obeson

rüzgar

Elindeki hapı inceledi. 

Ne işe yaradığını bilmiyordu. Sorduğu soruşturduğu kimse bilmiyordu.

Hatta piyasadaki hiçbir hapla kimyasal benzerlik göstermiyordu. 

Hiç kimse bu hapın insan vücudu üzerine nasıl bir etkisi olacağını kestiremiyordu.

Gülümsedi, onun da istediği buydu. Şanslıysa hap onu öldürebilirdi de. Böylece yaşadığı yerden kurtulabilirdi, hemde bunu kafası iyiyken yapardı.

Kulaklarındaki şarkı nakaratına girerken cesaretini kaybetmeden hapı ağzına attı. 

Yavaşça kendini yatağının üzerine bıraktı ve gözlerini tavana dikti.

Hapın etkisini göstermesini bekledi. 

Değişik bir histi. 

Öncelikle kalbinde bir şeyler patlıyormuş gibi hissetti. Kalbi endişe ettirici şekilde hızlı atmaya başladı. Bir an için nefes alamadığında kalp krizi geçirdiğini düşündü. Elleriyle sıkı bir şekilde yatağının pikesini kavradı. 

Nefes almaya çalıştı. Alamadı.

Gözleri karardığında bütün vücudu baştan aşağı irkilmişti. Ayaklarını ve ellerini hissetmemeye başlıyordu. Derken hiçbir yerini hissetmemeye başladı. Sanki ruhu (beyni) vücudundan ayrılmıştı. 

Var oluşuna dair her ayrıntıyı yavaş yavaş kaybetmeye başlarken düşündüğü tek şey kurtulduğuydu.