Een Canvas Vol Liefde✔️ (Uitgegeven)

25

Ik ben geen ochtendmens en dat ben ik ook nooit geweest. Het idee dat je op moet staan om vervolgens nog duizend dingen te doen binnen vierentwintig uur – wat eigenlijk een stuk of dertien uur is, aangezien ik ook moet slapen – heeft me eigenlijk nooit echt aangestaan. Vooral toen ik nog thuis woonde was dat zo, aangezien Jeffrey meestal al om half zeven in de ochtend uit de veren was en het hele huis wakker maakte met het irritante geluid van zijn lepel die steeds tegen zijn bakje met yoghurt aantikte. Verschrikkelijk.

Het is niet het geluid wat ik mis, dat zeker niet, maar wat ik wel mis zijn de mensen om me heen. Mijn familie en mijn moeders kookkunsten, het tv kijken met mijn vader en – mij verbaasd het zelf ook – de stomme ruzies die ik steeds had met Jeffrey over de afstandsbediening of onze kleding. Ik mis het gewoon.

Nu, echter, is alles anders. Ik voel me zo vol van leven en liefde, en dat komt allemaal door de jongen die naast me ligt – eh, eerder een soort van onder me ligt. Mijn lichaam bedekt de helft van het zijne, onze benen tussen elkaar geschoven, terwijl ik mijn handen op zijn borst heb liggen, die langzaam op en neer bewegen door zijn rustige ademhaling. Een ademhaling die me bewijst dat ik dit niet gedroomd heb. Oh, wat heerlijk. Ik heb me in lange tijd niet meer zo goed gevoeld als nu, zo.. vrij?

Een van Jared's handen ligt stil op mijn blote rug. Ik kan het gewicht nog amper voelen. Zijn andere hand heeft hij naast hem liggen, waarschijnlijk ingewikkeld in het deken wat ons op dit moment bedekt. Samen vormen we een heerlijk kacheltje. Ik wil hem eigenlijk niet wakker maken, aangezien ik hem nu lekker op mijn gemak kan bekijken zonder dat hij het door heeft.

Zijn gekrulde haren steken alle kanten op. Dat heb ik gedaan. Beelden van gisteravond flitsen als bliksem langs mijn gedachtegang. Beelden waarin ik wild met mijn handen door zijn haren gewoeld heb en hij hetzelfde deed bij mij, zijn lippen in mijn nek, de geur van banaantjes overal om ons heen.

Zijn ogen heeft hij vredig gesloten, waardoor zijn wimpers haast langer lijken dan wanneer hij zijn ogen geopend heeft. Zijn wangen zijn lichtelijk roze, net zoals het puntjes van zijn neus. Het is een schattig gezicht, dat een jongen zoals Jared met zijn sproetjes en een zelfverzekerheidsniveau van 100 procent er ook zo bij kan liggen. Rustig en zonder zorgen.

Ik zou een romantische ochtend kunnen hebben door hem wakker te kussen en nog meer te doen dan dat, maar ik heb eigenlijk meer zin om hem te kwellen. Daarbij heeft hij bijna alle dekens zijn kant op getrokken. Het enige voordeel wat ik heb is het feit dat hij aan de verkeerde kant van het bed ligt. De kant waar hij zomaar ineens weg kan rollen.

Ik draai simpele cirkels op zijn borst met mijn hand, hopend dat ik hem zo voorzichtig kan wekken.

''Jer?'' fluister ik. ''Psst. Ben je al wakker?''

Ik krijg op een snurkend geluid na geen reactie, waardoor ik besluit toch maar een stille kus te plaatsen in zijn nek en zijn haren nog wat meer door de war te woelen.