Poradnik pisania o koniach

2. Wysokość przeszkód

Tak jak obiecałam, kilka słów o wysokościach przeszkód na zawodach skokowych. Nie wnikam w zagraniczne zasady rozgrywania konkursów, nie będę się wypowiadać na ten temat. W tym poradniku piszę o polskich standardach, bazując na przepisach Polskiego Związku Jeździeckiego (w skrócie PZJ).
Standardowe kategorie na zawodach skokowych wyglądają tak:
LL - do 90cm
L - 100cm
L1 - 105cm
P - 110cm
P1 - 115cm
N - 120cm
N1 - 125cm
C - 130cm
C1 - 135cm
CC - 140cm
CC1 - 145cm
CS - 150cm
CS1 - 155cm
O ile na zawodach towarzyskich można robić niższe klasy, takie jak do 70cm lub do 50cm, o tyle konkursów o wysokości 170cm i wyższych nie organizuje się. Zwłaszcza na zwyczajnych zawodach. Pomijając fakt, że zazwyczaj stojaki od przeszkód są wysokie na 160cm. Wyjątkiem jest konkurs potęgi skoku, ale to już inna bajka. Wyższa przeszkoda jest tylko jedna, zbudowana z plastikowych pudełek.
Skoro już jesteśmy przy zawodach, tutaj również należy zadbać o rozgrzewkę. Odbywa się ona na rozprężalni, wspólnej dla wszystkich koni. Ustawia się tutaj dwie, trzy lub więcej przeszkód rozgrzewkowych, stojących obok siebie. Nie ma mowy o żadnym parkurze rozgrzewkowym! Przeszkody na rozprężalni mogą być maksymalnie 10cm wyższe od przeszkód parkurowych, jeśli parkur ma do 140cm wysokości. W przypadku wyższych przeszkód parkurowych wysokość tych na rozprężalni nie może przekraczać 160cm.
W opowiadaniu nie ma najmniejszej potrzeby tłumaczenia wszystkich zasad, jednak należałoby się do nich stosować podczas samego opisywania zawodów. Nikogo nie będzie interesować to, czy przeszkoda ma 145 czy 150cm. Nie trzeba też na siłę nazywać wszystkich klas, jako że czytelnicy nie muszą być ekspertami od przepisów. Liczy się realizm. Dlatego przy opisywaniu parkuru używamy takich słów jak "wysoki", "niski", "wyjątkowo trudny" itp. Można raz czy dwa wspomniejć, jaką klasę jadą bohaterowie, ale nie należy zanudzać czytelnika szczegółami technicznymi.
Podsumowując, zanim zabierzecie się za opisywanie zawodów, zapoznajcie się z realnymi wysokościami przeszkód. W rzeczywistości parkurów nie wygrywają konie z największą potęgą skoku, tylko najlepiej zgrane z jeźdźcem i najzwinniejsze. Nie ma potrzeby wyolbrzymiania wysokości przeszkód.