PART 23
28 Ιανουαρίου 2014
Η σημερινή μέρα, προβλέπετε να είναι πολύ κουραστική και έντονη, καθώς θα επέστρεφα και πάλι πίσω στις συναυλίες. Η αλήθεια είναι ότι είχα πολύ άγχος, επειδή έλειπα για πολύ καιρό αλλά κανείς δεν ήξερε τον πραγματικό λόγο της απουσίας μου. Φοβόμουν οποιαδήποτε ερώτηση μπορεί να μου έκαναν και έτρεμα τα σχόλια τα οποία μπορεί να γίνονταν εις βάρος μου, σχετικά με αυτό το θέμα. Κατά τα άλλα, πάντως, ένοιωθα πολύ καλύτερα, οι εφιάλτες μου είχα σταματήσει και έτσι μπορούσα να κοιμάμαι και να τρέφομαι σωστά. Ο πραγματικός, όμως, λόγος που είχα καλυτερέψει, ήταν τα χάπια που μου είχε δώσει η ψυχολόγος μου.
Τα πράγματα, γενικότερα, στο σπίτι πήγαιναν μια χαρά. Μετά το κουτί με τον παράξενο κλόουν, όλοι είχαμε ηρεμίσει, μιας και δεν δεχτήκαμε κάποιο άλλο απειλητικό μήνυμα ή οτιδήποτε παρόμοιο. Και έτσι το εκλάβαμε ως απλά ένα κακόγουστο αστείο. Ένα ακόμη ευχάριστο, ήταν το γεγονός ότι εγώ με τον Harry αρχίσαμε και πάλι να ερχόμαστε πιο κοντά. Οι συναντήσεις μας στην ταράτσα, είχανε γίνει καθημερινό συνήθειο και των δυο μας, πράγμα που με έκανε να τον ερωτεύομαι από την αρχή.
Το βράδυ, όταν γυρίσαμε σπίτι, είχαμε συμφωνήσει να φάμε όλοι μαζί και μετά να παίξουμε karaoke. Κατά τη διάρκεια του δείπνου, συζητήσαμε επιτέλους, κάτι που αποφεύγαμε εδώ και πολύ καιρό, το πώς πέθανε τελικά η Lilly. Δηλαδή, όλοι ξέραμε ότι την δολοφόνησε εκείνος ο άντρας, μα ποτέ δεν μάθαμε με ποιον τρόπο. Τα ερωτήματα που μας βασάνιζαν εκείνο το βράδυ, ήταν το αν υπέφερε. Αν ο θάνατός της ήταν γρήγορος, ή αν την βασάνισε.
Ενώ τα παιδιά ετοίμαζαν τα μικρόφωνα και τα τραγούδια που θα λέγαμε, εγώ ανέβηκα στο δωμάτιό μου για να πάρω μια ζακέτα. Την ώρα που την έβγαζα από την ντουλάπα μου, άκουσα ένα πολύ μεγάλο θόρυβο να έρχεται από κάτω, σαν κάτι να έσπασε και μετά πολλά ουρλιαχτά και τσιρίδες. Μετά, όμως, από αυτή την δυνατή φασαρία, επικράτησε απόλυτη ησυχία, πράγμα που με έκανε να ανησυχήσω και να βγω να δω τι συνέβαινε.
Μόλις βγήκα, με σταμάτησε απότομα η Summer, με έναν πολύ απροσδόκητο τρόπο.
«Τι ήταν αυτός ο θόρυβος; Είναι όλοι καλά;» την ρώτησα, μα αντί για απάντηση, με έσπρωξε απότομα και βίαια στον τοίχο. Με κοιτούσε με ένα σκληρό, δολοφονικό και τρελό βλέμμα. Το ίδιο εκείνο βλέμμα που είχε ξανά πάρει την ημέρα, που για πρώτη φορά με είχε φιλήσει ο Harry. Εκείνη την φορά, με είχε κολλήσει απλά στον τοίχο και με είχε απειλήσει να απομακρυνθώ από αυτόν. Μα αυτή τη φορά, η επίθεσή της, πήρε άλλη τροπή. Ξαφνικά, την είδα να εμφανίζει ένα μεγάλο μαχαίρι πίσω από την πλάτη της. Στην θέα του, μου κόπηκε η ανάσα και έμεινα να το κοιτώ με τα μάτια ορθάνοιχτα.
