Esrarengiz mafya

Bölüm 2

Gözleri sanki bir ateşti ve bakanı yakar derecesindeydi hemen köşeyi dönerek koşarak eve gittim.Korku ve heyecan birleşince nefes alışverişlerim iyice düzensizleşmişti kalp atışlarımı duyar derecesine gelmişti.Babaannem bana baktıgında anlamıştı krizimin başlıyacagını beni sakince bir yere oturttu ve kolanyayı hemen yanı başıma getirmişti. Evet panik atak krizlerim vardı.ne zaman daralsam çok korkasam sinirlensem üzülsem tetiklerdi beni her tarafım kilitlenirdi uyandıgımda yanımda kimse yoksa biryerlerim sürekli yaralanırdı.Birilerinin tutmasına ihtiyacım vardı babaannem bu konudaki en büyük yardımcımdı o yanımda olunca en fazla tırnaklarım ellerime geçerdi. Krizim bittiğinde şiddetli bir baş ağrısı ve ellerimdeki kanlarla yere kalktım yine tırnaklarımı kesmemiştim ve tırnaklarım avucuma saplanmıştı.Kalkıp babaannemi sakinleştirip duş alıp yorganı üstüme çektim .Gözleri geldi aklıma geceden daha koyu gözleri beni korkutmuştu.Babannemin "Duru kızım iyimisin?"sesiyle kendine geldim yorganı indirip iyiyim pamuğum sen git ilaçlarını içip yat dedim sanki hiçbişey yaşamamış gibi...Gece başımın agrısıyla gözlerimi araladım başım ağrıyordu krizin kalıntılarıydu bunlar gözlerimi araladığımda birden onu görür gibi oldum sonra  gözlerimi tekrar açık kapattıgımda yok olmuştu ve tekrar uykuya dalmıştım. Kalktığımda alkımda tek soru vardı işe gidecektim ve o beni orda görmüştü.Ama bunları düşünecek vaktim yoktu çalışmam şarttı üstümü hızlıca giydim ve babaannemi öperek çıktım içkili kafe tarzı bir yerdi ve burdan nefret  ettiğimi bir kez daha anladığım bu yere girdiğimde  müdür geç kaldın diye söylenirken yine aynı şeyi yapıyordu beni izliyordu gidip kıyafetleri giydim bugün başımın ağrısından ayrı bir sinirliydim giydiğim kıyafetler bir kez daha lanet ettim kısacıktı bu etek gömlek desen standart ve benim gögüslerim normalden biraz daha büyük oldugu için sürekli açılıyordu müdürede davet çıkıyordu bu olay İlaydayı görünce sanki içim ratladı oda beni görünce gülümsedi"Duru yarım zamanlı maaşı bol bir iş var ama akşam 8 ile 9 arası yemek yapıp çıkılıyo benim ek işim oldugu için sana söyleyim dedim ne dersin? Bu bugün duydugum en güzel haberdi hemen kabul ettim paraya ihtiyacım vardı burdan kazandıgımla anca ev kirası ilaçlar derken doğru dürüs lokma girmiyordu boğazımızdan "Yalnız bugün başlaman gerekiyor Duru" Tamam sen adresi yaz iş cıkısı giderim.Yorucu bir günün sonuna gelmiştik yine gidip üstümü çıkarmaya başladım boynumda soğuk bir nefesle irkildim iğrenç müdürdü bu ne zamandır fırsat kolluyordu birde bedenini bana yapıştıdı arkamdaki sertlikle daha çok irkilmiştim.Bu zamana kadar hiçbirşeyi yaşamamış biri olarak bu kadarı fazla geldi tüm cesaretin toplayıp ona döndüm ve tüm gücümle bacak arasına tekmeyi geçirdim çantamıda alarak hızla uzaklaştım ordan nefes alışım yine değilmişti.Bana verilen adrese giderken kötüleştiğimin farkındaydım sakinleşmem gerekiyordu ama benim aklıma gelenler beni ürpertiyordu neyseki bu sefer başarmıştım nefesim normale dönüyordu bana verilen adrese gelmiştim.Burası siyah ve beyazdan oluşan birazda ürpetici bir köşktü bu kadar uzak biryere yakışır bir ürperticilikti .Kapıya yaklaşırken etrafta bi sürü koruma olduğunu fark ettim.Bana bir sürü sorular sormuşlardı ve onları ikna edene kadar beni beklettiler en sonunda içeri girdim Daha sonraları anlayacaktım bu girdiğim kapıdan çıkmanın o kadarda kolay olmayacağını.mutfağa geçtiğimde arkadan yine korumalardan biri geldi ve neler yapmam gerektiği söyledi bende koyuldum tüm yemekleri yapmaya 2saat sürmüştü biraz uzamıştı sanırım sonra sofrayı hazırladım merdivenlerden ayak sesleri duymaya başladığımda anladımki ev sahibi gelmişti. Bende arkamı dönüp mutfaga geçtim çantamı alıp kapıya yöneldiğimde yine o gözlerle karşılaştım öfke dolu gözlerini bana yöneltmişti.Olduğum yerde kalakalmıştım.Bu sefer şapkasını çıkartmıştı ne kadar muazzam ve yakışıklı diye geçirdim içimden bu düşünceler yavaş yavaş yerini korkuya bırakmıştı.Bana doğru hızlı adımlarla gelip boğazıma yapıştı ve beni duvara çarptı canımın acısından ağzımdan acı bir inleme çıktı."Kimsin sen?" Diye bağırdı canım acısından birazda korkudan olsa gerek nefes alışım yine değişmişti şimdi olmaz Duru şimdi olmaz.