That look

Hoofdstuk 15

Writers note

Alweer heel erg bedankt allemaal. Ik upload nu echt heel laat, het spijt me! Het is nu vakantie 🎉🎉, dus ik probeer vaker en sneller te uploaden. Alweer bedankt voor de 4k ❤️❤️❤️
-------------------

James' POV

13;38

Ik zit zoals elke zondag zappend op de bank. Het etentje met Lisa was geweldig, maar volgensmij vond ze het niet echt leuk dat we buren worden. Soms zou ik echt voor een paar dagen iemand z'n gedachten willen lezen, weten wat Lisa allemaal denkt over mij. Als alleen ik haar leuk vind heeft het hele plan geen zin. Ben ik nou echt de enige die verdrinkt in haar mooie ogen en droomt over haar prachtige lichaam en lieve glimlach? Is het liefde van bijde kanten, of alleen ik? Ik blijf het mezelf vragen; Waarom is het zo moeilijk om dit te begrijpen? De bel gaat, en aangezien me moeder niet thuis is sta ik er alleen voor. Ik loop lui naar de deur toe en trek hem open. Het is, tot mijn grote verbazing, Marcel. Marcel is een vriend van me, we zitten in dezelfde klas en kennen elkaar al sinds groep 6. We waren in het begin nog geen vrienden, maar later mochten we elkaar wel. Hij komt vaak bij mij om te gamen of praten over Cynthia, z'n vriendin. Ik had hem vandaag niet verwacht, maar hij is wel degene die ik nu echt nodig heb. We begroeten elkaar en blijven een poosje stil staan op onze plaats. Wanneer ik de deur iets wijder opentrek snapt Marcel de hint en loopt richting de bank. "Hoe gaat het met jou en 'je meisje'." Vraagt hij en ploft neer op de bank. Marcel is niet me beste vriend, maar hij weet wel alles over Lisa en mij. Hij vraagt dit soort vragen expres, omdat hij weet dat we niet meer hebben. "Goed, en met de joune?" Antwoord ik en ga naast hem zitten op de bank. Na enkele seconde sta ik lui weer op, druk het knopje van de PlayStation in en pak 2 controllers uit de lade eronder. Wanneer ik weer op de bank zit geef ik Marcel ook een controller. Hij is stil en heeft nog steeds geen antwoord gegeven op m'n vraag. "Dus, hoe gaat het met jullie?" Vraag ik opnieuw. Wanneer hij weer niet reageert kijk ik hem aan en zie dat zijn ogen zich vullen met tranen. Marcel is iemand die niet zo snel huilt, behalve voor dingen die hem diep in z'n hart breken. Zoals.. Uitmaken. Het was voorspelbaar. Ze hielden van elkaar, maar Marcel leek niet de enige te zijn die op haar was. "Jochum?" Marcel begrijpt wat ik bedoel en knikt ja.

Na enkele minuten stilte zijn we begonnen met een potje fifa. Marcel heeft alles uitgelegt. Cynthia heeft het uitgemaakt en met Jochum genomen. Ze doet het alleen maar om zijn geld. Je ziet aan haar blik dat ze echt van Marc houdt wanneer ze samen zijn, maar iedereen weet dat ze meer van geld houdt. Jochum is een verwende zoon van een rijke zakenman en een player. Hij is goed met meisjes, hij weet wat ze willen en doordat hij rijk is koopt hij alles voor ze. Er is niemand die puur uit liefde met hem heeft gehad, alleen om de centjes. Cynthia is in mijn ogen niet echt een aardig type, Lisa niet. Lisa is juist aardig, leuk, knap, etc. Wanneer ik haar zie verander ik, op een goeie manier.

Lisa's POV

'Nooit gedacht dat jij nog thuis zou komen' Ik kijk me moeder sacherijnig aan. Wat is er nou zo erg aan een uurtje te laat komen. 'Pff, je hoeft niet te overdrijven hoor' 'Met wie was je?' 'James' antwoord ik en eet me kom cornflakes leeg. 'De jongen die jou aan het huilen maakte en je dumpte zonder reden? Waar ben je mee bezig Lies!' 'Nee mam, ik heb hem gedumpt en het was maar een etentje, dat hoef je niet zo uit te breiden.' Ik loop naar boven, ik heb genoeg van me moeders onzin gepraat aangehoord. Ik plof neer op me bed en pak me mobiel. Niks bijzonders te zien. Pff, wat kan ik nu doen? Ik loop naar het balkon, in de verte zie ik het huis van Tom. Ineens schiet me iets te binnen. Ik ren naar beneden zo hard als ik kan, niet vrijwillig want het gaat vrijwel vanzelf. Ik widt niet dat ik dat nog in me had. Wanneer ik de deur open doe hoor ik me moeder iets schreeuwen, maar ik negeer het zoals gewoonlijk. Me fiets ligt nog achter, dus dan maar lopen. Het huis had een beetje een grijze kleur, en aangezien alle huizen hier niet grijs zijn is het erg makkelijk. Na een paar minuten zie ik het huis, het is een chique huis met ren grote tuin ervoor. Ik ben hier eerder geweest, maar Tom heeft later pas gezegd dat hij hier woonde. Al lopend over het grintpad dat lijdt tot de deur, denk ik na over wat ik zou zeggen. Wat nou als hij echt thuis is? Dan is hij gewoon een egoïst! Eenmaal aangekomen bij de mooi versierde deur bel ik aan. De voetstappen komen steeds dichterbij en uiteindelijk opent een deftige dame de deur. 'Waar kan ik u mee helpen? Was u naar iemand opzoek?' Vraagt de mevrouw. 'Ik ben opzoek naar Tom, is die misschien thuis?' De vrouw kijkt me raar aan, heb ik iets verkeerds gezegd? Ze schraapt haar keel even en praat weer verder. 'Er woont hier geen Tom. Kan het zijn dat u in de war bent? Tegenover ons woonde de familie hendriksen, ook Tom Hendriksen. Ze zijn in verband met geldproblemen verhuisd, verder kan ik u niks vertellen' 'Heel erg bedankt voor u tijd, ik ben waarschijnlijk in de war. Fijne dag verder.' Ik voel me raar, Tom Hendriksen? De bekende familie Hendriksen die een paar jaar geleden de hele buurt op stelten zetten, door al hun geschreeuw. Ze werden mishandeld hoorde ik, maar Tom, waarom heeft hij niks verteld?