53. Bölüm

1.5K 120 6
                                    

  Hep birlikte gülüyorduk.

"Pekala sanırım ikimizde gerçekten çok iyiyiz dostum." Dedi Jordan, Blake'in omzuna vurarak.

"Var ya bir an gerçekten ciddi olduğunuzu sanmıştım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Var ya bir an gerçekten ciddi olduğunuzu sanmıştım." Dedi Tom derin bir nefes alarak.

"Biz düşmanlarımız ile savaşırız Tom...Blake yada Tessa yada o sürüden hiçkimse bizim düşmanımız değil. Size yardım etmek için buradayız." Dedi ve yürümeye devam ettiler. Kafamı sallamıştım.

"Zaten eğer aranızda böyle bir anlaşmazlık olacağını görseydik sizi ayırırdık." Dediğimde hepsi durdu ve tuhaf şekilde bana bakmışlardı.

"Bella, bana mısır alabileceğimiz bir yerin olup olmadığını sordun..."

  Tom bunu söylediği zaman gözlerimi büyütmüştüm. Blake ve Jordan öylece bana bakıyorlardı.

"Bu sadece bir şakaydı. Elbette eğer aranızda gerçek bir dövüş olsaydı sizi ayırırdım."

-Chris

  Yaklaşık bir saattir Bella'yı arıyordum ama bir türlü yanıt vermiyordu. Sinirlenmiştim. Kükreyerek elimdeki telefonu duvara fırlatmıştım. Ardından ellerimi saçlarımdan geçirdim ve derin derin nefes aldım. İçeriye çocukların girmesiyle birlikte kafamı kaldırıp onlara bakmıştım. Endişeli ve korkmuş görünüyorlardı.

"Chris ne oldu?"

"Bir sorun mu var?"

   Cevap vermemiştim. Kafamı olumsuz anlamda salladım ve duvara doğru dayanarak tavana baktım.

-Bella

  Akşam olduğunda doğruca yurda gitmiştim. John şehrin dışında kalan tahta evine geri dönmüştü. Odaya girdiğimde ilk işim balkona çıkmak oldu. Derin bir nefes aldım ve karşıma bakmaya başladım. Yarın dolunay vardı. Aynı zamanda Tyler taburcu olacaktı. O sırada aklıma Hayley gelmişti. Onunla konuşmak istiyordum ama buna bir türlü fırsatım olmamıştı.

   Kafamı balkondan aşağıya sarkıtarak onun balkonuna bakmaya çalıştım. Odasının ışığı yanıyordu ama perdesi kapalıydı. Karşıma tekrar baktım ve ofladım.

....

-Tyler

   Nihayet taburcu olacağım gün gelmişti. Yatağın üzerinde oturmuş annemin tişörtümü giydirmesini bekliyordum ama o hâlâ eşyalarımı toplamakla uğraşıyordu.

"Anne?" Diye seslendiğimde durdu ve bana baktı.

"Ah üzgünüm tatlım!" Dedi ve eline çantadaki tişörtü alarak yanıma geldi ve koluma dikkat ederek üzerime giydirdi.

"Vay canına!" Dedi ve bir adım geriye giderek eliyle dolan gözünü sildi.

"Uzun zamandan sonra seni ilk kez giydirdiğime inanmıyorum. Sanırım en son 14 yaşındaydın."

Kurtlar Arasında  (5. Kitap) #Wattys2017Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin