Een Canvas Vol Liefde✔️ (Uitgegeven)

28

Het is druk in het hoofdgebouw wanneer ik samen met Jared op zoek ga naar Abby en Adam, die volgens Abby's instructies aan het einde van de grote hal staan bij het winnende schilderij. Mijn gedachten razen alsmaar door wie, wie, wie? Wie heeft de aanvullende beurs gewonnen? En met welk stuk?

Mijn voeten willen automatisch sneller bewegen, waardoor ik een aantal mensen opzij moet duwen om de gang soepel door te komen. Jared volgt me op mijn hielen. Hij is net zo benieuwd als ik.

''Denk je dat het Jill is?'' vraag ik, terwijl ik gelijk daarna heel wat keren 'pardon' en 'sorry' moet zeggen om door de vele studenten heen te kunnen komen.

''Jill? Nee joh. Dat kan helemaal niet. Heb jij niets gemaakt dan?'' vraagt Jared, die moeite heeft om me bij te houden, aangezien veel mensen geen zin hebben om opzij te stappen voor hem waardoor hij er moeilijk langs komt.

Nu de studeten op de UVAK weten dat hij Acosta's zoon is wordt hij door veel leerlingen anders aangekeken.

Jared wordt nagestaard alsof hij hier niet hoort en het maakt me woedend dat sommige leerlingen hem op die manier aan durven te kijken. Jared is beter dan negenennegentig procent van de leerlingen in deze hal en dat zegt heel wat over het niveau van de studenten die hem nu negeren, omdat hij klaarblijkelijk 'bevoordeeld' wordt.

''Nee, ik heb geen van mijn stukken aangemeld voor de tentoonstelling. In ieder geval niet voor de beurs. Anders zou Rennick wel wat tegen me gezegd hebben toen ik haar sprak voor de vakantie, denk je niet?'' vraag ik, nog steeds ontzettend benieuwd wie er dan wel gewonnen heeft.

''Weet je het heel zeker, want ik begin het gevoel te krijgen dat we nu bijna alle stukken gehad hebben,'' merkt hij op.

Jared heeft wel gelijk. De muren hangen vol met nieuwe schilderijen. De een juist heel duidelijk en kleurrijk, terwijl de ander eenzaamheid en somberheid uitstraalt. Ik heb de stukken van Amy, Alessia, Isabella en Jill al zien hangen en de andere leerlingen ken ik niet persoonlijk.

''Ja! Natuurlijk, mafkees. Daar ben ik honderd procent zeker van.''

Jared scheld binnensmonds wanneer een erg lange meneer hem er niet langs wilt laten, wat hem een boze blik oplevert van de man zelf, die uiteindelijk toch een stapje opzij zet – want o, dat ik zo moeilijk tegenwoordig.

We lopen het einde van de hal nu tegemoet en ik kan Abby's blauwe haarlokken nog steeds nergens zien. Als Jared weer naast me loopt moeten we midden in het pad even stoppen om goed om ons heen te zoeken. De stukken hangen op alfabet, dus ben ik benieuwd wat we nog tegen gaan komen.

''Lena! Jer! Hierzo!''

De heldere stem van Adam klinkt hoog boven het verdere lawaai in de hal uit, waardoor ik me omdraai en direct oog in oog sta met mijn twee andere vrienden. Beiden lijken ze wat verhit. Adam's wangen zijn bloedrood, terwijl Abby's gezicht juist helemaal wit weggetrokken is.