Black Angel (ZaynMalikFanFiction)

Part 9

 Zayn, şaşkınlıkla Moloch'a bakarken ben ise hala üstüm de ki şoku atamamıştım. 

"T-Tanrı mı? Ben mi?" Zayn'in tepkisine karşılık kıkırdama isteğimi bastırıp Moloch'a baktım.

"Evet, sen. Cehennem'in baş meleğisin. Tanrı'sısın." Durdu ve bana baktı. "Ve sen." 

Kaşlarımı merakla kaldırıdm. "Ve ben?"

"Sen... Sen ise Tanrıça'sın Mia. Ama buranın değil. Sen buraya ait değilsin." Zorla yutkundum.

"Ne demek istiyorsunuz?" Derin bir nefes alıp geriye doğru yaslandı. 

"Yani demek istediğim şu ki... Sen Yeryüzüne aitsin. Sen yeryüzünde ki sahipsiz ruhların Tanrıça'sısın." Kısa süreliğine bakışlarım Zayn'e kaydığın da o da hala kendi olayının etkisinden çıkamamıştı.

"Burada kalamaz mı? Alışabilir buraya. Alıştırabiliriz." Zayn'in onaylayan bir kaç ses çıkarttım. Zayn ile kalmak istiyordum. Her zaman. 

"En azından ailemin yanında olacağım." Burukça gülümseyip Moloch'a döndüm. Yüzün de üzgünb ir ifade vardı. Ama şeytanlar üzülmezdi ki?

"Bir sorun mu var?" Yüzün de ki hüzün biraz daha artarken ağzını konuşmak için araladı.

"Çocuklar... Sorun da bu. Ailenizle görüşemeyeceksiniz. Sizi tanıyan kimse ile görüşemeyeceksiniz. " Kaşlarımı çatıp ayağa kalktım.

"Bu.. Bu mümkün değil ki. Onlar benim ailem." Ufak bir kahkaha patlattım. "Şaka yapıyor olmalısınız. Kamera nerede? El sallamalıyız." Delirmiş gibi etrafta dönüyordum. Zayn ise beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

"Mia! " Zayn'in uyaran sesine karşı hiç bir tepki vermedim. "Mia! Sakin ol!" Gözlerimi gözlerine kenetlediğim de sertçe dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Ben daha ne olduğunu anlamadan beni kendinden geri çekti.

"S-Sakinleşmen için yaptım. Şimdi daha iyi misin?"  Kollarımı bırakıp yeniden koltuğuna oturduğun da ben de sandalyeme oturup arkama yaslandım.

İlk öpücüğümdü. Tanrı'm kişi doğruydu ama zaman yanlıştı. Yer de öyle. Hem de çok yanlıştı. Moloch bir şeyler mırıldanıyordu ama o'nu duymuyordum. Hayatta değildim sanki. Hala inanamıyorum. Beni öptü. Zayn Malik beni öptü. Rüya gibi.

"Mia? İyi misin?" Başımı iki yana sallayıp Moloch'a baktım.

"Neyden bahsediyordunuz?" Molcoh gülümseyerek bana baktığın da çok fazla şey kaçırdığımı anlamıştım. Ama bir Malik beni öpmüştü. Ve bende iyi olmamı beklemeyin. Midemde ki kelebek görünümlü gergedanları düşünsenize? Ne haldeler şu anda?  Ben hiç bahsetmeyeyim bile. 

"Mia. Bu kadar etkileneceğini düşünmemiştim." Başımı sinirle Zayn'e çevirdiğim de yarım ağız sırıtıyordu. Yapma ama! Seni boğabilirim Zayn!

"Tartışmanın zamanı değil. Beni dinleyin. Zamanımız yeterince kısıtlı." Başımı Moloch'a çevirdim. "Size bir takım güçler vereceğim. Ve siz de ailenizin yanına gidip o'nlara kendinizi unutturacaksınız. Sizi tanıyan herkese aynı şeyi yapacaksınız." 

"Annemi ya da kardeşimi hiç göremeyecek miyim?" Moloch başını olumsuz anlamda sallarken benim gözlerim çoktan dolmaya başlamıştı bile. "Ben bunu yapmayı istemiyorum. Burada olmakta istemiyorum." 

Ailemden ayrı kalamazdım ki ben. Bu imkansızdı. Ben ailemi çok severdim. Hele de küçük kardeşimi. O'nlardan ayrı kalmam mümkün değildi.

"Bu olmaz, imkansız. Siz seçilmiş kişisiniz ve yeni kişiler bulmam için çok geç. Az zamanım kaldı. Bunu herkes biliyor." Ağzımı açıp konuşacağım sırada Moloch devam etti. "Tom size gerekli güçleri verir ve burayı tanıtır. Benden bu kadar, çocuklar."

Gidemezdi değil mi? Biz bu konu da hiç bir şey bilmiyorduk. Zayn'de ben de.

"Ama bu adil değil. Ben istemiyorum. Zayn'de istemiyor. Değil mi?" Başımı Zayn'e çevirdiğim de O'da bana döndü.

"İstiyorum aslında."

Oylar ve Yorumlar!