Kurtlar Arasında (5. Kitap) #Wattys2017

52. Bölüm

-Chris

Neredeyse öğlen olmak üzereydi ve ben hâlâ odadan dışarıya çıkmamıştım. Pencereyi açmış önündeki koltuğa oturmuştum. Etrafı seyrediyordum. O sırada kapının çalındığını ve sonrasında da açıldığını duydum.

"İçeriye girebilir miyim?"

Bu Jim'di. Sesimi çıkartmadan kafa salladım. Kapıyı kapattıktan sonra karşımda duran sandalyeye oturmuştu.

"Neden bir şey yemiyorsun?"

"Canım istemiyor."

"Ama kahvaltı da etmedin."

"Canım istemiyor diyorum Jim. Beni anlıyorsun değil mi?"

"Anlıyorum. Bak Mark'ın ölümü hepimizi üzdü ama neden hâlâ bir şeyler yapmıyoruz Chris? Bize avcıların ve Tessa ile sürüsünün yardım edeceğini de söylemiştin...neyi bekliyoruz?"

"Onların kim olduklarını bilmeden nasıl savaşacağız?"

"Bir şeyler düşünürüz ama bu şekilde oturmaya devam edersek Mark'ın ölümü bir hiç uğruna olacak."

"Hayır...buna izin vermeyeceğim. Mark'ın ölümünün bir hiç uğruna olmasına izin vermeyeceğim. Onlardan intikamımı alacağım. Ucunda ölmek varsa bile...alacağım. Kimse benim sürümle uğraşamaz."

Ona doğru baktığımda gözlerinin dolmuş olduğunu fark etmiştim. Ona doğru yaklaştım ve sarıldım. Kafasını omzuma gömmüştüm.

"Sizler benim ailemsiniz! Sizi de kaybedemem."

-Bella

Yurda uğrayıp bir duş aldıktan sonra arabama binip kampüse doğru yol almıştım. Son zamanlarda kampüse o kadar çok gidemiyordum. Arabadan iner inmez telefonumu cebimden çıkardım ve Diana'yı aradım. Ne yaptıklarını merak ediyordum.

"Alo Diana!"

"Bella! Aramana gerçekten çok sevindim."

"Her şey yolunda mı?"

"Evet her şey yolunda. Oraya çoktan vardık. Bir yerde oturup yemek yiyoruz. Birazdan kağıttaki adresi bulmaya çalışacağım. Sonrasında ise Casey ile konuşma fırsatımız olacak."

"Bu güzel! Hâlâ David için böyle bir şey yaptığına inanmıyorum."

"O bunu hak ediyor."

"Haklısın!" Dedim ve koridorda ilerlemeye devam ettim. Karşımda Jessica'yı bulmam ile neye uğradığımı şaşırmıştım.

"Pekala Diana..ben seni sonra tekrar arayacağım. Şimdi kapatmam gerekiyor." Dedim ve telefonu kulağımdan indirerek kapattım. Ardından Jessica'ya doğru ilerlemeye başladım. Olduğu yerde kalakalmış bana bakıyordu.

"Jessica...nihayet seni görebilmeme sevindim."

"Evet...pek görüşemedik."

"Farkındayım..sen iyi misin? Artık seni Ed ile de görmüyorum."

"Ben iyiyim..sadece ona biraz zamana ihtiyacım olduğunu söyledim. Biz biraz ara verdik."

"Ara mı verdiniz? Ş-şey gibi mi? Ayrılmak?"

Kafasını salladı.

"Ah! B-bunun iyi mi yoksa kötü mü olduğunu bilemedim şu anda."

"Bilemeyecek bir şey yok Bella. Biraz zamana ihtiyacım var. Son zamanlarda sıkıntılı ve endişeliyim."

"Epsilonlar yüzünden mi?" Diye sorduğumda derin bir nefes aldı ve yutkunarak kafasını salladı.

"Evet kesinlikle onlar yüzünden..."