~Ζωγραφισμένη ανάμνηση~

~καινούργια ζωή!?;!~

~ Πω πω ρε φίλε εδώ είναι τέλεια! Δεν θέλω να φύγω... τώρα καταλαβαίνω τι παίζει με την ζωή.... εδώ είμαι σε ένα ενδιάμεσο στάδιο ώστε να προχωρήσω στην επόμενη ζωή μου... η προηγούμενη ζωή μου δεν σημαίνει τίποτα πια!...δεν νιώθω τίποτα.... ούτε πόνο ούτε τίποτα... μια ζωή που εμείς την βλέπουμε σαν μία μοναδική ευκαιρία, στην ουσία είναι σαν ένα κομματάκι ντόμινο... έπεσε το ένα τουβλάκι... δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει άλλο τουβλάκι... αλλά τα κάθε τουβλάκι δίνει το επόμενο βήμα για το επόμενο... επίσης όμως, όλα έχουν κάποια κοινά στοιχεία...

~οπότε αυτήν την χρονική στιγμή περιμένω... περιμένω την επόμενη ζωή μου... τι θα είμαι άραγε;;... λες να είμαι πάλι άνθρωπος;;... ή να είμαι κάποιο ζώο ;; χμμμ... αν θα είμαι ζώο θα ήθελα να είμαι σκύλος, ή γάτα, ή καμηλοπάρδαλη ή ελέφαντας... αυτά το ζώα μου αρέσουν.... βασικά μου αρέσουν και τα φίδια και γενικά τα ερπετά!!

~αν γίνω πάλι άνθρωπος... θα είμαι άντρας ή γυναικά;; που θα μένω; θα έχω καλή ζωή;; θα θυμάμαι ότι γνωρίζω πλέον για την μεταθάνατον ζωή ;; θα τα δω αυτά... αλλά δεν θέλω να ξεχάσω ότι έμαθα... ακόμα και αν τα ξεχάσω κάποιος τρόπος θα υπάρχει να ξεκλειδώσω αυτές τις γνώσεις...

~αναρωτιέμαι τι άλλο θα τραβήξω... ή θα είμαι ευτυχισμένος; Έχω πολύ άγχος..... θέλω επιτέλους να έχω μια κανονική ζωή...

~εδώ δεν υπάρχει κανείς άλλος... αλλά δεν νιώθω μοναξιά... δεν έχει τίποτα να κάνω... αλλά δεν βαριέμαι... δεν υπάρχει χρόνος.... Αλλά δεν τον χρειάζομαι, ο χρόνος είναι δημιούργημα του ανθρώπου... δεν χρειάζεται στην πραγματικότητα.... μα ο ανθρώπινος νους θέλει να τους κάνει όλους σαν ρομπότ... να τους γεμίσει με άγχος... όλες οι αρρώστιες, τουλάχιστον οι ψυχολογικές, είναι δημιουργήματα του... νομίζουν πως η ψυχή δεν είναι σημαντική, εδώ υπάρχουν και άνθρωποι που πιστεύουν ότι δεν έχουμε ψυχή... ότι είναι παραμύθια... μα η ψυχή είναι πιο σημαντική και από το σώμα... διότι όσο πληγώνεις την ψυχή σου και δεν την γιατρεύεις, παραμένει για πάντα πληγωμένη... ενώ το σώμα μετά από ένα χρονικό διάστημα θα το αφήσεις και θα φύγεις..όμως την ψυχή σου θα την έχεις την για πάντα και σε άλλες ζωές.... οπότε κοίτα να την διατηρείς ευτυχισμένη... όσο μπορείς....

~ σκεφτόμουν πολλές ώρες... ή μου φαίνονταν πολλές... δεν θα μάθω ποτέ έτσι και αλλιώς πόσος χρόνος πέρασε.... γιατί δεν υπάρχει... ώσπου άρχισα να νιώθω ένα ρίγος να διαπερνά το κορμί μου... ανατρίχιασα... μετά ένιωσα ένα περίεργο συναίσθημα που δεν μπορώ να εξηγήσω... ένιωθα κάτι στα πόδια να με ενοχλεί.... Κοίταξα κάτω και είδα να δημιουργείτε στο δεξί μου πόδι μία λευκή κλωστή... ξαφνιάστηκα!...σιγά σιγά μεγάλωνε και χάθηκε στα πολύχρωμα σύννεφα!!!τα σύννεφα άρχισαν να κυματίζουν και πάλι να παίρνουν μορφές... λιποθύμησα!....ξύπνησα και δεν έβλεπα τίποτα... είμαι στριμωγμένος... και είναι σκοτεινά... το μόνο που ακούγεται είναι ένας ήχος ο οποίος με παρηγορεί, με κάνει να νιώθω ασφάλεια... δεν είναι κάτι... αλλά είναι δυνατό!!...το μόνο που ακούγεται είναι... τοκ τοκ τοκ ....τοκ τοκ τοκ.... Τοκ τοκ ....τοκ τοκ τοκ.....

~είναι πολύ γνωστός ήχος και μου δίνει τόση ασφάλεια... δείχνει ότι υπάρχει ζωή... χαλαρώνω τόσο πολύ!!!...ο χρόνος ακόμα δεν καταλαβαίνω πως περνάει... απλά ακούω το κελάιδισμα της ζωής και χαλαρώνω... όμως ξαφνικά, άρχισα να ακούω ουρλιαχτά!!ο μοναδικός ήχος που άκουγα ήταν οι χτύποι να δυναμώνουν και να χτυπούν πιο γρήγορα και ήταν κάπως σαν..... τακ τακ τακ τακ τακ ....τακ τακ τακ τακ... σε πολύ γρήγορο ρυθμό... αυτό με ανησυχούσε.... ξαφνικά ένιωθα να κινούμε και οι παλμοί που με χαλάρωναν απομακρύνονταν.... ΦΩΣ ...πάρα πολύ φως υπήρχε... έβλεπα μόνο λευκό και με κλειστά τα μάτια μου ακόμα.... Στην συνέχεια με τύλιξαν με κάτι ζεστό και ωραίο και πήγα στην αγκαλιά της μητέρας μου νομίζω.... μια τόσο όμορφη αγκαλιά... δεν την θυμάμαι σε καμία μου ζωή... τόσο ζεστή, τόσο ασφαλής, τόσο όμορφη... και άκουγα τον γλυκό χτύπο της καρδιάς της μόνο.... τοκ τοκ τοκ.... Τοκ τοκ τοκ... τόσο ωραία αίσθηση...

~το θέμα μου είναι πως ακόμα θυμάμαι... ξέρω πως έχω έναν σκοπό... πως είχα και άλλες ζωές... λεγόμουν κάποτε Τέιτ Φοξ.... Περίεργο όνομα... γιατί τώρα τα θυμάμαι και σε άλλες ζωές δεν τα θυμόμουν;;;...

~όταν πρώτο άνοιξα τα μάτια μου αντίκρισα ένα γλυκόχαμόγελο γεμάτο ευτυχία.... Ήταν η μαμά μου!!δίπλα ένα ακόμη ίδιο χαμόγελο ήταν ομπαμπάς μου... μου είχε λείψει αυτό το συναίσθημα οικογενειακής ασφάλειας καιχαράς... χαμογέλασα και εγώ τους είπα « σας αγαπάω!» μα το μόνο που ακούστηκε ήταν κάτιφωνήεντα μπλεγμένα μεταξύ τους... άρχισαν να γελάνε... ελπίζω να τοκατάλαβαν.... μα, γιατί δεν μπορώ να μιλήσω;; ....δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο... μάλλον αρχίζω να ξεχνάω.....                  

~ χευυ!! παιδιά ήθελα να σας ενημερώσω πως στις 3 Αυγούστου φεύγω για κατασκήνωση...θα λείπω 22 μέρες οπότε μετά τις 25 Αυγούστου καινούργιο κεφάλαιο!! συγνώμη αλλά λογικά θα ανεβάσω πολλά μετά τις 25!!~

~θέλω σχόλια !!~

~Ευχαριστώ πολύ!!~