Een Canvas Vol Liefde✔️ (Uitgegeven)

3

''Waar kom jij zo laat vandaan? Ik dacht dat je alleen even snel wat zou gaan eten bij je ouders?'' hoor ik Abby's opgewekte stem vragen.

Ik sluit de deur van onze kamer zachtjes achter me, en sta dan gelijk oog in oog met mijn beste vriendin. Ze wiebelt wetend met haar wenkbrauwen. Haar bandana beweegt mee op en neer op haar voorhoofd wanneer ze dit doet. Is het al zo laat dat Abby haar make-up al afgedaan heeft?

''Je wilt het niet weten Abbs. Dat diner was dramatisch,'' zucht ik. ''Heb je nog een Big Mac voor me bewaard? Ik heb nog niets gegeten.''

Abby's ogen worden groot. Ze ploft neer op haar bed en haalt een reep pure chocolade uit het laatje van haar nachtkastje. Haar blauwe steile haar zit strak naar achteren gevlochten. Ik weet dat ze het doet zodat ze morgen krullen heeft in plaats van haar normale slappe haarlokken.

''Is dat wat ik denk dat het is?'' vraag ik.

Ik heb zoveel honger dat ik niet eens meer de tijd neem om te wachten op een antwoord.

''Hmhm,'' bevestigt Abby mijn gedachten. ''Adam komt later terug van zijn werk, dus is dit alles wat ik nog heb,'' legt ze uit.

Ze werpt me een speelse blik toe. Haar pupillen stralen zoveel ondeugd uit dat het net is alsof ze weer een klein kind is. Ze werpt me de chocolade toe. Ik vang de reep op uit de lucht en open snel de verpakking zodat ik een hap kan nemen van de overheerlijke cacao. Ik laat mezelf zakken op mijn groene zitzak – de zitzak die ik vorig jaar van Abby gehad heb voor mijn verjaardag – en zucht volmaakt.

''Hmm, oh, dit is beter dan een Big Mac,'' kreun ik.

Abby grinnikt. Het is iets wat ze alleen maar doet als ze zich écht op haar gemak voelt.

''Maar even serieus, wat is er dit keer gebeurd? Je bent nooit zo lang weg,'' merkt ze op.

Ik neem nog een hap van de chocoladereep en wend mijn blik af naar de grond.

''Je weet dat Jeffrey volgend jaar ook naar de UVAK wilt komen, toch?'' vraag ik, gewoon om te controleren of ze nog luistert. Ik ken mijn vriendin. Soms vergeet ze dingen.

''Natuurlijk,'' antwoordt ze. ''Wat is er gebeurd dan?''

Ik schop mijn kobaltblauwe TOMS uit en plaats mijn voeten op het heerlijke zachte tapijt van mijn kamervloer. Zacht.

''Hij heeft mijn ouders vertelt dat hij naar de UVAK gaat. Niet dat hij wilt, nee, dat hij gaat! Oh, het was verschrikkelijk. Mijn ouders waren woedend!'' klaag ik.

Ik zie nog steeds de woedende ijzige blik die mijn vader in zijn ogen gegrift had staan. Abby weet veel van mijn ouders en hoe ze over de UVAK denken.

''Wow, hij heeft het ze vertelt?'' vraagt ze verbaasd.

Ik neem nog een hap van Abby's chocola en sla mijn hoofd achterover.

''Ja! Moet je nagaan hoe ze zullen reageren als ik ze vertel dat ik gestopt ben met rechten in ruil voor dit!'' roep ik radeloos. ''Abbs, ze gaan er echt achter komen. Wat moet ik nou?''