5'İ BİR YERDE #Wattys2018 FİNAL YAPTI!

Kavga

Afra'dan;

Savaş'lara yeniden gelmiştik. Kapıyı çaldım ve İlker'e kısa bir bakış attım. Kapıyı telaşla Melis açtı. Garipseyerek içeri girdik ve salona geçtik. İçerde Atakan baba vardı. "Atakan baba?" Dedim garipseyerek. Kafasını kaldırdı ve bana baktı. "Afra" dedi. Koltuğa oturdum. "Annem?" Dedim merakla. "Annenle kavga ettik!" Dedi sinirle.

Şaşkınlıkla Savaş'a baktım. Ellerini teslim olur gibi kaldırdı ve bilmiyorum der gibi kafasını salladı. "E nerde?" Dedim sakince. O sıra da arkamdan bir ses geldi. "Burdayım annecim" dedi annemdi. Arkama döndüm ardından kalktım ve hemen gidip sarıldım. "Annecim" dedim.

"Hadi Rüya gidiyoruz!" Dedi annem Atakan amcaya sinirle bakarak. Rüya kalktı ve yanıma geldi. Kapıya ilerledik arkamızdan Melis,Oğuz ve Barış'da geldi.

Melis'in kulağına eğildim. "Benden haber bekle öğrenicem ben" dedim. "Tamam bende öğrenmeye çalışıcam" dedi ve anneme bakarak gülümsedi. "Yarın buluşuruz" dedim. Kafasını tamam anlamında salladı.

Evden çıktık ve arabaya ilerledik. Ben annemin yanına öne geçtim. Rüya arkaya annem de haliyle şöför koltuğuna geçti. Kemerimizi falan bağladık annem sürmeye başladı.
(Amk bi kendi derdine üzülemedin)

Diyen Azize haklıydı. Hemde fazlasıyla. Biraz gittikten sonra burun çekme sesleri duyunca direk anneme döndüm,ağlıyodu.

Rüya'ya baktım o da farketmişdi. "Annecim-" "İyiyim" dedi ve burnunu çekti. Bende üstelemedim ve sustum.

...

Bir otele gelmiştik. "Yeni bir ev bulana kadar burda kalıcaz kızlar" dedi annem dalgındı. Rüya'yla bir birimize bakıp kafamızı salladık. Hava kararmıştı çoktan yemek yemek için aşağıya inmeye karar verdik. Ve anahtarı alıp odadan çıktık.

Tam asansöre binecekken telefonum çaldı. Arayan Oğuz'du.

Oğuz Kişisi Arıyor...

"Alo" dedim ve yerimde durdum. Annemler bana bakıyodu elimi siz gidin der gibi salladım. Asansöre bindiler ve gittiler.

"Tamam sen beni al yarım saat sonra" dedim ve volta atmaya başladım.

"Tamam da şey bi de bizim eve gitmemiz lazım-"
"Tamam tamam zaten benim eşyalar da orda" diyip lafını kestim.

"Ama evde Aksel varmış" demesiyle dona kaldım. Birşey demedim bir kaç dakika.

"Afra huhu? Orda mısın lan?" Dedi ve ofladı.

"Tamam yarım saate gel beni al. Konum atıcam ben sana" dedim ve o cevap vermeden telefonu yüzüne kapattım.

Sinirle asansöre ilerledim ve hızla içine bakmadan bindim. Zemin kat düğmesine basmak için soluma dönmüştüm ki gördüğüm şey beni şok etmişti.

"Araf?" Dememle bana baktı baygın gözleriyle ardından da üstüme devrildi zaten.
(Hay ben senin şansınsa sokam!)

Azize malesef haklıydı. Ben kendi şansıma sokam bu ne ya! YİTER YA! YİTER YA! Biraz zorlayarak zemin kata bastım ve yerime geri çöküp Araf'a bakmaya başladım. Birden elimi kafasının altından çekmemle elimin kıp kırmızı olduğunu gördüm.

Korkuyla çığlığı bastım. O sıra da Araf yavaşca gözlerini aralayıp. "Sakin ol" der gibi birşeyler geveledi. "Yorma! Yorma kendini tamam ben halledicem" dedim ve kanlı elime bakmaya başladım. Asansör zemin kata gelmişti kapı açılır açılmaz zorlana zorlana Araf'ı asansörden çıkardım.

"Yardım edin! Ambulansı arayın!" Dedim korkuyla. Hemen birkaç görevli yanımıza geldi. "Hemen ambulansı arayın!" Dedi bir tanesi. Yanında ki de kafasını sallayıp geri gitti.