NEDEN?

Kim o?

-Ya Kerem yavaş be!

Şuan ne mi yapıyorduk. Babasının Kereme doğum günü olduğu için aldığı arabayı sürmeye çalışıyorduk.

-Ateş burlarda arabalar var ya!

Ama Kerem işimizi hiç kolaylaştırmıyordu.

-Keremcim çünkü yoldayız. Araba olması çok doğal salak mısın lan!

-Süremiycem ben! Dedi ve ellerini direksiyondan çekti Kerem.

Ve araba yana doğru kaymaya başladı.

Rüya bildiği tüm duaları okuyor, Toprak emniyet kemerine gözleri kapalı bir şekilde tutuyor ve Özgür de kafasını camdan çıkarıp gülüyordu.

Salak bu çocuk.

Bense ön koltukta ecel terleri döküyordum.

Canım arkadaşlarım arabayı Keremin süreceğini öğrenince arka koltuk için mücadele vermişti.

Ve dışarda kalan ben olmuştum.

Yani tamam başından beri hikayede neden araba yok diyoruz. Sonunda bir araba oldu ama o da Keremin kontrolü altında!

-Kerem gel durdur şunu bi taksi falan çevirelim ölücez ya!

-Nasıl durduracağı mı bilmiyorum!

-Ne!

Toprak arkadan bağırarak Kereme saymaya başladı. Tabi hepimizin ona katılması da uzun sürmedi.

-Hangi insan evladı durdurmayı bilmeden sürer lan?!

-Olum fren. FRENE BAS!

-BASSANA BE!

-FREN NERDE AMINA KOYAYIM!

Hepimiz korkuyla frenin yerini gösterirken Kerem ayağıyla freni bulmaya çalışıyordu.

Birden çığlık atıp ayağıyla hızlı bir ritim tutmaya başladı.

-Kerem napıyorsun? Sürsene.

-Ölücez!

-Ne?

Kerem eliyle önde son sürat bize doğru gelen arabayı gösterdiğinde ise hepimizden güçlü bir çığlık çıkmıştı.

-AAAAAAAAAA!

✨✨✨✨✨✨✨✨

Sağlam olan sağ ayağıma hafifçe dürttüm yanda yatan Toprağı.

-Su versene bana.

Toprak bana gözlerini devirip alçıdaki elini gözümün önüne doğru salladı.

Sıkıntıyla inleyip kafamı geriye attım. Mükemmel şoförümüz sayesinde ufak bir kaza geçirmiştik.
Ve hepimiz bir hastane odasında yan yana yataklarda yatıyorduk.

Hepimizin en az iki tarafı alçılıydı.

-Özür dilerim.
Dedi 100.kez Kerem.

-Dileme.
Diye bıkkın seslerle yanıtladık onu.

Bir süre uzun bir sessizlik yaşadık ve Kerem yine lafa girdi.

-Valla özür dilerim.

Gözlerimi tekrar devirerek doğrulmaya çalıştım. Eh en azından Rüyanın yanında yatıyordum.

- Ne zaman çıkarız burdan?

-"Biraz sonra çıkarırlar alt tarafı birkaç kırık." diye yanıtladım söylenip duran Özgürü.