Kirana

hoofdstuk 2

Mompelend liep ik het vliegveld uit. Na niet eens 1 stap over de drempel zetten werd ik meteen overrompeld door een menigte. Sommige mensen waren aan het bellen, kinderen renden langs zonder om zich heen te kijken, stellen ontmoeten elkaar na waarschijnlijk een lange tijd en studenten rennen langs me alsof ze duidelijk te laat zijn voor een afspraak. Iedereen heeft een druk leven en Abizo en ik hebben nog geen idee hoe we ons leven moeten beginnen hier. Ik kan waarschijnlijk een baantje krijgen bij een restaurant. Ik ben altijd al goed geweest in serveren. Of ik kan een keer iets anders proberen, zoals een barvrouw. Het leven hier is een nieuw hoofdstuk en ik heb er verschrikkelijk weinig zin in.

De stad ruikt anders, heeft een andere sfeer en een ander uitzicht. De taal is flink veranderd sinds ons laatste bezoek aan Engeland. Het gaat nu een stuk sneller en men gebruikt sommige woorden anders. Het voelt raar aan om door een menigte te lopen die ik niet ken. Ik ben niet anders gewend maar dit is een ander gevoel. Alsof het bekend is, maar de stad jou niet meer bekend is. Ik sleep mijn koffer door de straten en ik vraag me af waarom Abizo nog niets van zich heeft laten horen sinds onze taxirit . ik zet mijn felrode hoed op mijn hoofd en kijk verwonderd om me heen. Wat een mooie stad is dit. Het is misschien een goed idee om zo ergens iets te gaan drinken, ik heb een droge mond. Ik kijk om me heen en speur met gespleten ogen de terrasjes af. 'LUCY'S' zie ik. Ik versnel mijn pas en ik kom aan bij een klein café. Het is ongelooflijk mooi. Het café is romantisch belicht met allemaal verschillende lampjes, elke stoel is anders bekleed en de muren hebben rare printjes. Één muur is zelfs één groot krijtbord. Mijn ogen glijden over het grote krijtbord. Mijn blik blijft hangen bij een verschrikkelijk mooie tekening. Ik laat mijn hand over de ingewikkelde lijnen glijden en probeer het kunstwerk te begrijpen. Het is een grote gespierde jongeman met een hoed op, hij is eigenlijk best knap. Maar iets klopt niet met zijn hand, hij houdt een hand vast van een vrouw, maar toch is de hand van hem. Zijn ogen stralen intelligentie uit maar toch fascinatie. 'ik begrijp hem ook niet' . Ik schrik en laat van schrik mijn hoed vallen. Verward duik ik naar beneden om mijn hoed te pakken en ik gris hem van de grond, maar onderweg nar boven stoot ik mijn hoofd waardoor ik op de grond val. Geschrokken kijk ik op, ik zie groene ogen met grijze spikkeltjes recht naar mij kijken. Ik hap naar adem van de schoonheid die ik zie. De ogen kijken intelligent en onbegrijpelijk in mijn ogen. Mijn ogen glijden over de kaaklijn naar de lippen. Daar blijven ze een moment op rusten. 'heb je slecht geslapen of staar je altijd schaamteloos naar mensen?' zeggen de lippen. Ik besef dat ik nog steeds op de grond lig en krabbel vlug overeind. 'Ik ben nog moe' antwoord ik een beetje laat . 'dat merk ik' zegt de man. 'Mijn naam is George, wie ben jij mooie maar dromerige dame?' ik giechelde, niemand heeft me ooit mooi genoemd. Ik begon te blozen. Ik ben mijn naam vergeten. Ik heb sinds mijn aankomst in Londen een nieuwe naam gekregen maar ik ben hem totaal vergeten. Mijn ogen worden groot. 'uhhh ik ehhmm' stromen over mijn tong. 'je heet Sophie, Kirana!' hoor ik Abizo zeggen. Gelukkig, hij antwoordt eindelijk iets nuttigs!. Meteen zeg ik: 'deze mooie maar dromerige jongedame heet Sophie'. Meteen antwoordt hij: 'mag ik vragen wat deze beeldschone dame met een verschrikkelijk grote koffer in een klein café doet?'. 'Ik kom van het vliegveld en wilde even snel iets drinken, ik huur als het goed is boven dit café een kamer'. George loopt naar de bar, en klimt erachter. 'Wat kan ik voor u betekenen mevrouw?' Ik lach, 'doe mij maar een wiskey met ijs en een citroenschijfje' zeg ik met een glimlach. 'U heeft een mooie lach en daarom schenk ik dit drankje gratis'. Met die woorden schuift hij een schattig wiskeyglas naar me toe. Mijn handen sluiten zich om het drankje en ik neem een slok. Het is een sterk drankje maar wel verschrikkelijk fris en lekker. 'wat kom je doen in het saaie Engeland? Er valt hier niks te vinden' zegt George. 'ik zoek liefde in de mooie grote stad Engeland' grap ik. 'die heb je hier snel gevonden' zegt George met een serieus gezicht. Een kille greep van zenuwen pakt mijn keel. Mijn buik schommelt en ik voel een steek van verlangen naar George. Ik blijf hem als een hersenloze zombie aankijken, zei hij nou net dat ik hier snel liefde zou vinden? A.K.A. bij hem? Plotseling schiet George in de lach. 'dit gaat een leuke avond worden met jou' Toen pas viel het kwartje, hij maakte een grapje. Geforceerd lach ik mee, dat was op het nippertje.

Na een lange tijd praten kijk ik op de klok en zie ik dat het 01:54 was. Over 6 minuten zou het café sluiten. George ziet mijn gezicht naar de klok kijken en ziet ook de tijd. Hij begint in het Brits te vloeken en zegt verontschuldigend: 'ik ben bang dat ik langzaam het café moet afsluiten, zal ik je naar de kamer begeleiden?' 'nee bedankt, ik vind de weg wel' zeg ik toen ik van mijn stoel af gleed. Ik begin langzaam naar de achterdeur te lopen en ik kijk om. Ik zie George barkrukken op tafel zetten, hij ziet er zo onschuldig en mooi uit. Had ik maar zo een zorgeloos leven. Ik duw de deurklink van de deur naar het trappenhuis naar beneden. Ik twijfel. Zal ik nog afscheid nemen of vertrekken? 'Sophie?' hoor ik opeens. Zuchtend van opluchting antwoord ik: 'ja?' 'bedankt voor het redden van een saaie avond werken, ik hoop je snel weer eens te zien' zegt hij op een zachte serieuze toon. 'graag gedaan, en ook bedankt voor de amuserende avond' fluister ik. Ik hoor hem nog lachen van mijn laatste zin toen ik de deur achter me sloot. Ik zucht. 'Goed gedaan Kirana, je eerste vriendje' zegt Abizo sarcastisch. Ik sluit mijn ogen en antwoord glimlachend: 'de avond was bijna perfect, tot Abizo kwam'. 'het was een groot plezier om je te zien flirten' antwoordt Abizo. 'altijd beter dan jouw versiertrucs' zeg ik met een hoog stemmetje. 'tijd om te slapen, ik ben moe!' zegt Abizo dramatisch. Ik schud lachend mijn hoofd en begin aan de zoektocht naar onze kamer.