Chapter 5

153 4 1
                                    

DANIEL’S POINT OF VIEW

*RRRRRRRRRRRRIIIIIIIIIIINNNNNNNNGGGGGG*

*RRRRRRRRRRRRIIIIIIIIIIINNNNNNNNGGGGGG*

Hayyyyyy! Inaantok pa ko. -.-

5 minutes please!

*RRRRRRRRRRRRIIIIIIIIIIINNNNNNNNGGGGGG*

“Sir Dj, Gising na po. Hinihintay na po kayo ng Mommy niyo.” Yaya

Hayyyyy. Sabi nang 5 minutes pa ih. Pero ano pa nga bang magagawa ko? Baka akyatin pa ko dito ni Mommy, mas ayaw ko yun.

“Opo Yaya.” Ako.

Narinig ko nang sumara yung pinto kaya bumangon na rin ako.

Habang naglalakad ako pababa ng hagdan, rinig na rinig ko yung boses ng naguusap sa kusina. May bisita ba?

“Good Morning Anak!” Sigaw ni Mommy.

“Good Morning Sir.” Yaya. Si Mommy lang pala tsaka si Yaya.

Aba, Good Mood ata tong si Mommy ah. Bakit kaya?

“Good Morning din po.” Ako.

“Oh Anak umupo ka na dyan at may good news sayo si Mommy. Sigurado akong matutuwa ka dito.” Mommy.

“Sige po.” Ako.

Kain lang ako ng kain dito ng biglang magsalita si Mommy.

“Anak may Good News ako sayo!” Masiglang sabi ni Mommy. Mukhang GOOD news nga.      

“Hahaha, Oo nga po Mommy, Nasabi mo po kanina bago po tayo kumain. Ano po ba yun?”  Ako. Nakakatuwa kasi tong si Mommy. Sobrang excited sa balita niya. Ano kaya yun?

“Hahaha, Ikaw naman anak. Excited lang si Mommy para sayo” Mommy.

“Hahaha. Halata nga po ih.” Sabi ko sabay ngiti.

“Hahaha, Oh sige anak, Hindi ko na papatagil pa. After 2 years kasi of waiting, FINALLY, MAY EYE DONOR KA NA! At sa lalong madaling panahon, we need to go to America para maisagawa na ang Operation mo.” Mommy.

Tuwang tuwa si Mommy. At dapat ganun din ako. Pero bakit parang hindi?

“Ahmmm, Mommy?” Ako.

“Yes Anak? Oh hindi ka ba masaya?” Mommy.

Ngumiti nalang ako para makita ni Mommy na masaya ako sa nalaman ko. Pero deep inside, may halong lungkot yung nararamdaman ko ngayon.

“Masaya po. Pero Mommy, gaano po tayo katagal dun sa America?” Sabi ko.

“Hmmmmm. Hindi ko rin alam ih. Pero wag kang magalala babalik pa naman tayo dito ih.” Mommy.

“Ah sige po. Kelan na po ba tayo aalis?” Ako.

“Ah,  Maybe next week anak.” Mommy.

“Ah ok po.” Ako.

Pinag patuloy ko nalang yung pagkain ko at pagkatapos naming kumain, Naligo na ako agad at nagbihis. Balak ko kasing sabihin to kay Chandria.

Hinintay ko munang makaalis si Mommy dito sa bahay at nagpahatid na ko dito sa park kay Yaya.

Alam na nga pala niyang kaibigan ko si Chandria, kaya palagi niya akong sinasamahan tuwing magkikita kami dito sa Park.

NO MATTER WHATTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon