S*ktir ET

6.Bölüm Katil

Hayat Ölüme sormuş; insanlar neden beni çok severlerken senden nefret ediyorlar Ölüm hayata sen koca bir yalan bense acı bir gerçeğim.. 

Kapı şiddetle çalıyordu ve gözlerimi yummuştum kerem beni başkasına verecekti faişeden başka hiç bir bok olamayacaktım hıçkıra hıçkıra ağlıyordum ama yapacak bir şeyim yok ve adam yatak odasına girmişti bile gözlerimi sımsıkı kapattım ve adamın buz gibi elini boynumda hissetmeye Adam iyice yaklaşıyordu ürküyordum ve kimse beni kurtaramıyordu her salise etime batırılan bıçak gibi saplanıyordu adamın nefesini boynumda hissetmemle gözümden iki damla yaş aktı her şey bitmişti

Korkmayın size asla dokunmam dedi ne diyordu bu bana dokunmayacakmıydı o zaman ne yapacak öldürecek mi beni öldürecekse ona hayatımın sonuna kadar minnettar kalacaktım tiz bir sesle

Ne yapacaksın bana o zaman dedim gözümden yaşlar akarak adamsa nazik bir sesle

ŞebnemHanım beni tanımadınız mı dediğinde adamdan uzaklaştığımda yüz hatları orta boyluluğu evet bu babamın adamlarındandı bir an öyle mutlu olmuştum ki adama sarılıp ağlayabilirdim toparla Şebnem kendini

Sercan değil mi adın sercan dedim heyecanla

 Evet Şebnem hanım ama sizi buradan kurtarmam için bana yardımcı olun dedi ve elime küçük bir zarf yerleştirdi ki kerem odanın kapısını kırdı

 Yeter lan çık dışarı dedi adamı iterek ve sercan ne olduğunu şaşırarak çıktı keremin öfkeli bakışları her yere saçılmıştı sanki öfkeyle kolumu tuttu

 Sana bir şey yaptı mı dedi sinirle gerçekten umursuyor muydu beni artık inanmıyordum bana değer verdiğine kaçırdığı günden beri hayatımı kabus eden adama neden inanayım ki

Yapmadı yapsaydı bile işine gelirdi dedim bana sinirlice baktı ve gözlerimi gözlerime sabitledi o yeşil zümrüt gözlerde bana dair bir şey göremiyordum neden göremiyordum herkes beni güzel bulurdu çoğu erkekten güzel sözler duyardım umursamaz şımarık baba parası yiyen bir kız olabilirdim ama ne sigara kullanırdım ne alkol nede uyuşturucu türü şeyler insanlara oyunlar oynardım ama hiçbir zaman işkence edecek kadar abartmamıştım çünkü ben cani değildim peki ya kerem neden bana değer vermiyordu ben bunları düşünürken

 Elindeki kağıt nedir diye sordu telaşla

Ne bu bu mu hiçbir şey dedim normalde çok iyi bir yalancıyımdır herkesi kandırabilirdim ama keremi ve o gözlerini asla ve kerem anlayarak elimden kağıdı almaya çalıştı

Yalan söyleme lan ver şu kağıdı yakmayım canını dedi

Hayır vermeyeceğim diye bağırdığımda saçımı şekti ve üstüme mıhlandı bir iki saniyede bakıştık ama beni yatağa fırlattı ve hemen çıktı kağıttaki not onu çıldırtmış olacaktı ki hemen odama dalarak beni sarsmaya başladı

Şunu kafana sok salak buradan ancak cesedin çıkar anladın mı beni ölümü bile isterken bana yalvaracaksın diye beni köşeye fırlattı ve kafamın sol tarafı cam sehbanın köşesine geldi elimi tutumda hissettiğim tek şey sıcak yoğun ve demir kokan kırmızı sıvıya bakarak

Manyak mısın sen Allah belanı versin ne yaptım ben sana Allah ın cezası ha ne yaptım diye bağırdım

Düşün iyi düşün senin o sürtüklüğün yüzünden en değer verdiğim insanları kaybettim ben sen bunu bilemezsin hayatında bir kere üzülmemiş baba parası yiyen şımarık sürtük bir kızsın sen lan dedi ben gerçekten bu kadar kötü birimiydim ayağa kalktım ve yandaki boy aynasına baktım bu masum kız bu kadar kötü müydüm gözümden bir iki damla yaş gelmişti