YALNIZLIK

2.Bölüm

"Beni mi?"

"Evet Beste seni yarın görüşmeye gelecekler şimdi çıkabilirsin" ne diyeceğimi bilemiyordum. Yavaş adımlarla odadan çıktım.

Beni ailesine almak isteyen biri bir aile. Beni neden ailesine almak istesinler ki. Küçük bir çocuğu alabilirlerdi. Kafam çok karışmıştı. Nasıl birileriydi? Neden küçük bir çocuğun yerine büyük birini seçiyorlardı? Alışabilecek miydim? Sevebilecek miydim? Kafamda bir sürü sorular ama cevabını verecek kimse yok. Temiz  hava almak için bahçeye çıkıp bir banka oturdum.

"Şu Ecrini dövsek mi?" Öykü yanıma gelmişti. Ne zaman dan beri yanımdaydı? Fark etmemiştim.

"Yine ne naptılar?" alışmıştım.

"Geldi beni çamura itti" Öyküde benim gibi sabırlı bir kızdır ama bazen ne yapacağı belli olmazdı "Hemde bilmeden olmuşmuş" Ecrin'in taklidini yaparak konuşuyordu ve komik görünüyordu.

"Şaşırmadım"

"Seni de onlar ispiyonladı dimi Müdür  kızdı mı?" Nasıl söyleyecektim beni biri ailesine almak istiyor seninle ayrılacaz.

"Hayır ispiyonlamamışlar" söylemem lazımdı söylemesem yarın ögrenecekti.

"Ozaman niye çağırmış" derin bir nefes aldıktan sonra tam Öyküye döndüm.

"Öykü beni ailesine almak isteyen biri varmış" söylemiştim kurtulmuştum ama iyi mi yapmıştım? Öykü donmuş tek kelime etmeden bana bakıyordu.
"Öyküü iyi misin cevap ver korkuyorum"

"Ne demek iyi misin kızım. Nasıl biriymiş? Kimlerdenmiş?" tabi kimlerden oldunu söyleseler bilecez ya.

"Bilmiyorum"

"Nasıl bilmiyorum sormadın mı?"

"O an şokuyla hiç birşey soramadım çık dedi çıktım" sorsam cevap verir miydi ki?

"Ben seni nasıl bırakacam bırakamam ben seni 11 yıldır birlikteyiz beraber büyüdük" Ağlıyordu sulu göz benide ağlatacaktı. "Reşit olup burdan çıkacamız hayallerimiz vardı."

"Ya kızım ağlamasana benide ağlatacaksın" sulu göz degildim ağlamayı sevmezdim. En son ne zaman ağladın derseniz 5yaşında buraya geldiğimde ağlamıştım.

"Tamam ağlamıyorum" göz yaşlarını silmişti ama üzgündü duygularını çok çabuk belli ediyordu yada ben onu tanıdığım için biliyordum. "Sen ne düşünüyorsun"

"Bilmiyorum"

"Gitmek istiyorsun ama bir tarafında gitmek istemiyor" oda beni tanıyordu.

"Aynen bir tarafım kalmak 2sene çabuk geçer diyor, diğer tarafım burdan hemen kurtulmak yeni bir hayatta başlamak istiyor" kafam çok karışmıştı.

"Beni unutma" bu kız beni ağlatmaya yemin mi etmişti?

"Seni asla unutmam bırakmam kızım seni gitsemde hep burda ziyarete seni gelirim" sarıldım sımsıkı sarılmıştım. Öykü benim tek ailemdi nasıl onu bırakırdım.

***

Akşam olmuştu uykum geldiğini esnediğimde anlamıştım. Öyküde esniyordu.

"Hadi uyuyalım"

"Yarın gitmezsin dimi?" bu konu hakkında hiçbir fikrim yoktu.

"Bilmiyorum" Öykü tekrar esnedi uykusu vardı zor dayanıyordu "Hadi iyi geceler"

"İyi geceler" yastığa kafasını koyduğu gibi uyumuştu.

Ben sağ sol dönüp uyuyamıyordum. Ne olucaktı yeni bir hayatta mı başlayacaktım? Korkuyordum. Artık pes edip yerimden kalktım. Koridoru yürüyordum. Bu koridorda yürüdükçe herzaman burdan gitmek istemişimdir.

"Duyduma göre burdan gidiyormuşsun?" birden irkilmiştim korkmuştum hemen arkama dönüp baktım. Demirdi bu nerden biliyordu?

"Evet gidiyorum üzgünüm artık suçunuzu üstenecek biri olmayacak" nolmuştu buna niye uyumamıştı.

"Gitme" Ne? Ne demişti o?

"Ne?"

"Gitme" Nolmuştu buna bana gitme mi diyordu, başka birinden duysam inanmam.

"Neden suçlarınızı üstenecek başka biri bulamazsınız diye çok mu korktun"

"Hayır"

"Neden gitmemi istemiyorsun ozaman zaten benden nefret ediyorsun" nefret ediyordu etmese bütün suçları bana yıkar mıydı?

"Etmiyorum" Ne? Bu Çoçuk kesin birşey içmişti tuhaf konuşuyordu. Daha çok korkmaya başlamıştım "Neyse geç oldu iyi geceler"

***

"Günaydınn" yastığı alıp kafamın üzerine koymuştum ses kesilir diye ama No  kesilmemişti. "Günaydın dedim ya hey kızım kalksana"

"Uykum var" uykum vardı gece hiç uyuyamamıştım 1-2saatlik uyku bana yetmezdi.

"Kalkman için 10saniyen var Beste" Geri sayımlara başlamıştı kalkmak istemiyordum. "3,2,1,0 sen bilirsin" Birden gıdıklamaya başladı gıdıklanırdım.

"Öykü tamam kalkıyorum yapma valla kalkacam" gülme krizine girmiştim.

"Kalkmazsan bir daha yaparım ona göre" kalkmıştım direk elimi yüzümü yıkayıp dişimi fırçalamıştım. Ne giycektim? Bugün tanımadığım insanlarla tanışacaktım. Güzel giyinmem gerekiyor mu? Ya da abartılı giyinmem gerekiyor muydu? Hayır abartılı bir şey giymiycektim. Siyah bir bluz kot şort giyip her zaman ki gibi klasik kombinlerimden kullandım.

***

Yemek yedikten sonra bana bir heyecan gelmişti. Korkuyordum. Aynı sorular aklımda dolanıp duruyordu. Hemde dün Demirle konuşmamız. Gitme demişti. Tuhaftı kesin benle dalga geçiyordu güya kafamı karıştıracak. Evet birazcık kafamı karıştırmış olabilir.

"Beste" görevlinin bana seslenmesiyle içimi daha çok korku sarmıştı. Normalde sadece yapmadığım bir suç için çağrılırdım tabi o zamanda korkardım ama bu ayrıydı. "Müdür Hanım seni çağırıyor" biliyordum.

Yavaş adımlarla yürürken Müdür kapısının önüne gelmiştim. Acaba şuan ne konuşuyorlar? Geldiler mi? Tık tıklayıp Müdür Hanımın "Gel" demesiyle kapıyı açıp içeri girmiştim.

"Hoşgeldin Beste geç otur" kimse gelmemişti gelmicekler miydi? Vazmı geçmişlerdi? "Birazdan gelirler merak etme" Evet içimdeki soruları cevaplamıştı kapının tık tıklanmasıyla içime daha çok korku ve heyecan karışmıştı.

"Gell"

Sizce bestenin ailesi nasıl biri olucak? 🤔
Bölümü nasıl buldunuz? 😊💞
Okudunuz için teşekkür ederim ❤️
3.Bölümde görüşmek üzere 👋❤️