That look

Hoofdstuk 12

Aan alle lezers,

Allemaal zo erg bedankt voor alle Votes. Alleen al het lezen van de beschrijving maakt mij blij. Jullie geven mij zo veel inspiratie! Ik wil jullie nogmaals bedanken voor alles. Ik probeer vaker te schrijven en natuurlijk grotere hoofdstukken te plaatsen. Hou van jullie allemaal ;D Blijf lezen en laat comments achter! Veel plezier,

Lisa's POV

'You're my end and my beginning, even when I lose I'm winning. Cause I give you all of me and you give me all of you.' Ik zing zachtjes in mezelf terwijl ik een broodje smeer. Vandaag moet ik weer naar school zonder gebracht te worden. Ik kan er nog steeds niet aan wennen en bij de gedachte dat ik er alleen voor sta begin ik weer te huilen. Met prikkende ogen probeer ik aan iets anders te denken. Precies op dat moment komt mijn moeder al zingend naar beneden gelopen. Zo vrolijk heb ik haar na de dood van mijn vader niet gezien. Haar ogen twinkellen van blijdschap, het doet me lachen hoewel ik niet weet waarom. ''Wat is er met jou gebeurt?'' vraag ik ongelovig aan mijn moeder. ''Niks hoor'' zegt ze lachend en gaat weg. Ik snap er nog steeds niks van, maar laat het achterwege. Na me brood gegeten te hebben pak ik me tas en ga de deur uit. Zonder een vader gaat alles heel anders, maar me moeder probeert er aan te wennen dat weet ik. Ik ben blij voor haar, hoeveel het me ook pijn doet bij de gedachte dat ze nog blij kan zijn terwijl mijn vader overleden is.

Wanneer ik op school ben is het al best laat. Ik ben nog even bij een parkje gaan zitten door alle nare gedachten die in me hoofd bleven spoken. Ik kon mijn tranen niet meer tegen houden. Wanneer ik eraan denk word ik misselijk en krijg ik de neiging om te huilen. Ik moet juist blij zijn en niet laten zien hoe zwak ik ben. Van buiten lijken mensen bakstenen, maar van binnen is het een ingezakte slagroomtaart. Niemand snapt mijn logica hoewel ik het zelf wel grappig vind hoe ik over dingen denk. Alleen hij snapte het, mijn vader. Hij snapte alles in mijn leven. Na die ene ruzie heb ik nooit vanuit mijn hart 'sorry' kunnen zeggen. Naar zijn graf gaan is geen goeie optie, maar er mee zitten ook niet.

Als ik ging spijbelen zou mijn moeder boos worden. Niet voor heel lang, want die woede werd duidelijk verdriet. Met rode ogen loop ik de klas binnen. Iedereen kijkt naar me en ziet er nieuwsgierig uit. Ik geef het gele briefje in me hand aan de leraar en ga op een plekje achterin de klas zitten. De leraar begint te vertellen over verschillende onnodige dingen, maar ik kan me niet concentreren. Alles word me gewoon te veel. Mila zit voor me. Ze is een best verlegen meisje, maar wel hartstikke aardig. Ik tik haar zachtjes aan wanneer de leraar iets aan het uitleggen is. ''Welke les is dit? Ik ben er niet echt bij..'' zeg ik. Ik schaam me nu, maar Mila waarschijnlijk meer dan mij. Ze word snel rood en schaamt zich daarvoor denk ik. ''Engels'' zegt ze zacht. Ze glimlacht, ook voor het eerst dat ik haar dat zie doen.. Als ik er bij nadenk is het vaag dat ik haar voor het eerst die lachen, maar het boeit me niet. Engels!? Ik kijk om me heen, maar zie geen Tom. We hebben Engels en Economie samen, maar hij is er niet. Hij heeft ook niet gezegd dat hij niet kwam ofzo.

Na de laatste bel sms ik Tom om te vragen waar hij is, maar hij reageert niet. Hij heeft me geblokkeerd. Waarom zou die? Ik loop naar mijn kluisje en doe de sleutel in het geroestte slot van mijn kluisje. Ik voel een warme hand op me rechtershouder. De mannendeo die ik ruik is bekend, maar ik weet niet helemaal van wie het is. Wanneer ik me omdraai zie ik James. Ik kijk recht in zijn prachtige ogen. Nooit gedacht dat me buik zo te keer zou gaan van die ogen. ''Ik heb je gemist'' zegt hij met een knipoog. Ik voel dat het verkeerd is. Ik twijfel de laatste tijd overal over, het lijkt of ik de verkeerde keuzes maak. Ik moet door zijn ogen denken aan de leuke tijden die we samen hadden. Het was perfect. Hoeveel leugens hij ook verteld, ik blijf nog wat voor hem voelen. Ik moet Tom gewoon vergeten. Het was een paar dagen liefde, ik vond hem waarschijnlijk gewoon leuk. Alles voelt verkeerd wat met James te maken heeft, maar ik doe er braaf aan mee. Hij voelt als een player die net doet alsof er niks gebeurt is. Ik kijk weg en draai me snel om, maar voel zijn zielige puppy ogen prikken in mijn rug. ''Je bent een grote sukkel, onthoud dat. Je heb gezoent met je ex waar ik bij was en nu probeer je me op me zwakke punten terug te krijgen. Stop ermee!'' zeg ik zelfverzekerd terwijl ik mijn boeken uit mijn kluisje haal en er wat boeken in stop. Ik ben niet zelfverzekerd en ben zlecht in liegen. Een van mijn zwakke plekken dus. Hij doet zijn handen om mijn middel zonder iets te zeggen. Ik zwijg en blijf staan zonder iets te doen. Hij laat me los, maar ik voel hem nog steeds rustgevend ademen ver achter me. Wanneer ik klaar ben met mijn boeken draai ik me om. Ik sta nu dichtbij hem, veels te dichtbij zelfs. Hij komt nog dichterbij en ik vind het leuk. ''Ik vind je nog steeds leuk Lisa.'' zegt hij. Het is verkeerd, maar ik kan mezelf niet tegenhouden. Zijn lippen komen dichterbij en raken langzaam de mijne aan. Ik doe me ogen dicht en zoen rustig mee. Ik heb dit zo erg gemist!