Söz #Wattsy2017 (Düzenlenecek)

10.Bölüm

Bu bölüm adaşım @esrarsdemir ithaf edilmiştir.  Bölüm şarkısı;Sıla, Yan Benimle

Multimedya "Alperen "

Olayın Yaşandığı Gece; Gece 10 : 50

Bazen bir dost seni senden daha iyi tanır. Görür,bilir,konuşur ama en çok ta elin ayağın oluo yapmak istediklerini senden önce tahmin edip müdahale eder.

Genç kız tam tamına iki sattir  bir türlü açılmayan kapının önünde kapının mücizevi bir şekilde  açılmasını bekliyordu.

Zeynep  gelip kapıyı açacak, önce ona sımsıkı sarılıp kucaklayacak ondan sonra da kusuruna bakma uykuda kaldım diyip özür dileyecekti.

Yada en son ihtimali düşünüp onun markete gitmiş olabileceğini varsayıp  birazdab gelir umuduyla bekliyordu.
Ama ne gelen vardı ne giden.

Zeynep e ilk geldiği anda 'geldim kapıya çık' demişti, tam adresini ondan aldığı için içinden şükür ederken belki kapıda beni bekliyordur diyip merdiven basamaklarını elindeki valiziyle koşarak tırmanmıştı.

Attığı onlarca cevapsız mesajlara her dakika yenileri eklenirken  iyice sabırsızlanıyordu.Artık bir süre sonra mesaj atmayı kesip durmadan aramıştı belki mesaj senini duymaz da arama sesini duyar diye umut etmiş ne yazık ki geri  dönmeşmişti.

Daha bu sabah mesajlaşmışlar ve ona saat gece 11  civarı evinin önünde olacağını  haber etmis ve Zeynep te ona tamam demişti.

Durum böyle ise bu kız nereye kayıp olmuştu?

Uykusu ağır dese hiç değildi.  Üniversite yıllarında  onu bir defa kendi evine misafir ettiğinde  Zeynep in gece yarısı uykudayken mutfakten gelen ufak tıkırtıya uyandığını bilirdi.

"Yok " dedi içinden bu kız bir  mutlaka bir yere gitmişti. Evde olsaydı muhakkak şimdiye değin kapıyı açmıştı.

Stresten elinde oyuncak gibi cevirdiği telefonundan  bir kez daha  arama tuşuna bastı. Telefon çaldı, çaldı,çaldı... 6.aramadan sonra "Aradığınız numaraya şimdi ulaşılamıyor , lütfen daha sonra tekrar arayınız " sesli mesaj geldiğinde sinirle  kapattı.

Artık iyice endişelenmeye başladı. Zeynep ulaşamamak onu kötü fikirleri düşünmeye teşvik ediyordu.

Elindeki orta boy borda renkteki valizini  kapı  önüne itip  üst kata çıkan merdiven basamağına oturdu. Ne yapacağını, nereye gideceğini bilmiyordu.

İnce uzun parmaklarıyla şakaklarını ovdu. Daha sonra başını ellerinin arasına alıp  sakin  olmaya caba gösterip düşünmeye başladı.

Burada bir dakika bile dahi kalmak istemiyordu. Eğer ki Zeynep ona haber vermeden bir yere gitmişse ve kendisini unutmuşsa ona bunun hesabını soracaktı. Ve içindeki ses böyle olması için dualar ediyordu.

Aksi durumda aklına durmadan  kötü sahneler gelince başını iki yana sallayıp kafasında ki kötü düşünceleri def etti.  En kötüsünü düşünmenin şuanda ne zamanı nede yeriydi.

Zeynep iyiydi, sanırsa bir yere gitmiş ve kendisine haber vermeyi unuşmuştur diye kendi kendini teselli etti.

Telefonunu yeniden eline alıp ona bu hayatta yardım edip güvenebileceği tek kişiyi aradı.  Patronunu.

İlk çalışta "Efendim baş belası!"Diyen adamın bezgin sesini işitince derin  nefes aldı.

Genç adamın kendine sürekli olarak hitap ettiği lakabı umursamadan "Alperen merhaba." Dedi.