That look

Hoofdstuk 11

Voor alle lezers:

Allemaal heel erg bedankt voor het lezen. Al meer dan 1K reads. Het is niet zo heel veel, maar wel een goed begin. Hou van jullie allemaal! Blijf lezen, vote en comment. Ik vind het heel erg jammer dat bijna niemand comment. Op mijn vorige hoofdstuk heeft niemand gereageerd dus dit hoofdstuk is aan niemand opgedragen.

Tom's POV

Met trillende handen pak ik het geld op. Ik heb besloten om te gaan verhuizen. Door het huis te verkopen hebben we meer dan 20 duizend om een nieuw leven te beginnen in Noord-Holland. Amsterdam werd me al een beetje te veel, maar het is moeilijk om Lisa te vergeten. Zonder iets te zeggen over de verhuizing mag ik nog 1 dag met Lisa doorbrengen. Overmorgen gaan we voor minimaal een half jaar weg. Daarna kom ik terug, voor Lisa. Ik blijf van haar houden en ga er voor zorgen dat ze van mij is wanneer ik terug ben. Samen met de jongens stappen we de auto in. Wanneer we weer in Amsterdam zijn zetten ze me af bij een winkelcentrum. Geluk voor mij dat ik weet waar ik ben. Na lang lopen ben ik thuis. Ik vertel mijn moeder alles en ze accepteert het. Dat ze dreigde met Lisa heb ik niet verteld, maar dat doet er ook niet toe. Na een nachtje slapen ben ik weg, weg van die eikel. Zonder Lisa gedag te zeggen moet ik helaas vertrekken. Ik ben haar niet waard. James kan me niet zeggen wat ik moet doen, maar zelf vond ik het ook een goed idee. Lisa verlaten was wel het laatste wat ik kon doen om haar te kwetsen. Mijn familie betekende veel voor me en Lisa ook. Over 2 maanden kom ik terug, James denkt me te slim af te zijn. Lisa kent me niet, niet de echt Tom. De Tom met leukemie en arme ouders. Maar dat is niet alles. Ik heb mijn hele leven op z'n kop gezet 3 jaar terug. Mijn ex achtergelaten toen ze zwanger was. Ik had spijt, maar het was te laat. Ze heeft een ongeluk gehad toen de baby 4 maanden oud was. Het was een auto-ongeluk waarbij ze allebei omgekomen zijn. Ik heb een half jaar niet normaal kunnen leven door alles wat ik haar aangedaan heb. Ik had zo veel spijt. Nadat ze overleden was ben ik begonnen met werken, maar zonder succes. Ik flirtte met jonge klanten en heb er voor gezorgd dat er is ingebroken. Na de dood van mijn kind en ex heb ik nog 8 vriendinnetjes gehad. Ik was zo kwaad op mezelf wanner ik 's morgens wakker werd met knallende koppijn. Ik zuipde mezelf vol en werd elke ochtend wakker met een meisje naast me. Ik was een echte player die er sterk uit zag van buiten, maar elke dag steeds erger brak van binnen. Niemand wist van dit alles en zal het ook nooit te weten komen. Nadenkend over mijn hele levens verhaal stop ik bij een jaar geleden. De dag dat ik wist dat ik leukemie had. Ik heb mezelf beloofd er niet meer over na te denken, maar ik kan het niet tegen houden. De beelden van het ziekenhuis en de dagen van pijn komen in me op. 'Overleven is niet mogelijk' hoorde ik weer. De gedachten blijven in mijn hoofd zwerven. "Overleven is niet mogelijk" zeg ik zacht. De dokters vertelde me dat ik het niet zou redden. We hadden geen geld voor een goeie operatie. Ik heb nu al een jaar leukemie en het word steeds erger. Ik leef niet meer gezond en heb geen voldoende rust. Ik probeer door te zetten, voor mijn zusje. Ze weet niks, helemaal niks. Ze denkt sinds haar 6e nog steeds dat ik verkouden ben. In de zomer heb ik als smoes 'hooikoorts' en de rest van het jaar probeer ik haar er niet aan te herinneren dat ik pillen slik. Over een paar jaar weet ze het wel, ze ontdekt het zelf wel. Dan is ze oud en wijs genoeg en moet zij zorgen voor mijn moeder. 'Je kan nog een paar maanden mee' zei de dokter ook. Hufter! Denk ik bij mezelf. Alsof ik afval ben, over een paar maanden weggegooid word, niet meer nodig ben of een houdbaarheidsdatum heb. Niemand kan mij begrijpen. Ik ga dood voor mijn familie en James die let alleen op zichzelf. Ik kijk voor me uit en realiseer me dat ik in een lege kamer zit tegenover een klein tv'tje. Ik zit in de woonkamer met een strakke blik naar de tv te kijken die niet eens aan staat. Ik kijk even op de oude klok die aan de muur hangt en zie dat het al laat is. Na alle lichten uit gedaan te hebben ga ik naar boven en duik me bed in.