Missing You
It's been how many years since you left, but why do I feel like it was just yesterday? And everyday's a yesterday.... I pulled a string to help myself when I am falling. I cured myself when a poison entered my system. You see, I'm trying to go on with my life without you. But why do you always hunt me? I don't even know what's real and what a dream is. Do you even have a plan to return and accept my love again? Or you've finally moved on and totally forget about me?
Hindi alintana ni Claire ang malakas na tunog ng alarm clock niya nang umagang iyon, kung kaya binato ito sa kanyang ng kanyang kaibigan.
"Aray!" mahinahong sabi nito ng matamaan ng alarm clock sa paa.
"Maka-aray ka naman dyan. Kanina pa kasi tumutunog 'yang alaga mo, 'di mo man lang patayin. Wala pa naman akong pasok ngayon at gusto ko matulog," reklamo ni Charmaine. Kinuha ni Claire ang orasan at nagmadaling tumayo para tumakbo sa banyo. "As usual, late ka na naman," natatawang sabi ni Charmaine na ipinikit na ang mga mata.
Halos madulas na si Claire sa loob ng banyo at maglaglagan ang mga shampoo at sabon na nakapatong sa lalagyan nila. Ilang minuto lang ay natapos din siya maligo at mabilis na lumabas ng condominium upang sumakay ng taxi papunta sa kompanyang pinagtatrabahuan niya.
Tatlong taon na si Claire Del Villa sa isang advertising agency bilang isang Creative Director. Hawak niya ang oras niya dahil karamihan sa ginagawa niya ay ang pumirma at mag-approve ng mga proposal advertisement para sa produkto nila. Pero gusto niyang lagi siyang may ginagawa upang kalimutan ang lalaking maaring hindi na bumalik sa kanya kahit kailan.
Tatlong taon na ang nakakaraan nang umalis ang lalaking dapat ay papakasalan niya, pero mahal pa rin niya ito at kahit paano ay umaasa siyang babalik si Adrian.
Pagpasok pa lang ni Claire sa opisina niya ay bumungad sa kanyang ang isang pulang rosas sa ibabaw ng mesa niya. Napabuntong-hininga siya at itinago iyon dahil alam niyang hindi ito galing kay Adrian.
"Goodmorning. Okay ka lang ba? Namumutla ka ah," bati ng sekretarya niya.
"Bad night," maikli niyang sagot.
"Or wild night?" pilyang tugon naman nito at ngumiti lang si Claire.
"Maiba tayo Rhia, hindi pa rin ba alam ni Manong Guard kung sino ang nagpapadala ng mga rosas sa'kin?"
Saglit na nag-isip si Rhia pero umiling lang din ito sa huli. "Hindi eh. Pagdating ko nandyan na 'yan. Malay ko pero baka kasabwat si Manong Guard. Alam mo naman 'yon bigyan mo lang ng pagkain magiging alipin mo na. Tingnan mo 'yong tiyan niya daig pa si Mrs. Mendoza sa sobrang laki."
Nagpigil ng tawa si Claire. "Tumigil ka nga dyan, mamaya marinig tayo ni Mrs. Mendoza. Do I have any appointments today?"
"Yes. It's with Mr. Feral. Supposedly, Henry should be meeting this person, but since Henry can't be so charming with male population, Mrs. Mendoza asked me to inform you about this."
"Alright. When and where?"
"10am. Starbucks."
Tumayo na si Claire at naglakad papunta sa Starbucks na hindi kalayuan sa kompanya nila. Napadaan siya sa madalas nilang kainan ni Adrian at hindi mapigilang isipin na baka naroon ito at kumakain kasama ng bago nitong pamilya.
Napailing siya at sinampal ng marahan ang noo, "Kalimutan mo na siya."
+++++
BINABASA MO ANG
Wave's Short Stories
Short StoryWattpad writing contests entries I've written from 2014 up to the present time...