Medya da Toprak var.
Toprak belki ilerde değişebilir bilmiyorum.
Toprağa da bi karar veremedim ya djshbdhdn neyse iyi okumalar..
Can'ın ağzından...
Kapıyı çarpıp olabildiğince hızlı koşmaya başladım.
Nasıl yapardı bunu bana?
Ben onun aşkından yanıp tutuşurken o nasıl olur da Keremle olabilirdi?
-Ben bunu haketmedim!
Bunu haketmedim!
Haketmedim işte!
Sinirle bu kelimeleri söyleyip duruyordum.
Kendimin kontrolünü kaybetmişim duygularım beynime tecavüz ediyorlardı.
Sahilin orda bir bank görünce oraya oturdum.
Toprak. Toprak. Toprak!
Lan çok seviyorum ben seni!
Hızla elime gelen bir taşı denize fırlattım.
-Ah! Dikkat etsene be!
-Özür dilerim. Dedim ağlamaklı sesimle.
Sinirimi çıkarırken bile birine zarar verirken sevmeyi nasıl beceririm zaten ki?
Sevemedim.
Onu hakettiği kadar güzel sevemedim.
Vücudumdan gelen bir sinir dalgasıyla sarsılarak ağlamaya başladım.
İnsanlar yüzümü görmesin diye iki elimle yüzümü kapatarak ıslak gözlerimi gizliyordum.
Keremle o işte!
Bittim artık.
Umudum kalmadı
Toprak Keremi , Kerem de Toprağı severken onları ayıramazdım ya!
Sevdiğim kızı üzemezdim.
Ben Toprağı üzemem ki.
Onun gözünden tek bir damla yaş aktığında ben binlerce kez ölürken onu üzemezdim.
Ama kahrestsin ki ben hayattayken Toprağı üzmekten başka bir bok yapmadım.
Ben sadece onu ağlattım.
11 yıldır sadece onu üzdüm.
O bunları haketmedi.
Ben bunları haketmedim.
O piç Kerem dışında kimse bu yaşananları haketmedi.
Her şey güzel olabilirdi.
Toprakla daha güzel bir şekilde tanışmış olsaydım.
Kerem hiç olmasaydı.
Toprakla mutlu olabilirdim.
O zaman beni seçerdi biliyorum.
Küçükken yakışıklı olduğumu söylerdi hatta bazen onunla oyun bile oynardık.
Kerem ve diğerleri olmadığı zamanlar.
Parkta sadece biz , ikimiz varken.
Oyun oynamayı becerebilirdik.
Ama sonrasında Kerem gelirdi.
Toprak ona sarılırdı ve Keremde onu döndürürdü. Ve beni öylece bırakıp giderlerdi.
Toprak el sallardı bazen ama Kerem arkasına bile bakmazdı.
O da benim gibi Toprağı biriyle paylaşmak istemezdi.
Düşündüklerimle daha fazla ağlamaya başladım.
Dayanamıyordum.
Küçük bir çocuk gibi dizlerimi önüme çekerek kollarımı dizlerime sardım.
Ve bağırarak ağlamaya başladım.
Susturamadım kendimi.
Bastıramadım içimdeki elinden Toprağı alınmış çocuğu.
Yapamadım işte.
Toprağı Keremle görerek yaşayamazdım.
Yüzüm gülerken içim ağlarsa dayanamazdım.
Toprağı daha fazla üzemezdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NEDEN?
Teen FictionNeden? Neden ben hep terk ediliyorum.Henüz 8 yaşımdayken sormaya başladım bu soruyu kendime.Annemin beni bırakışının üzerine. Çok düşünmüştüm çocuk aklımla çok ta ağlamıştım. Hep çok yaramaz olduğumu annemi üzdüğümü onun o yüzden gittiğini sanırdım...
