Does he know "Greek Fanfiction with Niall Horan"

Κεφάλαιο 6.

• Εμ πέρασε Josh.

• Γεια και σε εσένα Bethany. Η Kaitlyn;

• Μέσα είναι πάω να την φωνάξω.

• Αν δεν σου κάνει κόπος.

• (Δεν απάντησα, είναι πολύ ενοχλητικός, τελικά ήταν λάθος που σηκώθηκα για να ανοίξω την πόρτα)

• Kaitlyn, ήρθε ο κολλητούλης (με ειρωνικό ύφος) σου. Άντε δεν κάνει να περιμένει.

• (Βγήκα από το δωμάτιο πήρα το μπουφάν μου, που αν και δεν πήγαινε δεν ήξερα τι να φορέσω και βγήκα από το δωμάτιο) Χέι, ηρέμησε τι έγινε, γιατί έτσι;

• Kaitlyn δεν έχω όρεξη για συζήτηση.

• Καλά αλλά εμείς θα τα πούμε!

• Όταν με το καλό επιστρέψεις. 

• Ναι, άντε γεια.

• Καλά να περάσεις

Κατέβηκα τις σκάλες και μπροστά μου βρήκα αυτό το όμορφο αγόρι.

Βγήκαμε από το σπίτι αφού χαιρετήσαμε τους γονείς μου και ξεκινήσαμε με προορισμό το πάρκο αφού εκεί κοντά μένει η Amanda.

• Γιατί τόσο απέχθεια με την αδελφή μου, παλιά είχατε κάτι.

• Ακριβώς είχαμε. Εντάξει φτάνει δηλαδή δεν αναφέρω τίποτα απλά και μόνο επειδή είναι αδελφή σου, αλλά την βαρέθηκα εντάξει;

• Εντάξει ηρέμησε, δεν πειράζει και εγώ κάποιες φορές δεν την αντέχω. 

• Εσένα όμως είναι αδελφή σου πάντα θα σε αγαπάει και πάντα θα την αγαπάς, με εμάς δεν έγινε το ίδιο, πάντα ήθελα να περνάει το δικό της και όταν δεν γινόταν θύμωνε. 

• Δεν χρειάζεται να απολογείσαι σε εμένα απλά καλό θα ήταν να κάτσετε μια μέρα να συζητήσετε, είχατε κάτι πολύ δυνατό.

• Είχαμε, εγώ δεν θέλω να ξανά έχω κάτι τέτοιο ειδικά μαζί της.

Είχαμε ήδη φτάσει στο πάρκο όταν το είπε αυτό. Αν τα άκουγε αυτά η αδελφή μου ίσως να πληγωνόταν κι εγώ το ίδιο θα έκανα στην θέση της. Είναι λίγο σκληρός σε τέτοια θέματα ο Josh αλλά τον καταλαβαίνω δυστυχώς. 

Προχωρήσαμε συζητώντας για διάφορα θέματα μέχρι το σπίτι της Amanda. Εκεί βρισκόταν ήδη αρκετός κόσμος, αν και ακόμα ήταν νωρίς. 

Καθίσαμε με τον Josh σε ένα καναπέ και προσπαθήσαμε να συνεννοηθούμε με το τι θα κάνουμε. 

• Θέλεις ποτό; (Φώναξε αφού δεν μπορούσα να τον ακούσω από την δυνατή μουσική) 

• Κάτι ελαφρύ, αν μπορείς. 

• Οκ, έρχομαι.

Περίμενα μόνη μου στο καναπέ, καθώς εντόπισα την παρέα του Horan. Μιλούσαν με κάτι κορίτσια, τις όμορφες της ηλικίας μας, θα έλεγε κάποιος άλλος. Δεν είναι ότι ζηλεύω αλλά πιστεύω ότι δεν είναι. Το μόνο που κάνουν είναι να φοράν αυτά τα απαίσια διαφανή κολάν και να ισιώνουν τα μαλλιά τους μέχρι έλεος. 

Δεν είναι και πρωτότυπο ότι μιλάν μαζί τους. Κάθε φορά ο Niall έτσι έκανε. Αν και δεν είναι έτσι εσωτερικά το ξέρω. Δεν ήταν έτσι, είχε αλλάξει πάρα πολύ, ή ίσως εγώ δεν τον γνώρισα όσο έπρεπε για να τον καταλάβω. Αυτός όμως αυτό πίστευε, ότι άλλαξα, ποτέ όμως δεν με γνώρισε πραγματικά για να μπορέσει να το πει.

Είχαμε γνωριστεί σε μαθήματα ζωγραφικής, ήμασταν περίπου 13 ή 12 ετών. Από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε ταιριάξαμε ή μάλλον έτσι πιστεύαμε. Μιλούσαμε πάρα πολύ και πειράζαμε συνεχώς ο ένας τον άλλον μέχρι την στιγμή που έφτασε το καλοκαίρι. Το έβλεπα αραιά και που αλλά συνεχίσαμε να χαιρετάμε ο ένας τον άλλον, μέχρι που πήγαμε στο γυμνάσιο. Τότε όλο άλλαξαν, όλα.

Τις σκέψεις μου διέκοψε ο Josh, ο οποίος είχε φέρει το gin tonic μου και το δικό του ποτό. Ήπιαμε λίγο και μετά σηκωθήκαμε να χορέψουμε.

Βρισκόμασταν περικυκλωμένοι από δεκάδες παιδιά που χόρευαν ανέμελα στον ρυθμό της μουσικής. 

• Περνάς καλά; 

• Ναι, μια χαρά! 

• Χαίρομαι.

Εκείνη την στιγμή η Courtney, μια συμμαθήτρια μας πήρε τον Josh, κι εγώ έμεινα μόνη μου ακίνητη μέσα στο πλήθος.