Muhalif

Yerli Kitaplar Yersiz Uzun

Bölüm başlığı aracılığıyla Hırsız Yavuz'a selamlarımı gönderiyorum.

Bu bölümü, bir önceki bölümde yazdıklarıma karşılık "Bunlar iyi günlerimiz," şeklinde yorum yapan koca yürekli arkadaşımıza adıyorum. Üç yıllık Wattpad kariyerim boyunca kitabıma yapılmış en mantıklı yorumdu. Adam sonuna kadar haklı. Kendisini tebrik ediyor, başarılarının devamını diliyoruz. Hediye yok.

Bugün günlerden 23 Temmuz 2017, saat 4.12

Bölümü muhtemelen gün içinde yayınlayacağım. Ama yayınlamayabilirim, bekletip sizi delirtebilirim de. Bilemiyorum belli olmaz. Böyle çılgınlıklarım vardır siz beni iyi bilirsiniz.

Çok ilginç ama uyumadığım için sabaha kadar kendimi Wattpad'deki kitapları okumaya adadım. BU GÖZLER NELER GÖRDÜ BİR BİLSENİZ. Şu gariban beynim nelere şahitlik etti. Şimdi köşede ağlıyor.

Konuya dönersek, aslında hiç giriş yapmadık ama, yerli kitaplar yersiz uzun. Hatta bu tanım az bile. YAZARLARIMIZ DESTAN YAZIYOR MÜBAREK. Eliniz kaleminiz dert görmesin. Şimdi bir yere kadar uzun olan kitapları anlıyorum. Kurgunun ilerleyişi, betimlemeler vs. bunu gerektiriyor olabilir. Ama bazı kitaplar var, sadece bir bölümü yetmiş sayfa ve bölüm sonunda fark ediyorsunuz ki okuduğunuz sayfalar hayatınızın kıymetli dakikalarını hunharca yırtıp çöpe atmış. Yani insan ben az önce ne okudum diye düşünmeden edemiyor. Çünkü o kadar okuyup okuyup kitabı bir nihayete erdiremediğiniz gibi olaylar da hiçbir yere bağlanmıyor aksine inatla daha fazla düğüm oluyor. İlk başta okuyucuyu sarıyor olabilir ama ilerleyen bölümlerde kabak tadı veriyor ve siz kitabı bir gözünüz kalan sayfa sayısında bir gözünüz okuduğunuz satırlarda güç bela bitirmeye çalışıyorsunuz. İnsanların canını sıkıyorsunuz. Adamı hasta etmeyin oğlum

Bir de şöyle bir şey var Stephen King bile sizin kadar uzun yazmıyor be kardeşim. O kadar sayfayı yazarken canınız sıkılmıyor mu? Bu hayalgücü nereden geliyor? Ciddi ciddi o kadar şeyi yazmak için zaman ayırıyor musunuz? İşin daha da ironik tarafı Wattpad'de destan gibi olan hikâye iş basılmaya geldiği zaman normal bir romandan daha kısa bir şekilde karşımıza dikiliyor. Kalan bölümleri basmayı unutuyorlar galiba.

Saat şuan sabahın körü farkındayım ama az önce bir kitap bitirdim. Hem fikrim olmadan zikrim de olmasın diye düşündüğümden hem de hiç okumayıp kitapların arkasından atıp tutmak istemediğimden neredeyse her kategoriden birkaç kitabı bitiriyorum. Çok değil beş on dakika önce bir kitap bitirdim. Bir haftadır kütüphanede bekliyordu. Kitaba ayıp olmasın diye bitirmek istedim. Bölüm beklerken çıldırmamak adına sadece tamamlanmış kitapları okuyorum. Tamamlanmış bir kitabınız varsa şayet belki okurlarınız arasında bende varımdır, bilemeyiz:):)99:):).999)9)))

Ben kitabı bitirdim. Ama şöyle bir şey vardı, ilk bölümü gördüğümde her bölüm on sayfaymış ben bunu şimdi bitiririm şeklinde bir gaflete düştüm. Son bölüm tam olarak YÜZ ALTI sayfaydı ve ben bu YÜZ ALTI sayfanın hepsini atlamadan okudum. Sonunu çok güzel tahmin ettiğim halde bırakmadım... Sanırım bu yazarın bizlere vermek istediği ayağınızı denk alın zırtapozlar mesajının çok çok çok uzatılmış haliydi. Kitabı bitirdiğimde bir süre boşluğa baktım ve ben ne yaptım diye kısa bir süre hayatı sorguladım. Sahiden ne yapmıştım ben?

Yaşadığım bu travmadan sonra kütüphanemde yetmiş bölümden uzun tüm kitapları sildim. Sonuç olarak şimdi kütüphanem bomboş. Kendimi çölde tecavüze uğraşmış kutup ayısı gibi hissediyorum yazar, mutlu musun?