YALNIZLIK

8.Bölüm

                   MEDYA : BESTE ^_^

Öyküyle eve geldiğimizde büyük bir şokla gözlerime bakıyordu. Çok istemiştim Öykü'nün burayı görmesini çok mutluydum. Aynı benim evi ilk gördüğüm gibi yüz ifadesi vardı. Şok olmuştu gözlerini kocaman açmış eve bakınıyordu. Arabanın kapısını tam açtığımda arabayı süren kişi kapıyı açmıştı. Benim elim tutuyordu niye açıyordu ki. Arabadan indikten sonra eve girdik.

"Hoşgeldiniz Sueda Hanım acil işi çıktı Ali Bey işte açsanız hemen bişeyler hazırlayabilirim"

"Teşekkür ederim zahmet etmeyin ben hazırlarım" gülümsedim. Öyküye baktığımda halen evi inceliyordu. Ama bilmiyordu ki incele incele bitmez.

"Hiç olur mu öyle şey siz canınız ne istiyorsa hemen söyleyin ben hazırlarım"

"Bizim için farketmez sandivüç tarzı bişey olsa yeter çok yorulmayın" gülümsedim. Kafasıyla onaylayıp yanımızdan ayrıldı.

"Beste burası çok güzel bir yer iyiki gelmişsin iyiki kabul etmişsin" üzülmüştüm keşke Öyküde burda yaşasaydı. Beraber kalsak ayrılmasaydık.

"Hadi yukarı çıkalım okul formamızdan kurtulalım" Öykü yüzü düştü. 'Noldu' der gibi baktım.

"Kıyafetim yok" gülümsedim elinden tutup yukarı çıkardım.

"Kızım deli misin? Benim kıyafetlerim senin kıyafetlerin bu dediğini duymadım tamam mı?" kafasıyla onayladı. Hemen dolabı açıp kıyafetlere baktık. Odadan çıkmak istemiyorduk ama Sueda Hanım ve Ali Bey gelince hoşgeldin ve teşekkür edecektim. Pijamalarımı aldım en sevdigim pijamalarımdı.

"Aa 2 tane aynı pijama almışız hadi bunu giyelim çok güzel degil mi?"

"Eveett" çok güzeldi. Ünicorn pijamalarımız giydikten sonra kapı çaldı.

"Gelebilirsiniz" kendimi çok tuhaf hissediyordum. Her zaman ben kapıyı tık tıklardım. Bana gel derlerdi. Bu sefer ben gel demiştim.

"Sandivüç yaptım ve yanında portakal suyu sıktım. Ali Bey çok geç gelecekmiş Sueda Hanım yolda yarım saate gelirmiş" kadın magazin gibi ne yaptıkları herşeyi biliyor yetiştiriyordu. Kafamla onaylayıp çıktı. Ben hemen sandivüçlere saldırdım. Okuldada bişey yiyememiştik. Öyküde hızlı yiyordu ilk defa. Öykü fiziğine çok dikkat eden biriydi. Benim öyle bir takıntım yoktu.

"Bestecim" kapıyı çalmasıyla dona kaldım. Ağzım doluydu. Beni böyle görmesini istemiyordum. Hemen portakal suyumdan içip gel dedim ve yatağın altına saklandım. "Aa hoşgeldin Öykücüm nasılsın" halır hatır sorma bittince ve ağzımdaki yemekler bittince yatağın altından çıktım. Sueda Hanım güldü utandım. "Neyse sizi çok rahatsız etmiycem sadece bişey verip gidicem" arkasından iki tane poşet çıkarınca anlamadık. "Alın hadi" bekletmeden hemen aldık. Poşetten çıkardık. Karton hediye paketinin içindeydi. Hemen açtım. Yok artık!

Telefon mu almıştı? Telefon muydu? Telefondu. Telefon almıştı. Öykü sevinmişti ama bian omuzların düşürüp üzüldü. "Teşekkür ederim ama ben böyle büyük bir hediyeyi kabul edemem" 'bende' diyip Öyküyü onayladım. Sueda Hanım'ın yüzü düştü.

"Bakın kızlar Beste sana demiştim utanmak yok diye" kafamla onayladım. "Öykücüm sende benim kızım sayılırsın bana nasıl hitap etmek istersen edebilirsin Sueda Teyze felan ama utanmanızı istemiyorum bu hediyeyi almazsanız beni üzmüş olucaksınız"

"Ama ben bunu ödeyem-"

"O nasıl söz Öykücüm ha illa ödemek istiyorsanız okuldan iyi notlar alın ödemiş olursunuz" gülümsedi. Çok iyi biriydi. "Ee artık sosyal medya hesabı açında takipleşelim" göz kırptı. Biz Öyküyle birbirimize bakıp güldük. "Artık hesap açtıktan sonra beni takip edersiniz ben çok yorgunum erken yatacam iyi geceler" 'iyi geceler' diyip Sueda Hanım odadan çıktı.