliżaj się do mojej córki!
Jego nieproszony gość odwrócił się i zrobił kilka kroków w bok.
- Jeszcze tu wrócę..- rzekł tajemniczo rozpływając się w powietrzu jak we mgle.
Gdy Starski zniknął ruszył w stronę łóżeczka i wziął swoje maleństwo na ręce.
Po chwili się uspokoiła.
Wtedy do jego nozdrzy dotarł okropny smród.
Żołądek wywinął kozła w jego brzuchu.
Alicja miała pełną pieluchę.
Niechętnie do niej zajrzał a po chwili wymienił na nową.

Niedługo potem nakarmił i włożył do kołyski.
Kołysząc łagodnie jedną ręką drugą jadł śniadanie.

Koło godziny 10 zadzwonił telefon.
Odebrał.
- Dzień dobry! Ja w sprawie ogłoszenia o opiekunce do dziecka.
- Ahh.. Tak, proszę powiedzieć czy jest pani w stanie przyjechać na rozmowę do mnie tu do domu?
- Tak jak najbardziej. O której mogłabym.?
- Czy 13 pani odpowiada?
- Tak.
- Zatem do zobaczenia.
- Do widzenia! - odpowiedziała radośnie odkładając słuchawkę.
Cezary stał chwilę i ucieszył się, że w końcu ktoś odpowiedział na ogłoszenie.

Nie wybiła 13 a do drzwi zadzwonił jego gość.
Otworzył je, a jego oczom ukazała się niziutka kobitka, w spiętych wysoko blond włosach,o przyjaznej okrągłej twarzy, z której spoglądały na niego jasne oczy. Drobnej postury młode dziewczę uśmiechnęło się i rzekło:
- Dzień dobry Panie Dragan.!
- Dzień dobry! Jak masz na imię moja droga?
- Maria.
- Zatem Pani Mario zapraszam do środka - rzekł uprzejmie.

~*~

Weszła, ściągnęła buty i kurtkę, po czym wedle jego wskazania poszła w kierunku salonu.
Gdy już oboje siedzieli Cezary zaczął :
- Wiem, że kobiet nie wypada pytać o wiek, ale pani tak młodo wygląda.
- Ah.. Każdy tak mówi.. Mam 20 lat.
Uśmiechnęła się, a on był w lekkim szoku.
Nie dałby jej więcej niż 18 lat.
- Zatem ma pani jakieś doświadczenie z opieką nad tak małym dzieckiem?
- Owszem, właśnie skończyłam szkołę, której kierunkiem była opieka do dziecka,odbyłam wiele praktyk w przedszkolach i żłobkach. Ponadto w wakacje dorywczo opiekowałam się dziećmi poniżej i powyżej 1 roku życia.
Bardzo kocham tą pracę. Stąd też ucieszyłam się widząc pańską ofertę.
- Rozumiem, jeszcze chciałbym poruszyć kwestie pieniędzy..
- Moja stawka to zazwyczaj 9 zł za godzinę.
- Dobrze, pracuje od poniedziałku do piątku od godziny 8 do 16, odpowiadały by Pani takie godziny pracy?
- Jak najbardziej - odpowiedziała szczerze.
- To może pójdziemy na górę, pokażę Ci swoją córkę, którą będziesz się opiekować?
- Jasne, z chęcią.
Oboje wstali, poprowadził Marię na górę.
Zanim otworzył drzwi od pokoju Alicji, młoda kobieta zatrzymała się przed czarnym zwierciadłem.
- Rety.. - westchnęła z podziwu podchodząc bliżej i dotykając ram - Jakie piękne.
-A jakie przeklęte.. - rzekł szeptem pod nosem.
-Słucham? - zwróciła się do niego zdezorientowana.
- Nic nic. - odpowiedział krótko.
Blondynka tylko zmarszczyła brwi po czym na jej twarz znów wkroczył uśmiech.
- Jak zgaduję to ten pokój - wskazała na różowe drzwi.
Uśmiechnął się tylko i otworzył wypuszczając ją do środka.
Wtedy na końcu korytarza dostrzegł Starskiego.
Miał wyjątkowo ponurą minę, zasnutą cieniem.
- Coś się stało? - spytała gdy stał już dłuższą chwilę w bezruchu.
- Nie - odrzekł wchodząc do pokoju Alicji.

Oboje podeszli do łóżeczka.
Jego mała córeczka o twarzyczce jasnej jak porcelanowa laleczka spała nadal spokojnie.
- Jakaś ona śliczna.. Pewnie urodę ma po mamie.
Nie odezwał się. Patrzył na swoją córkę i na moment zaszkliły mu się oczy.
Widząc to Maria spytała :
- Ojej przepraszam.. Ja nie chciałam.. - zaczęła się tłumaczyć.
- Nic się nie stało - uspokoił ją. - To prawda. Cała mama.

Porozmawiali jeszcze chwilę po czym by nie budzić rozmową śpiącej Alicji zeszli na dół.
Tam niedługo potem pożegnali się.
Maria miała zacząć pracę od jutra.
Zadzwonił jeszcze z informacją do swojego zastępcy, że wraca do pracy za dwa dni.

Dzień minął szybko.
Alicja zdążyła płakać jeszcze dwa razy najpierw upominając się o jedzenie potem o zmianę pieluchy.
Wieczorem kiedy ją kąpał zaczął przysypiać nad wanienką.

Po kąpieli ku jego uciesze szybko poszła spać, dzięki czemu i on mógł w końcu zasnąć.

Koło północy obudził go hałas.
Wstał na równe nogi od razu kierując się na korytarz. Jeden z obrazków wiszących na ścianie spadł na podłogę.
Podnosząc go mimowolnie spojrzał na zwierciadło.
Ten sam obrazek wypadł mu z rąk z cichym stukotem.
W ramach zwierciadła pojawiła się znajoma twarz.
Twarz tej poczwary z jego "Snu".
Na samą myśl przeszedł go dreszcz.
Podszedł bliżej.
- Czego znowu chcesz?!
"Oj Czarek dobrze wiesz czego" - rozbrzmiał ten skrzypliwy głos w jego głowie.
Przypominając sobie co ostatnim razem od niego chciała zapytał.
- Dusz?
"Dokładnie tak.." - przeciągnęła znacząco - "Na początek zadowolę się jedną, najlepiej jej duszą..".

W zwierciadle pojawiła się przyjazna twarz Marii.

_____________________________________
Jest!
Wreszcie moja wena wróciła.
Strasznie długo po niej ni widu ni słuchu a tu nagle zmotywowało mnie do napisania tego rozdziału.
Mam nadzieję, że teraz nie ucieknie.

Wybaczcie za tą przerwę ale nie lubię pisać rozdziałów na siłę.

Pozdrawiam gorąco!