~Ζωγραφισμένη ανάμνηση~

~Αντίστροφη μέτρηση!;?~

~ Αυτά τα μάτια θα με κοιτούν για πάντα...που θα πάει;...θα σε ξανασυναντήσω...Γρέκο μου...

~ξύπνησα ξανά από την ανάμνηση....ο Τέιτ βρίσκεται δίπλα μου...πόσα πέρασε πια αυτός ο άνθρωπος...απορώ πως θα πάρει πίσω όσα έχει περάσει...του αξίζει πολύ, μα πάρα πολύ ευτυχία στην επόμενη ζωή του !...

~Άκουσα τους γιατρούς να λένε πως αύριο θα τον πάνε για καύση...δεν είχα καταλάβει πως τόσο σύντομα θα τον πάρουν...πρέπει να τους σταματήσω ...ΌΧΙ ! ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΠΙΤΡΈΨΩ !...πήγα στα γραφεία τους και έψαξα τα χαρτιά...δεν τα βρήκα...εκείνη την στιγμή μπήκε μέσα ένας από τους γιατρούς .... έβαλα τα χέρια πάνω από το κεφάλι του...χωρίς να τον ακουμπάνε...άνοιξα τις παλάμες και τα δάχτυλά μου ...και ξεκίνησαν να κυματίζουν όπως η φουρτουνιασμένη θάλασσα!...τον είχα σαν μαριονέτα μου...από τα δάχτυλά μου κρέμονταν λευκές κλωστές, που κατέληγαν μες το σώμα του...τον ρώτησα που βρίσκονται τα χαρτιά που χρειάζομαι και εκείνος μου είπε πως είναι σε άλλη πτέρυγα του νοσοκομείου!...τον άφησα ελεύθερο και με το που τον ελευθέρωσα από τις λευκές κλωστές μου...λιποθύμησε....

~έψαξα παντού στο νοσοκομείο!! δεν τα έβρισκα τα χαρτιά...καθώς τα έψαχνα σκεφτόμουν από πότε έχω αυτήν την δύναμη...δεν θυμάμαι να την έχω ανακαλύψει ποτέ...αλλά με τον θυμό μου τότε μου βγήκε λες και ξέρω ότι υπήρχε...είχα τόσο οργή που του πείραξα την πίεση και λιποθύμησε...όσο περνάει ο καιρός δυναμώνω...

~έξω έχει ξημερώσει...τα χαρτιά πουθενά ...δεν μπορώ να τους σταματήσω νομικά...γύρισα πίσω στον Τέιτ με σκοπό να προσπαθήσω να μπω στο σώμα του και να τον ξανά ζωντανέψω....ανοίξω την πόρτα...ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ.... δεν βλέπω πουθενά τον Τέιτ... Τα έχασα τελείως...δεν μπορεί να τον πήραν!!...ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΒΡΩ ΑΜΈΣΩΣ .....τρέχω παντού και δεν είναι πουθενά ...βγήκα έξω και πάλι δεν τον βρήκα...είχε 7 ασθενοφόρα παρκαρισμένα.... καμία κίνηση...έφυγαν ήδη ...δεν ξέρω καν που πάνε...πήραν το μοναδικό μου πράγμα που μπορεί να με βοηθήσει...δεν ξέρω σχεδόν τίποτα από την προηγούμενη ζωή  μου...τι θα κάνω τώρα;;....δεν έχω κανέναν σκοπό πλέον...μέχρι το βράδυ έκανα βόλτες παντού...είχα τόσο άγχος...τώρα θα πρέπει να τον καίνε...και σκέφτηκα τι θα απογίνω εγώ;;...το σώμα μου θα εξαφανιστεί!!...η κλωστή στο πόδι μου τι θα απογίνει ;;ΑΥΤΌ ΕΊΝΑΙ!!Η ΚΛΩΣΤΉ ΣΤΟ ΠΌΔΙ ΜΟΥ ΜΑΣ ΣΥΝΔΈΕΙ !!!θα την ακολουθήσω να τον βρω!...

~μπορεί και οι στάχτες του να μου φέρνουν αναμνήσεις ....άρχισα να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορούσα!θα έκανα τα πάντα μέχρι να πω ότι τα παρατάω !...ξαφνικά όμως, μετά από ώρες τρεξίματος η κλωστή άρχισε να καίγεται! λογικά τώρα θα τον καίνε .... ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ !!!Η ΜΟΝΑΔΙΚΉ ΜΟΥ ΛΥΣΗ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΗ!!...συνέχισε να καίγεται και στο τέλος χάθηκε...εγώ συνέχισα να τρέχω προς την κατεύθυνση που έδειχνε η κλωστή  ...όμως σιγά σιγά, το έδαφος, τα δέντρα, τα φύλλα, οι πέτρες, ο δρόμος και γενικώς ΟΤΙΔΉΠΟΤΕ άρχισε να καλύπτεται με περίεργα χρώματα!! σε λίγη ώρα είχαν καλύψει τα πάντα..βρίσκομαι στο πουθενά ...ΜΌΝΟ ΠΕΡΊΕΡΓΑ ΧΡΏΜΑΤΑ ΓΥΡΩ ΜΟΥ!σιγά σιγά άρχισα να ξεχνάω οτιδήποτε είχα μάθει...ΤΙ ΓΊΝΕΤΑΙ;;;;!!!

~Τα πάντα θόλωσαν ...λιποθύμησα !! άνοιξα τα μάτια μου και βρισκόμουν ανάμεσα σε χρώματα...περίεργα χρώματα!...ο χρόνος εδώ κυλάει διαφορετικά ...δεν μπορώ να καταλάβω...μπορεί να είναι ασήμαντος!...τέλος πάντων ....πρέπει να καταλάβω τι γίνεται ....δεν θυμάμαι τίποτα...ούτε ποιος είμαι, ούτε τι είμαι, ούτε πως είμαι, ούτε που είμαι ....τίποτα!!όταν πάω να σκεφτώ κάτι υπάρχει ένα απόλυτο κενό ...

~κοιτάω κάτω και βλέπω μια μαύρη σκιά να σχηματίζει δύο πόδια, έναν κορμό, δύο χέρια...μα δεν έχει χαρακτηριστικά...ούτε δέρμα, ούτε τρίχες, ούτε τίποτα...ζαλίζομαι αρκετά...νιώθω απελευθερωμένος από τα πάντα...ό,τι μπορεί να με βασάνιζε...

~ δεν φοβάμαι!...νιώθω τόση γαλήνη να διαπερνά το κορμί μου...έχει τόσο όμορφα χρώματα ! τα χαζεύω αρκετές πιστεύω ώρες...

~Νιώθω τον εαυτό μου να γίνεται πιο αφελής...πιο χαζός θα έλεγα βασικά!..ενθουσιάζομαι με το παραμικρό ...σαν μικρό παιδί!!...η σκιά του σώματός μου μικραίνει!!λες και γυρίζει αντίθετα ο χρόνος πάνω μου...αρχίζω να το απολαμβάνω πολύ αυτό το μέρος ...θα μπορούσα να είμαι εδώ για πάντα!!

~χαχαχα!! τι όμορφα που είναι εδώ !!!ουυ!! χρώματα!!χαχα παντού χρώματα .....τι όμορφα που είναι!!αλλάζουν σχήματα όλη την ώρα...σαν σύννεφα!..ΧΑ τώρα βλέπω ένα σπαθί!! ωχ! αλλάζει ...τώρα μοιάζει με μπανάνα !!χαχαχαχα...είναι τόσο περίεργα!με ενθουσιάζουν !που βρίσκομαι;...δεν με ενδιαφέρει!...είμαι παιδί !!δεν θα έπρεπε να σκέφτομαι τέτοια βαρετά θέματα !! χαχαχαχα κοίτα αυτό εκεί το μοβ σύννεφο!!!μοιάζει με μπλοκ ζωγραφικής...να! και δίπλα έχει και μολύβια ...ΤΈΛΕΙΟ ;;!! ....κάτι με προσελκύει σε αυτά τα σύννεφα ...ένα απλό μπλοκ ζωγραφικής είναι ...γιατί με ενθουσίασε τόσο πολύ;;....όσο περνούσε ο καιρός, τόσο γινόμουν πιο μικρός!!...άρχισα να καταλαβαίνω που είμαι!!.....