Hello there, ako nga pala si Celine Minche Evans I’m 17 years old and a second year college student at Miss Raven’s University (MRU) andito ako ngayon sa Hospital, ooops hindi ako magdo-doctor, nurse, or midwife or what-so-ever. Nandito ako ngayon to get my results last week kasi nagpa-general check-up.
Yeah gusto ko lang malaman, lately kasi madalas sumakit ang ulo ko at first akala ko migraine lang pero masyado syang napapadalas kaya nagpacheck-up na ako. Yung daddy ko, well hindi nya alam to. Kami na lang ang magkasama sa buhay, my Mom died when I was 10 years old because of colon cancer. After nung nangyari sa kanya naging busy na si dad sa business nya. I can’t blame him, alam ko kung gaano sya nasaktan sa pagkawala ni Mommy. I know kung gaano nya kamahal ang mommy ko and happy ako kasi alam ko na walang papalit sa mommy ko sa puso ng daddy ko. Hindi ako nagtatampo sa kanya, kasi kahit busy sya sa work nya, he never forget to visit me on my room and give me a kiss on my forehead and bid goodnight kahit ang alam nya eh tulog na ako. That’s my dad, he’s not perfect but his the best.
“ah miss Evans?” tinawag na ako nung doctor
“yes doc, ano po ba ang sakit ko? Migraine lang po ba?” tanong ko.
“ah according sa mga test na ginawa sa’yo napag alaman naming na may mga bukol na tumutubo sa may left part ng brain mo, we will still check kung bukol lang talaga ito kasi baka mga cancerous ito o tumor.”
Halos hindi ako makahinga sa mga sinasabi ng doctor sa akin, I felt that halos gumuho ang mundo ko. Gusto kong hilingin na sana nagbibiro lang sya, na sana mali yung resulta na nabasa nya, na nasa isang reality show lang ako at may mga tao nan a magsasabing VICTIM! Pero…. Wala …. Tinapik lang ako ng doctor at sinabing..
“hija, I know it’s hard for you, but think positive maraming treatment ang meron na tayo ngayon ang kailangan mo lang ay magpakatatag, anyway wala ka bang guardian na pwede mong makasama?”
para akong binuhusan ng malamig na tubig sa sinabi nung doctor, kahit may mga treatment it means may sakit pa rin ako. At si daddy, hindi nya pwedeng malaman to masasaktan sya, hindi pa nga sya nakakabangon sa pagkawala ni mommy tapos.. ito pa.. dadamay pa ako..
“doc, paano po ako nagkaroon ng ganoong sakit? ” tulala lang ako nung tinanaong ko yung doctor..
“well normally kasi namamana ang sakit na to, at yung iba namang case ay dahil sa environment o nahahawa kasi mahina nag kanilang immune system. Ikaw ba? May history ba ng cancer sa pamilya nyo?”
“ahhmm, my Mom died because of Colon Cancer” sabi ko
“I see” yun lang ang sabi ng doctor “ipapatawag na lang kita kapag nasure na namin ang sakit mo., I have to go, take care hija” tumago lang ako at nagpasalamat at umalis na sya.
Lumabas na ako ng hospital, hindi ko alam kung san ako pupunta, 4:00 pm pa lang pala ayoko pa umuwe. Naglakad lang ako ng naglakad hindi ko alam kung san ako pupunta, lutang ang isip ko. Hanggang sa namalayan ko na lang na napunta ako sa isang lugar kung san alam ko magiging payapa ako.
miss raven's Note: Picture po ni Celine sa Side :)))
hi there haha this Chapter is dedicated to @ViRDel :))) thanks sa pagbabasa ... :) hehehhee Ingat ka.. galingan mo sa story mong sinusulat :)
Vote & comment lang po sana :) salamat
BINABASA MO ANG
A kiss and Goodbye-On Hold
أدب المراهقينHindi na sa atin bago yung story na... sa huli oh sa middle lang makikita yung Problema o conflict ng story.. pero what if... what if sa simula pa lang alam mo na agad ang problema ng ating bida? what if sa simula pa lang nalungkot ka na para sa kan...
