“Hide”
PART 22
«Τον είδα! Είδα το πρόσωπό του! Ξέρω ποιος είναι αυτός που μας κυνηγάει τόσο καιρό!» είπε ο Mike λαχανιασμένος.
«Είσαι σίγουρος;» απάντησε ο Zayn, το ίδιο έκπληκτος με τους άλλους.
«Ναι! Είμαι σίγουρος! Ήταν αυτός που χτυπούσε την Emily. Τον ακολούθησα και μπόρεσα να δω το πρόσωπό του. Πρέπει να πάμε στην αστυνομία! Να τους πω τι είδα!»
«Ναι! Πρέπει να πάμε, μα όχι όλοι. Κάποιοι θα πάνε με τον Mike και κάποιοι άλλοι θα πάμε στην Emily.» πρότεινε η Felicity, την οποία εκείνο που την ένοιαζε περισσότερο εκείνη τη στιγμή, ήταν να μάθει την κατάσταση μου.
«Εντάξει. Παίρνω εγώ τον Mike και πάμε στην αστυνομία. Εσείς πηγαίνετε στο νοσοκομείο και θα σας βρούμε εκεί αργότερα.» είπε ο Zayn και έφυγαν.
Ενώ ο Mikeέδινε κατάθεση του ότι είχε συμβεί και περιέγραφε σε έναν ειδικό σκιτσογράφο το πρόσωπο που είχε δει. Παράλληλα, τα παιδία είχαν μαζευτεί έξω από το δωμάτιο μου, στο νοσοκομείο, περιμένοντας τον γιατρό να τους ενημερώσει για την εξέλιξη της υγείας μου. Όταν τελικά βγήκε για να τους ενημερώσει, τα πράγματα, από το πρόσωπό του και μόνο δεν φαινόντουσαν και πολύ αισιόδοξα.
«Ποιος είναι το πιο κοντινό πρόσωπο της ασθενούς;» ρώτησε ο γιατρός, έχοντας στα χέρια του κάποια χαρτιά.
«Εγώ!» απάντησαν ταυτόχρονα η Felicity, ο Harryκαι ο Darren.
«Εντάξει… Η κατάσταση της Emilyείναι πλέον σταθερή και δεν διατρέχει κάποιο κίνδυνο. Αυτή τουλάχιστον… Αλλά, ποιος ήταν ο πατέρας;» ρώτησε ο γιατρός κάνοντας τον Harry, αλλά και όλους να παγώσουν και να τους κοπεί η ανάσα. Μα αυτός που αντέδρασε υπερβολικά ήταν ο Darren. Αμέσως βάζοντας τα χέρια του στο κεφάλι, άρχισε να κάνει βήματα προς τα πίσω, μέχρι που βρέθηκε και πάλι στην καρέκλα που καθόταν πριν και συνεχίζοντας να έχει τα χέρια του στο κεφάλι, οι αγκώνες του είχαν γίνει ένα με τα γόνατα του, όπως και το βλέμμα του με το πάτωμα.
«Από την αντίδρασή σας νεαρέ, καταλαβαίνω πως εσείς ήσασταν. Δυστυχώς, δεν καταφέραμε να σώσουμε το μωρό. Αν θέλετε, μπορείτε να περάσετε να την δείτε, με την προϋπόθεση, όμως, ότι θα της πείτε ήρεμα σχετικά με το τι συνέβη στο παιδί της.»
Θυμάμαι να μπαίνουν τα παιδιά ένα προς ένα μέσα στο δωμάτιό μου και να κάθονται όλα τριγύρω μου. Μόνο ο Harry ήταν απόμακρος και στεκόταν στην άλλη άκρη του δωματίου, ακουμπώντας απλά στον τοίχο. Αφού με ρωτήσανε για το πώς αισθανόμουν, τους ρώτησα και εγώ αμέσως για το τι τους είπε ο γιατρός για εμένα. Η Felicity, απαντώντας, μου είπε πως έχασα πάρα πολύ αίμα, καθώς και το παιδί, του οποίου την ύπαρξη ήξερα μόνο εγώ μέχρι τότε.
