Mijn ontvoerder

Zwanger

Boy's POV

Ik loop naar haar toe en ze houd stevig haar buik vast. Dan zie ik bloed vallen. Shit ik moet met haar naar het ziekenhuis. Ik til haar op en zet haar in mijn auto met een handdoek eronder. Met flinke snelheid rijd ik naar het ziekenhuis. Eenmaal binnen gekomen vraagt de vrouw waar ze ons mee kan helpen.

'Mijn vriendin heeft hevige pijn in haar buik en bloed' antwoord ik haar.

'Komt u maar gauw mee deze kant op' zegt ze vriendelijk.

Nina's POV

Alles doet zoveel zeer Boy heeft me in een rostoel gezet en we rijden richting een behandelkamer. Ze gebaren dat ik op het bed mag gaan liggen en ze verteld ons dat de dokter eraan komt. De dokter geeft ons een hand en vraagt me wat de klachten zijn.

'Ik heb ontzettende krampen in mijn buik en nu bloed het ook' zeg ik.

'Ik ga even wat vragen aan uw stellen' zegt de dokter.

'Bent uw zwanger?' vraagt hij.

'Nee niet dat ik weet' zeg ik wat verward.

'Gebruikt uw medicijnen?'

'Nee ook niet' zeg ik

'Bent uw de afgelopen week gevallen of hebt u uw buik hard gestoten?'

Shit denk ik dat is wel gebeurd. Ik kijk Boy aan en hij kijkt ook naar mij met een strenge blik.

'Nee dokter ook niet' lieg ik.

'Ik ga even het materiaal halen want ik wil voor de zekerheid een echo van uw buik maken' zegt de dokter.

Als de dokter even weg is zie ik Boy kijken.

'Je houd je kop he?' zegt hij streng.

Ik knik en begin toch wat bang te worden en denk aan de keren dat hij me verkracht heeft zonder condoom. Mijn hart begint sneller te kloppen. De dokter komt weer terug en doet een soort gel op mijn buik het is erg koud. Hij verteld me wat hij gaat doen. Hij gaat in mijn buik kijken of hij iets kan vinden door middel van een echo. Als hij bezig is zie ik iets op het scherm verschijnen het is erg klein. Ik kijk de dokter aan en zie dat hij het goed bestudeerd.

'Ik moet uw mededelen dat uw zwanger bent' zegt hij.

Ik sta verstijft en schrik me dood. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Zwanger van mijn verkrachter. Ik ben 17 wat moet ik doen. Ik kijk Boy aan hij heeft een plan zie ik.

'Gefeliciteerd schatje het is ons gelukt' zegt hij.

Wat zegt hij nu weer is dit zijn idee van een slim plan. Ik zie de dokter naar mij kijken.

'Was dit een geplande zwangerschap?' zegt hij.

Ik weet dat ik niet kan liegen dan maakt Boy me af als we thuis zijn.

'Ja' zeg ik en probeer een beetje te lachen.

'Het is nogal een schock dat het ineens gelukt is' lieg ik.

'Dan mag ik uw beiden feliciteren met de zwangerschap' zegt hij en schud ons de hand.

'Het bloedverlies en de krampen horen bij de zwangerschap als het nog erger mocht worden kunt u het beste altijd terugkomen' zegt hij vriendelijk.

We verlaten het ziekenhuis en als we in de auto zitten wordt ik gek.

'Zie je nou wel door jou achterlijke gedrag ben ik nu zwanger en wordt je vader. Boy ik ben 17 ik wil nog geen kind ik wil naar huis naar mijn vrienden terug naar mijn oude leventje' zeg ik en zucht diep.

'Jammer dan we houden het kind eindelijk wat nieuws in ons leventje. En daarbij jij wordt binnenkort mijn vriendinnetje en vrouw' zegt hij.

'Wat zeg je?' zeg ik verbaasd.