Bullet From A Gun (Türkçe) *Beklemede*

00. Fast Car

Üç buçuk yıl sonra: 21 Mayıs

"Ama onunla yaşamak istemiyorum!"

"Mezun olmak istiyor musun?"

"Evet, ama neden sadece sana parayı veremiyor?" diye sızlandı AJ annesine.

Odadaki tansiyon tehlikeli bir şekilde yüksekti. Kavgaları son bir kaç yılda iyice kötüleşiyordu. İkiside stresin yönlendirdiği yaralıyıcı kelimeler ve şüpheler ile anne kız ilişkisini zedeliyordu. Ama ortada pek de bahsedilecek bir anne-kiz ilişkisi yoktu.

"Çünkü seni daha iyi tanımak istiyor, Annie."

"Ama hala şartlı tahliyede! Hapishaneye ait! Kızının bir suçlu ile yaşamasına izin mi vereceksin?" Cevap belliymiş gibi bağırdı AJ.

"Oh! Ama uzun zaman önce şimdi hapiste olan çocuk ile kaçıp yaşamak istiyordun!"

AJ gözlerini devirdi. Bu yorum onu incitmişti ama hiç tepki vermedi. "Çünkü babamın yaptığı gibi beni öldürmeye kalkmadı!"

Annesi iç çekti. "Şartlı tahliye memuru hep onunla olacak. Seni incitemez. Annie, tetiği çeken o değildi, bunu biliyorsun."

"Umurumda değil. Onun yakınında olmak istemiyorum." Kollarını göğsünde çaprazladı. Babası ile yaşamak almak istemediği bir riskti.

"Andy yan dairede yaşayacak. Sana birşey olmasına izin vermez." dedi annesi.

AJ annesinin haklı olduğunu biliyordu ama yine de babası ile yaşamaktan korkuyordu. Babasının onu daha iyi tanımak istediğini biliyordu ama abisinin ona bir kaç yıl önce söylediği şeylerden sonra o adamın bir parçası olmak istemiyordu. Eğer gerçekten değer verseydi, ilk başta terk etmezdi. Şimdi çaba sarfetmek gereksizdi. Yirmi ki yaşında istediği ne varsa yapabilirdi.

"Peki bir iş bulursam?" diye umutla sordu AJ. "Ders ücretimi ödeyeblirim ve-"

"Bulsan bile yine de çok fazla para gerekiyor. Sen ve benim bunu ödeyecek yolumuz yok."

"Peki ya borç alsam?"

"Borca faiz uygularlar. Hep borçlu kalırsın Annie. Okula giderken burada yaşadığın için çok fazla harcamadın. Sadece, lütfen onun parasını kullan. En az bunu yapabiliyor ve bunu biliyorsun. Ve eğer sana parmağını bile uzatırsa, biliyorsun onu tekrar tutuklatırım."

AJ gözlerini kapadı ve derin bir nefes aldı. Gözlerini açmadan önce düş kırıklığı ile gözlerini ovaladı. "Arabayı alıp dışarı çıkıyorum. Geri geldiğimde ne yapacağıma karar vereceğim." dedi annesine ikinci kez düşünmeden.

"Tamam. Dikkatli ol." Annesi kızının başını öptü ve onu bıraktı.

AJ çantasını aldı ve yıpranmış klasik siyah converse ayakkabını giydi. Kapıdan fırtına gibi çıktığı zaman karşısında sırıtarak biri duruyordu. AJ gözlerini devirdi ve abisini itmeye çalıştı.

"Sorun ne bücür?" Kardeşinin yolunu kapatarak kollarını kaslı göğsünde çaprazladı ve kaşlarını kaldırdı.

"Buradan çıkmam lazım." AJ sessizce itiraf etti.

"Ne oldu?"

"Onunla yaşamak istemiyorum." dedi AJ.

Andy iç çekti. "Nereye gidiyorsun?"

"Arabayı alıp dışarı çıkacağım." dedi. "Gidebilir miyim lütfen? Sonra geleceğim. Merak etme kaçmayacağım."

"Kaçmasan iyi edersin. Bu hafta cehennem gibiydi." diye sertçe söylerek, anıyı hatırlamamaya çalıştı.

AJ iç çekti ve hızlıca abisine sarıldı. "Geri geleceğim. Benim için endişelenme, tamam mı?"

Andy başını salladı ve onu alnından öptü. "Bu benim işim." dedi AJ'in yolunu açmadan önce. 

 AJ gitmeden önce ona gülümsedi. Birisi onu durdurmadan önce doğruca arabasına yürüdü.

Bu pislikten nefret ediyorum.

AJ kırmızı ışığa gelince durdu ve nereye gideceğine karar verdi. Okuldan arkadaşlarını ziyaret etmek tün gün boyunca duyduğu en iyi şeydi. Okul ve ev arasında ki stres yüzünden eğlenmeye ihtiyacı vardı.

Yolcu koltuğunda ki çantasının içinde ki telefon titredi. Kırmızı ışığın hala yandığından emin olduktan sonra hızla telefonu aldı. Kilidi açtığında takvimden yeni bir bildirim olduğunu gördü. 

ÇIKIŞ GÜNÜ

Önemli olan bu iki kelime bile hayat değiştiriyordu.* Gözlerinden yaşlar akmaya başladığı zaman nefesi göğsünde sıkıştı. Bu küçük dikkat dağınıklığı ona doğru gelen arabayı kaçırmasına neden oldu. Tepki vermesine fırsat bile olmamıştı,* yeterli zaman yoktu. 

Sirenler ve polisler bölgeye akın etti. Kan ve cam parçları heryerdeydi.

Eğer zamanı geri alabilseydi, hazır olabilirdi. Ama bu silahtan ateşlenen kurşunu geri döndürmeye çalışmak gibi bir şeydi. Tetiği bir kez çektiysen, geri alma tuşu yoktur.

_______

Ve işte giriş kısmı! Yazar üçüncü şahıstan yazma kararı almış. Hikaye böyle devam edecek. Görüşlerinizi alalım? 

Oy verin, yorum yapın! Öpüldünüz! xx