Muhalif

Bölümü Beklerken

Şimdi ben buraya neden yazıyorum? Niçin yazıyorum? Nasıl yazıyorum? Bunu izaha gerek yok. Gördünüz, Wattpad'e girdim, yazdım. Ama yazmamış da olabilirim. Yazmışsam yazmışımdır, yazmamışsam yazmamışımdır. Görünen köy uzakta değildir. Buraya yazdık da sonradan yazmadık mı dedik? Bunlar bir takım uydurma laflardır. Sahi ya, ben buraya neden yazıyorum? Kim yazdırıyor ulan bunları bana?

Bazı yazarlar var, isim vermeyeceğim (o yazar şuan bu kitabı yazıyor), birkaç yüzyılda bir kere bölüm yayınlıyor. Misal ben, kitabı kütüphaneye eklediğimde ergenliğe yeni girmiştim. Şimdi ise yaşım kemale erdi, saçım sakalım ağardı, iki tane torunum var. En son bu kitaba bölüm geldiğinde ben okumayı yeni sökmüştüm.

Biliyorum bana ve kitaplarıma dair düşünceleriniz böyle. Öteki yazarların girdiği triplerin aksine ben hiç yoğun değilim. Hatta oturduğum koltukta hafif çürüdüm. İşe de gitmiyorum, okula da gitmiyorum. Üniversiteden arıyorlar sürekli gel diye çıkışıyorlar bana. Galiba işten kovuldum. Birisinin beni kolumdan tutup hayata döndürmesi lazım. Şöyle kafamı klavyeye vura vura yaz ulan hırbo diyecek birileri lazım. Çok romantik oldu bir saniye burnum kanıyor bünyem alışkın değil.

Sonuç olarak bölüm beklemek aşı olmayı beklemek gibi bir şey. Biraz korku, biraz heyecan, panik, gerilim. Araya kopukluk giriyor uzun süre kitaptan uzak kalınca, unutuyorsun ister istemez. Sonra haydi bakalım dön geriye önceki bölümleri okuyarak hatırlamaya çalış. O da yarım yamalak işte. Ama benim kitaplarımda öyle bir şey yok. Canın sıkılınca aç rastgele bir bölüm oku kapat. Öyle fonksiyonlu bir kitap. Okuyucusundan fazla beklentisi yok, öyle kendi halinde ufacık tefecik içi dolu turşucuk bir kitap. Bir de az yakıyor tabi.

Bazen yüz bölümde bitirsem mi diye düşünüyorum. Olabilir tabi benim ruh halime bağlı. Böyle de kaprisli yazarlar gibi oldum değil mi? Alın şu depresyon hırkasını üzerimden ya.

Ve de şunu unutmayın atasözüdür; oylarınız damlaya damlaya... dağdan kestim kereste. Bağımsız bir yazar olarak prensibim az iş çok laf. O kadar.
Teşekkürler