~Το άγαλμα~

40 5 2
                                    

~πήγα στην πόρτα που πριν είχε μπει ο Τέιτ...χτύπησα το κουδούνι...μα δεν άνοιξε κανείς ...ο μπαμπάς μου με πλησίασε και μου είπε "που το ήξερες;" του είπα "να ξέρω τι;" και μου είπε "βρήκες το σπίτι μας ανάμεσα σε τόσα!!"...

~ο Τέιτ τι δουλειά είχε ;...ανοίξαμε και ο Τέιτ βρισκόταν στο παράθυρο και κοιτούσε ένα μπλοκ ζωγραφικής!! έκλαιγε...μια μαύρη γάτα καθόταν δίπλα του..πήγε και κάθισε σε μια πολυθρόνα και έβαλε τα κλάματα!!..άρχισε να μιλάει στην γάτα ονόματι Γρέκο! τι χαζό όνομα για γάτα...του έλεγε πως την ζωγραφιά που κοιτούσε την έκανε με τον καλύτερο φίλο που είχε ποτέ αλλά πέθανε από καρκίνο...ο Γάτος απλά είπε νιάου! και τριβόταν στα πόδια του...ήταν η συνέχεια το ονείρου που είδα στο αεροπλάνο!....

~το σπίτι ήταν ολόιδιο με του ονείρου !!!...ο Τέιτ σηκώθηκε και πήγε μέσα...μετά από λίγο εμφανίστηκε...ο κανονικός Τέιτ ...το πνεύμα του...και μου εξήγησε πως το σπίτι είναι το δικό του !! εκεί έζησε...έκλαψε...κατάλαβε τι γίνεται στον κόσμο μας...εκεί πέθανε...   

~είχα μείνει άφωνος !!!

¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.

~είχα μείνει άφωνος !!!...εμφάνισε το μπλοκ...είδα την ζωγραφιά ..ήταν η ίδια με του ονείρου πήγα να την αγγίξω μα δεν με άφησε...μου είπε "πρέπει να προσπαθήσεις για να το αξίζεις!" άνοιξε τα φτερά του και μου είπε...."δεν θ εμφανίζομαι τόσο συχνά πλέον...δεν θα σου κάνει καλό"....όπως πάντα ανοιγόκλεισε  τα φτερά του και πέταξε σιγά σιγά με το μπλοκ στην αγκαλιά του!

~Είχαμε αρκετή δουλειά στο σπίτι..έπρεπε να το καθαρίσουμε....ο μπαμπάς μπήκε μέσα και μου είπε " τι κάνεις τόση ώρα;; έλα να βοηθήσεις"....τινάχτηκα...ήταν σαν να είχα αποβλακωθεί και δεν καταλάβαινα τι γινόταν γύρω μου..απάντησα στον μπαμπά μου"τώρα έρχομαι !! χαζεύω το σπίτι.."...ήταν μεσημεράκι και είχαμε ακόμα δουλειά..έπρεπε πρώτα όμως να το καθαρίσουμε ...ο μπαμπάς κάθισε για το καθάρισμα...και  εγώ και η μαμά πήγαμε βόλτα...για να ψωνίσουμε φαγητά και διάφορα τέτοια !!

~Καθώς πηγαίναμε στο σούπερ μάρκετ περάσαμε από μια πλατεία και είχε ένα άγαλμα το οποίο μου κέντρισε πολύ το ενδιαφέρον...είπα στην μαμά μου να πάμε να το δούμε γιατί ήταν στην απέναντι πλευρά του δρόμου...αλλά η μαμά μου μιλούσε στο τηλέφωνο και δεν με άκουσε..με εκνεύρισε πολύ...ελπίζω να στο γυρισμό να περάσουμε από αυτό τον δρόμο για να το δω...

~Ζωγραφισμένη ανάμνηση~Donde viven las historias. Descúbrelo ahora