Kurtlar Arasında (5. Kitap) #Wattys2017

36. Bölüm

-Diana

  İçeriye doğru girdiğimde herkes tuhaf bir şekilde bana bakmıştı. Beni gören şerif yanıma doğru yaklaşmıştı.

"Bir sorun mu var küçük hanım?"
"Aslında hayır...hiçbir sorun yok! Ben yalnızca hâlâmı görmeye gelmiştim. Bailey Morgan."

"Demek o meşhur yeğen sensin ha?" Diye tepki verdiğinde neye uğradığımı şaşırmıştım. Hâlâm beni onlara anlatmış mıydı yani?

"Diana!"

   Arkama döndüğüm sırada halam ile karşı karşıya gelmiştim. Şerif ikimize birden gülümseyerek yanımızdan ayrılmıştı. Halam etrafına bakındıktan sonra gözlerini bana sabitledi.

"Senin burada ne işin var Diana? Okulda olmalıydın!"

"Hala eğer gerçekten önemli bir şey olmasaydı buraya gelmezdim."

"Ne oldu? Yoksa biri senin canını mı sıktı? Söyle bana." Dedi sonra tekrar etrafına bakındı.

"Nefen ofisine geçmiyoruz?" Diye sorduğumda kafasını olumlu anlamda salladı ve önden yürümem için işaret yaptı.

  Ofisine girdiğimizde kapıyı kapatıp koltuğuna doğru oturdu ben de karşısına oturmuştum.

"Neler oluyor Diana?"

"Senden bir yardım isteyecektim hala. Bu benim için gerçekten çok önemli.."

"Pekala eğer yapabileceğim bir şeyse..."

"Elbette yapabileceğin bir şey. Bu yüzden senden yardım istiyorum."

"Uzatma! Söyle Diana!"

  Bütün nefesimi dışarıya bıraktım ve konuştum.

"Sizin bu bilgisayarlardan kimlik tespiti yapılıyor mu?"

"Elbette ama neden sordun ki? Bunun seninle ne alakası var?"

"Benim birini bulmam gerekiyor hala?"

   Kaşlarını çattı ve suratını buruşturdu. Ardından eline aldığı kalem ile oynamaya başlamıştı.

"Adı Casey....Casey Stone."

.....

-David

  Telefonuma mesaj gelmesiyle irkilmiştim. Sesin duyulmasıyla herkesin bana bakması bir olmuştu. Profesör sert bir şekilde baktı ve dersini devam ettirdi.

  Masanın altından gelen mesaja bakmıştım. Bella'dan gelmişti.

"Hemen kampüsten çık ve ormanın girişine gel! Seni bekliyor olacağız."

  Kaşlarımı çatarak etrafıma bakınmıştım. Önce dersini anlatan profesöre sonra sağ tarafımda açık olan kapıya doğru baktım. Yavaşça yerimden kalktım. Kapıya doğru ilerledim bir kızın bana bakması ile duraksamıştım. Kaş göz hareketleri yaptım ve çantamı alarak dışarıya çıktım. Kızdan başka kimsenin ruhunun duymadığına emindim. Kendi kendime gülümsedim ve kampüsten çıkarak arabaya bindim

-Diana

  Halam gözlerini kocaman büyüttü ve ağzını açarak konuştu
"Sen ne dediğinin farkında mısın? Bunu istemen de ki sebep nedir?"

Kafamı önüme doğru eğdim ve ben de konuştum.

"Lütfen hala! Bana yardım etmelisin. Bu çok önemli. O kızın nerede olduğunu ve şu anda ne yaptığını bulmam gerekiyor. Bunu benim için yap!"

"Üzgünüm Diana! Sana bu konuda yardım edemem."

  Üzgün bir şekilde ayağa kalkmıştım.