Kendimi denizin bana açtığı huzur dolu kollarına bırakırken her şeyden kurtulmanın verdiği üstün mutluluk etrafımı sarmıştı bile.
Bitiyordu.
Gerçekten bitiyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Güzel bir xx kromozomlu hakkını yemeyelim lütfeğn-
-Öküzlük yapmayıp vote verelim ve yorum yapalım lütfeğn-
İnce örtü belime dolanmış bir şekilde uyandığımda kollarımı genişçe açıp esnedim. Normalde olması gereken bir kayanın boşluğu vardı.
Tuğrul yoktu.
Değişik.
Yüzümü yıkamak için odadaki lavaboya girip ihtiyaçlarımı da giderdikten sonra tipime çeki düzen vererek alt kata yöneldim. Mutfaktan gelen sesler hayra mı alametti pek emin değilim açıkçası.
Ses çıkarmadan ocak başında duran Tuğrul'a yanaştım. Nedense onu korkutasım gelmişti. 196 lık bir bireyi korkutabilme imkanınız olduğunuzda değerlendirmeniz gerekiyordu.
Parmak uçlarımda yükselip kulağının dibine doğru fısıldadım:
"Tavayı katletmişsin."
"Hassssssss"
Zıplayıp ocaktaki tavanın sapına eliyle vurarak uçmasına sebep olurken bana döndü.
"Beril sabah sabah sen ne yapıyorsun ya?"
Kahkaha atmamak için damağımı ısırıp gülümsedim.
"Şimdi de tavayı öldürdün."
Umutsuzca üstünde yanmış omletin bulunduğu ve tezgahta ters duran tavaya yöneldim.
Normalde ne zaman Tuğrul ile uyusam sabah erken kalkıp onun kahvaltı yapalım ısrarlarını umursamadan evime giderdim. İyi ki de gidiyormuşum. Bununla zehirlenme ihtimalimiz baya yüksek çünkü.
"Hepsi senin suçun. Hadi kahvaltıyı dışarıda yapalım."
"Ismarlamazsan kabul."
Bu konuda ne kadar hassas olduğuma değinmek bile gereksizdi zaten.
"İyi be iyi."
Sinirle tavayı evyeye doğru atıp merdivenlere yöneldiğinde büyük ihtimalle üstünü değiştirmeye gitmişti.
Birkaç dakika da katlettiği tavayı temizledikten sonra ben de kıyafetlerimi almak için üst kata çıktım. Elbette Tuğrul giyinirken odaya girecek kadar geri zekalı değildim. O yüzden boş boş onun çıkmasını beklerken gözlerimi kapayıp arkamdaki duvara yaslandım.
Bugün o piç yine başıma bela olacaktı belli ki. Gözlerimi kapadığım saniye aklıma gelmişti çünkü.
İçimdeki gurursuz, koş ve Tuğrul'un üstüne atla her şeyden uzak ve huzur ile yaşa, diyor olsa da sadece yumruğumu sıkıp gözümü açmakla yetindim.
