Take A Chance (TheWattys2018 Longlist)

Chapter 5

Harry's POV

" H-hi! I-I'm Mari-Yhan-yhan. I'm Yhan-yhan. "   utal niyang pakilala sakin.

I knew it! I knew it from the very start that she's just new here. Hindi sa bago lang siya dito sa club. Bago lang siya sa ganitong trabaho. Ramdam ko umpisa palang na hindi niya talaga ito trabaho. And that made me to have interest to her. May iba sakanya. Hindi ko alam kung ano pero alam kong iba siya.

I just want to know her better for some reason I don't know.

Naupo na kami. Si Jackson ay umalis saglit para kamustahin ang ibang mga customer dito. Bilang share sila ng pinsan niya sa club na ito, kailangan niya parin mag-trabaho. Si Bradley naman ay busy na sa kabilang upuan sa babaeng kinuha niya. Ang bilis talaga ng lalaking 'to. Walang pinapalagpas na segundo.

Tinignan ko si Yhan-yhan na katabi ko lang ngunit naka-yuko lang siya at pilit binababa ang paldang halos makita na ang tinatago niya. Ramdam ko ang kaba sakanya.

" Are you okay? "   tanong ko sakanya.

Tanging tango lang ang naging sagot niya sa akin. Napabuntong hininga lang ako. Kung ibang babae ito, sigurado akong uminit na ang ulo ko dahil masyadong nag-iinarte pero sa bandang huli, makukuha ko rin naman sila. Pero itong babaeng ito, hindi ko alam kung bakit gusto ko maging nice sakanya ngayong gabi. Although, I'm really attracted to her because of her innocent looks. And I admit, she have a sexy and hot figure. Pero hindi ko rin maintindihan kung bakit parang mas interesado akong makilala siya ngayong gabi kesa mai-kama.

Hinawakan ko ang kamay niya at agad naman niyang iniiwas ito. Finally naka-tingin narin siya sa akin pero may halong takot na. And I don't want her to feel this way.

" S-sorry sir. Sorry... "   nanginginig ang kanyang boses.

" No, no, no! You don't need to say sorry. I'm the one who need to say sorry. Alam kong natakot kita. I'm sorry. "   medyo natataranta na ako kasi naiiyak na siya.

" H-hindi po. Ako po ang dapat mag-sorry. Nandito ako para aliwin kayo, at trabaho ko po ito. Hindi dapat ako uma-akto ng ganito. "    muli na naman siyang yumuko.

Tinignan ko lang siya. I feel sorry for her. I can't explain my feelings. Para bang biglang bumaligtad ang pagkatao ko at gusto ko maging night and shining armor dito sa babaeng ito ngayong gabi. Damn this! I can't believe I'm like this right now. To the girl I just met here for about a minutes ago.

Tumayo ako at parang nagulat siya. Tinignan niya ako. Ngumiti naman ako sakanya.

" May kakausapin lang ako. Hintayin mo ko dito a? "    sabi ko sakanya at umalis.

Di ko na hinintay ang sagot niya dahil alam ko naman na tango lang ang ibibigay niya saking sagot.

------------------------------------------------

Marian's POV

Pag-alis ng matipunong lalaki ay agad akong nagpakawala ng malalim na buntong hininga. Sobrang kaba ng dibdib ko na para bang sasabog. Naiiyak na ako na halos gusto ko nalang himatayin. Pero hindi niya ako sinaktan. Wala siyang ginawa sakin na kahit ano. Kung ibang customer ito, sigurado akong nainis na iyon sa ka-artehan ko. Ganon iyong mga napapanuod ko sa tv e. Kaya nagpasalamat parin ako kasi mukha siyang mabait.