ZURIAT Season 2

EPISODE 12

  " Puan Clare...mari sy bawa masuk dalam...." bilang tu pegawai.

Sy yang leka mengawal Carelene yang memang nda boleh duduk diam sedikit terkejut.

" Ohh..Okey...kejap!" Balas sy,terus saja sy dukung Carelene lepas tu pi cari bapa.

"Pa...mari masuk..boleh sudah jumpa dady Lene " sy bilang sama bapa.

Dia dengar saja sy panggil cepat - cepat dia kasi mati sigup dia,sebelum tu sana dia jalan-jalan menyigup sambil sukat tu bangunan.

Tapi malangnya hanya seorang saja setiap kali masuk di benarkan.Kanak-kanak bawah 12 tahun pun nda di benarkan masuk.

Sy sedikit kecewa,sy datang sini dengan harapan boleh bawa Carelene jumpa Bryan tapi sayangnya Carelene nda boleh masuk.

"Nda apalah Clare...ko masuklah duluan,biar bapa kemudian mari bapa jaga Carelene..."

" terpaksalah kita ikut peraturan pa..." sy bilang sedih.

Sy melangkah ikut tu pegawai..semakin dekat semakin sy rasa berdebar-debar.

Dalam masa sama sy nda sabar sudah mao jumpa Bryan. Akhirnya sy sampai juga di satu ruang besar...macam kantin juga ada banyak meja sama kerusi .

Bukan seorang dua yang ada di dalam tu tapi ramai, paling banyak adalah remaja.Kesian masih muda tapi sudah terjerumus sama barang jahanam itu.

Sy berusaha mencari kalibat Bryan tapi sy nda jumpa, tu pegawai bawa sy pun sudah keluar kasi tinggal sy. Yang sy nampak semua penghuni tahanan pakai baju yang sama saja.

Mao lima minit juga sy berdiri di sana,tiba-tiba sy rasa bahu sy kena tepuk dari belakang.
Cepat-cepat sy pusing......

"Bryan"

Sy macam nda percaya di depan sy sekarang adalah Bryan!! Lelaki cina yg dulunya handsome,segak dan bergaya kini sudah berubah. Lama sy tinggu dia sampai sy nda sedar airmata sy jatuh.

Bryan nampak telampau kurus,muka dia juga nampak pucat...misai dia lebat sudah nda bercukur.Dan dia nampak tua dari usia sebenar dia..

Sy berusaha kawal emosi sy supaya nda telampau menangis depan dia.

Bryan hanya tunduk pandang lantai,dia nda tinggu pun sy.

"Bey..how are you now?" Sy tanya dia,Tuhan saja yang tahu perasaan sy masa ini.

"Dear...i am sorry" bilang dia,suara dia pelahan tapi sy masih boleh dengar lagi.

"Bey...its okey! yang penting you sihat semula"balas sy.

" dear, I kecewakan you lagi kan, sepatutnya you pergi jauh-jauh dear jangan peduli laki nda guna macam I ni..?" dibilang Bryan, baru dia angkat muka pandang sy...ada airmata jatuh di pipi dia.

" No bey no matter what happens I will never leave you'' bilang sy dia.

" dear, I bersalah pada you dan our famlily..i gagal dear!! I tak salahkan you jika you tinggalkan I sekalipun, sebab I tahu I memang nda boleh di maafkan lagi...berkali-kali dear..berkali-kali I sakiti you...''

" B.. kita nda payah cerita hal yang lepas! Sy cuma mao you sembuh dan cepat-cepat keluar dari sini! Carelene perlu you B.. so please demi anak kita you kena kuat..''

'' I am sorry dear......tapi please jangan sia-sia kan hidup you lagi ...''

" you cakap apa ni bey...?''
" I am sorry dear..but I tak layak untuk you lagi...I don't want to hurt you again.."

" then prove it bey...be strong.. I and Carelene will wait for you.."

Bryan hanya mengangguk lemah, seolah-olah putus asa sudah sama hubungan kami.