That look

Hoofdstuk 14

Zo soryyy dat ik nu pas upload. Ik was het helemaal vergeten en toen ik begon met schrijven had ik eerst een heel groot stuk, maar ben vergeten op te slaan. Ik had lang geen zin meer om dat hele stuk weer opnieuw te schrijven, dus heb nu pas het volgende hoofdstuk af. Echt sorry ervoor als je het erg vind :d && tnxx voor de 3k ❤️

Lisa's POV

We komen een grote chique tent binnen. James is best rijk, maar doet er niet veel mee. Ik verwachtte wel dat we hier heen gingen, het is een soort traditie. Zijn ouders kwamen hier lang geleden ook samen met mijn ouders. Ik en James hadden toen nog niet en ik vond hem toen ook nog niet leuk. Onze ouders waren goeie vrienden. Vergeleken met nu waren ze echt hele goeie vrienden. Het gaat de laatste tijd wel beter, ze worden veel closer. Mijn moeder is heel anders, veel gelukkiger. Ze is echt nooit zo gelukkig geweest. Het is eigenlijk wel apart hoe ze ineens zo happy is. James wijst naar een leuk tafeltje van 2 om duidelijk te maken dat we daar kunnen gaan zitten. Hij schuift mijn stoel naar achteren en ik ga zitten. Nadat hij me stoel terug geschoven heeft gaat hij zelfs ook zitten. Er komt een lange blonde ober naar ons toe om te vragen wat we willen eten. Ik kijk rond, het is best wel veranderd hier. De laatste keer dat we hier kwamen was 6 jaar geleden. Ik en James waren toen nog niet zo oud en onze ouders ook niet. Ze lijken nu net 20 jaar ouder. James besteld wat dingen voor ons, maar ik hoor niet wat. Na een paar seconde komt er een ober met 2 kaarsen en wat eten aan. De kaarsen steekt hij aan en hij geeft ieder van ons een bord vol met verschillende soorten eten. In het midden zet hij een kom salade en het bestek zet hij netjes naast onze borden. Wanneer de ober weg is beginnen ik en James te eten. ''Eetsmakelijk'' zegt hij en neemt wat salade op z'n bord. ''Eetsmakelijk'' zeg ik terug. Ik neem een hapje van me eten en neem ook wat salade op m'n bord.

Spelend met m'n eten wacht ik op James die naar de wc gegaan is. We eten al best lang en hebben veel gespraat over koetjes en kalfjes. Het was best gezellig, maar ik heb nu wel zin om te gaan. Het is al 8 uur volgens mijn horloge. James komt uit de witte deur rechtsachterin het gebouw. Door alle mensen kan ik nog net zien dat hij het is. Na een paar seconde staat hij al bij het tafeltje met z'n jas in zijn handen. ''Kom je mee?'' vraagt hij en steekt een hand naar me uit. Ik pak zijn hand vast en neem mijn eigen jas ook mee. Na het afrekenen gaan we hand in hand het restaurant uit. We lopen naar een bankje dat tegenover een verlicht meertje zit.

Het is best koud buiten, waardoor ik al snel kippenvel krijg. James merkt het waarschijnlijk, want hij slaat z'n armen om me heen en ik kruip dicht tegen hem aan. Het is best raar dat ik dit nu doe. We kennen elkaar al zo lang en zijn nu ineens zo close, dat had ik echt niet verwacht. James en ik maakte vroeger juist ruzie. Als we bij hem thuis waren over wie de rode bmw mocht van zijn mooie speelgoed autotjes en bij mij thuis over welke kleren de barbies aan moesten. Ik wou altijd kiezen welk pakje Ken aan moest, maar James moest het weer is verpesten. Dat was niet eens zo heel erg vergeleken met de speelgoedautotjes, die waren uiteidelijk kapot. Het was wel altijd heel leuk met hem, maar de ruzie heeft nooit kunnen stoppen. Waarschijnlijk is hij het verleden helemaal vergeten, want hij praat er nooit over. Hij was vroeger niet echt heel aardig, vooral vergeleken met nu. Hij is zo lief voor me, maar alles wat ik doe met hem voelt niet echt te zijn. Alles 'is' toeval, maar het lijkt allemaal geplant te zijn. Ik voel James dichter tegen me aan kruipen. Het zit nu iets ongemakkelijker dan net, dus ik leg me hoofd op zijn schouder. "Denk je nog wel eens aan vroeger?" Vraag ik aan James. Hij gaat iets opzij en kijkt me recht in me ogen aan. De vlinders in me buik vliegen heen en weer en ik begin lichtjes te blozen. "Aan onze ruzies bedoel je?" "Ja," antwoord ik. "Soms, maar vooral aan jou. Je was zo mooi toen je boos werd. Wanneer ik je uiteindelijk mijn lievelingsknuffel gaf, glinsterde je ogen en lachte je breeduit. Dat vergeet ik nooit meer." Wauw, dat weet ik niet eens meer. Ik herinner me nu wel dat ik de knuffel kreeg en helemaal flipte. Dat James zo veel om me gaf wist ik niet eens. "Lisa!" Ik schrik, James klinkt alsof hij over 2 seconde dood gaat en echt iets heem belangrijks moet vertellen. "Wat is er?!" Vraag ik bezorgt, hoop ik tenminste. James kalmeert en glimlacht daarna breeduit. "Ik ga verhuizen!" Ik kijk James aan met een onbeschrijfelijk gezicht. Wat is dit nou weer? Ik verwachtte een heel verhaal of iets belangrijks. James begint ook raar te kijken, waarschijnlijk door mijn gezichtsuitdrukking. Ik herstel mezelf en doe alsof ik geïnteresseerd ben. "Oh leuk, waar naartoe?" "Naast jou, we worden buren." Ik weet eigenlijk niet of ik blij moet zijn of iets anders. Elke dag James zien, het zelfde leven als vroeger, onze moeders gaan weer afspreken en ik en James moeten vaker samen dingen doen. Leuk zou je zeggen, maar dit lijdt allemaal tot ruzie. Natuurlijk moet ik nu weer niet laten merken dat ik dit vind, maar daar bereik ik niks mee. ''Wat leuk, dus we gaan elkaar vaker zien?'' ''Ja!'' James is overdreven blij en ik niet. ''Maar, je mag niks tegen je moeder zeggen. Ze weet nog niks, ik mocht het eigenlijk ook niet vertellen.'' ''Oke, ik hou me mond'' James staat op en pakt me hand, ik pak zijn hand vast en sta ook op. We lopen samen pratend over het verhuizen verder naar huis.