Mijn ontvoerder

Uit met Dave

Precies om 8 uur gaat de bel.

Ik haast me naar de voordeur en doe open.

'Je ziet er goed uit' zegt dave.

Hij laat me blozen.

'Mam ik ben weg ik weet niet hoelaat ik thuis ben'

'Is goed lieverd veel plezier' hoor ik haar na roepen.

Gelukkig is ze daar nooit zo moeilijk in geweest.

Samen met Dave loop ik naar zijn auto.

Wat een gave bak denk ik.

Hij houd de deur voor me open en ik stap in. Met een lekker muziekje rijden we richting hem. Bij hem thuis aangekomen loop ik wat verlegen naar binnen.Zijn ouders zijn niet thuis en zijn vrienden zitten er al. Ook zie ik een ander meisje zitten ze lijkt wat de zelfde leeftijd als mij.

'Nien dit is Elise' 'Elise dit is Nina' zegt Dave.

Ik geef Elise een hand en lach.

'Lust je wat te drinken? baco? passoa? safari?' vraagt Dave.

Normaal drink ik geen alcohol maar ik wil niet afgaan bij hem en zijn vrienden.

En ik ben 16 dus ik doe niks verkeerds.

'Doe mij maar een bacootje' zeg ik stoer.

Rond een uur of 10 begin ik al lichtjes aangeschoten te raken en voel me wat misselijk. We pakken de taxi en rijden naar de club.Het is ontzettend koud buiten, maar we hoeven gelukkig niet lang te wachten. Binnen is het druk en lekker warm. Al snel staan we op de dansvloer te dansen.

'Heb je het naar je zin schoonheid?' zegt Dave lief.

'Jaa ben alleen wat misselijk' schreeuw ik om boven de muziek uit te komen.

'Daar heb ik wel wat voor' zegt Dave en haalt een wit pilletje te voorschijn.

'Wat is dat?' schreeuw ik.

'Een paracetemol wat dacht je dan' lacht hij.

Ik pak de paracetemol aan en wacht op Dave die wat water voor me is halen. Als ik hem terug zie komen lopen moet ik lachen hij ziet er zo lief uit. Snel slik ik de paracetemol door en hoop dat ik me snel beter voel. Maar na een halfuur wordt het alleen maar erger. Ik begin te wankelen en zie niks helder meer. Shit shit shit denk ik.

'Wat heb je me gegeven dat was geen paracetemol'

zeg ik boos tegen Dave.

'Sorry schatje verkeerde' zegt hij lachend.

Ik word boos en loop de club uit zover ik nog kan lopen. Als ik eenmaal buiten ben begin ik aan me weg naar huis te lopen.

Alles is zo wazig en ik voel me zo raar.

Dan stopt er een auto vlak langs me.

Er stapt een jongen uit hij heeft blonde korte haren een gespier lichaam en mooie blauwe ogen. Ik blijf naar hem kijken en hij komt steeds dichterbij.

'Zo wat hebben we hier' zegt hij.

Hij pakt me hard vast bij mijn arm en geeft me een klap tegen mijn hoofd.

Vanaf dat moment is alles zwart...